Alsæll með 170 þúsund á mánuði

Ég hitti í gær í góða veðrinu kunningja fjölskyldunnar á fimmtugsaldri sem hafði verið atvinnulaus um hríð. Hann sagðist núna vera kominn með vinnu á lager og var alsæll með 170 þúsund króna grunnlaun á mánuði. Áður vann hann á spítala fyrir 110 þúsund. Honum fannst verra að mega ekki vinna yfirvinnu nema náttúrlega í gær fannst honum fínt að vera búinn kl. þrjú og „verða“ að fara út í sólina.

Hann sagðist reyndar verða fyrir kynþáttafordómum á nýja staðnum sem er honum ný reynsla. Ég hirði ekki um að tilgreina uppnefni víetnamska yfirmannsins.

Þessi fjölskylduvinur er af íslensku bergi brotinn.

Hugleikararnir mínir

Mér hlýnar alveg við þessa frétt. Ég þekki flesta meðlimina úr leikfélaginu mínu, Hugleik, hinir hljóta að vera rétt ókomnir í það. Margt má um Ljótu hálfvitana segja en fyrst og fremst eru þeir sprúðlandi húmoristar og ég er öldungis viss um að góða veðrið í Öskjuhlíðinni var þeim að þakka. Sólin getur ekki annað en glott út í bæði.

Hálfvitaleg plata

Hið fullkomna atvinnuóöryggi lausráðinna leiðsögumanna

Á mánudaginn var hringt í mig frá ferðaþjónustufyrirtæki sem vildi ráða mig í vinnu á laugardaginn. Ég sagði (eftir hina hefðbundnu kynningu erindis og svona): „Við náum ekki saman um kaup, ég set upp 3.500 kr. á tímann sem verktaki. “ „Ég kaupi það,“ var sagt á hinum endanum, „ég er fegin að geta tryggt mér þig.“ Og með okkur tókust samningar.

Ég hef áður unnið fyrir þetta fyrirtæki og það var tregt til að borga taxtann minn.

Í dag var síðan hringt og ég afboðuð með þeim orðum að bókanir hefðu orðið minni en reiknað var með. Viðkomandi var fyrir mína hönd ógurlega ánægð með að ég „slyppi“ við þetta ferðalag.

Þetta gera ferðaþjónustufyrirtæki, „tryggja sér leiðsögumenn“ vissa stóra daga og segja síðan upp dögum með þeim stutta fyrirvara sem kjarasamningar leiðsögumanna leyfa.

Ég get eiðsvarið að mér var ekki hafnað vegna þess að ég væri slakur leiðsögumaður, heldur af því að ég geri launakröfur sem eru eðlilegar en margir leiðsögumenn skirrast við að gera vegna þess að þeim FINNST SVO GAMAN AÐ FERÐAST OG FÁ MEIRA AÐ SEGJA BORGAÐ FYRIR ÞAÐ. Meðan leiðsögumenn bukka sig í auðmýkt fyrir að fá yfirleitt borgað fyrir að vinna höldum við áfram að skrapa botninn. Þessir hobbíleiðsögumenn gera sér heldur ekki grein fyrir að menn reyna að lifa af tekjum sínum.

Ég hef ábyggilega margar reglur en þær tvær sem ég vil taka fram hér og nú eru að ég legg mig alltaf 100% fram og ég hef aldrei tvíbókað daga til þess að hafa eitthvað í bakhöndinni ef ég „missi daga“. Þegar ég hef tekið eitthvað að mér stend ég við það. Það gerði þetta fyrirtæki ekki. Það vildi bara tryggja sér mig - þrátt fyrir taxtann - ef til kæmi.

Skýjamyndir

Þessa skýjamynd tók ég í Henglinum þriðjudaginn 26. júní, og Guðríður plöntufræðingur og annar fylgdarmanna hópsins kallaði það vindskafið netjuský (leiðrétting frá síðustu færslu), sem sagt góðviðrisský enda var veðrið einstakt allan þann dag (dálítill vindur samt).

 

 

 

 

Og þessi er tekin úr stofuglugganum í Þingholtunum rúmlega sólarhring síðar.

Landmannalaugar í slyddu

Maður leggur af stað í sólskini og endar daginn í sólskini. Í milli er maður í Landmannalaugum í snjókomu. Svona er Ísland. Og núna er komið vel yfir miðnætti, glaðir Svisslendingar lagstir til hvílu og ég get ekki hætt að horfa á bleik vindskafin nepjuský á vesturhimninum.

Það er ekki lítið, lánið yfir manni.

Vinir mínir, atvinnubílstjórarnir

Sem leiðsögumaður hef ég ferðast með ótölulegum fjölda atvinnubílstjóra. Ég man varla eftir óöruggum eða slökum bílstjóra, þau eru þvert á móti örugg, gamansöm og þjónustulunduð heilt yfir (fáar konur en nokkrar samt).

Ekki alls fyrir löngu komst til tals í vinahópi mínum hvað það myndi kosta ferðamenn að leigja fjallajeppa með bílstjóra til að fara á jökul. Ég sagðist halda að það væri 70-100 þúsund kr. fyrir daginn. Og viðmælendur mínir supu hveljur. Svo fórum við að velta fyrir okkur hvernig verðið er fundið út.

Það er erfitt að verðleggja svona svo að sanngjarnt sé fyrir báða aðila. Jeppabílstjórinn á bílinn sinn sem kostaði kannski 5 milljónir (varlega áætlað) og þarf að breyta honum, stækka, lengja eða eitthvað (og hvað kostar það?). Svo þarf hann búnað eins og áttavita og gps - og þokkalegar hljómflutningsgræjur því að hluti af stuðinu í tveggja tíma keyrslu í bæinn eftir jökulferðina er að spila skemmtilega tónlist (a.m.k. oft) og þá þarf líka að eiga nokkra diska.

Ég er komin út í smáatriðin og skal aftur snúa mér að meiri aðalatriðum - eins og tryggingum. Econoliner (held að þeir heiti það) þarf að tryggja fyrir 400 þúsund á ári, bara bílinn, svo þarf að tryggja alls konar fylgihluti. Það þarf að halda bílnum við, flikka upp á, þrífa (sem getur verið skrambi tímafrekt) - og hefur einhver hugmynd um hvað eldsneyti kostar?

Og til þess að kúnninn geti fengið bíl og bílstjóra á laugardegi þegar honum hentar stendur bíllinn kannski ónotaður flesta mánudaga og þriðjudaga = dauður tími.

Ég er viss um að ég gleymi einhverjum breytum enda er ég ekki jeppaeigandi og veit ekki um alla kima eignarinnar. Ég bara veit það að sumir þessara flinku og geðugu bílstjóra fá ekki nema 20-25 þúsund kr. fyrir 10 tíma laugardag - sem verktakar. Hækkum laun bílstjóra! Höfum líka hugfast að farmurinn er dýrmætur, fólk og meira fólk.

Ísland er dýrt land og það er eitt af því sem fólk sem kemur hingað sættir sig við. Hótel og veitingastaðir hækka verðskrá sína á háannatíma, flugleiðirnar sömuleiðis - af hverju ekki bílstjórar og leiðsögumenn? Mig langar að skella mér til New York, ég leit á vef Icelandair og sá að ég fæ ekki flug í júlí eða ágúst fyrir minna en 70 þúsund kr. Í september í fyrra flaug ég þó fyrir 45 þúsund og fannst það alveg nóg.

Hækkum laun í bílstjórastéttinni. Lækkum verð á því sem fólk getur allt eins keypt heima hjá sér, eins og áfengi og nýlenduvörum (hef sérstakt dálæti á þessu orði). Jöklaferðir eru einstakar og þær verður að verðleggja sem slíkar, annars missum við á endanum fagfólkið úr stéttinni. 

Blair kveður - og heilsar Brown

Það er skrýtið að detta inn á Sky og sjá Tony Blair kveðja leiðtogasæti sitt í Verkamannaflokknum og bjóða Gordon Brown velkominn eftir að hafa lesið um ágreining og undirferli þeirra undanfarið í blöðunum. Það virðist stutt í tárin hjá þeim báðum.

Brown er fjandakornið ekki eins mælskur og Blair. Ekki heldur eins mikið fiðrildi að sjá. Það verður spennandi að fylgjast með honum samt. Hmm, Gordon Brown er með sigin munnvik, hafa menn tekið eftir því?

Fjölga akreinum eða fækka bílum?

Gæti verið að mögulega hefði hugsanlega verið hægt að hafa fleiri í einhverjum bílanna? Hugsanlega, ef til vill og mögulega?

Ég sting upp á hjóli, þá kemst maður alltaf meðfram kyrrstæðu bílunum.

Samfelld röð bíla frá Rauðavatni að Selfossi

Lítið er ungs manns gaman

Ég hnaut um þetta lag á annarri bloggsíðu og þegar ég horfði á það (og hlustaði) vöknuðu ýmsar minningar þótt ég kannist svo sem ekki við þessa útgáfu. Sterkasta minningin varð um nemandann (sem ég veit ekki hver er) sem skrifaði nafnlaust á kennaramat í Kvennó: Hún hefur hlustað of oft á „Always look at the bright side of life“. Ég hef að vísu grun um hver hann muni vera og hvað hann hélt ranglega að mér fyndist um hann.

   Duló ...

Heiðra skal maður föður sinn og móður

Og mér hefur alltaf fundist assgoti smart af pabba að eiga afmæli á kvenfrelsisdaginn (ha, kvenréttindadaginn?). Hin síðustu ár er hann líka farinn að versla, elda og ganga frá. Batnandi mönnum er best að lifa og megi hann lifa sem lengst. 

 

Hér er hann í bústað í Snæfokslandi í Vaðnesi, alla afmælisvikuna.

Þriggja hæða terta úr súkkulaði

 

Ég hélt að ég hefði tapað myndunum úr símanum mínum um aldur og ævi - en þær komu aftur. Ingólfur og Inga gáfust hvort öðru þann 9. júní sl. eftir níu ára aðlögunartíma þannig að þau telja sig handviss um að hafa gert það rétta.

Gellur Group gratúlera með daginn!

Das Leben der Anderen

Þýska myndin Líf annarra er áhrifarík. Það sem er kannski mest sláandi er að hún gerist svo nálægt okkur í tíma en fjallar samt um hluti sem manni finnast fjarstæðukenndir og fjarlægir. Ég taldi mig reikna rétt að hún byrjaði 1979 en í lýsingu stendur 1984.

Ég veit varla hver ég á að segja að sé aðalpersónan en hallast helst að Gerd Wiesler sem tekur gríðarlegum breytingum í myndinni, breytist frá því að vera pólitískur já-hundur, víkur af einstiginu og uppsker ... eins og Stasi hefur sáð til. Georg Dreyman spilar auðvitað líka mikla rullu sem leikskáldið sem Gerd fylgist svo grannt með og tekur afdrifaríkum breytingum.

Svo féll múrinn 1989 og ekki voru allir á því að það hefði orðið öllum til góðs.

Við þökkuðum fyrir að það var ekkert hlé á sýningunni, hlé eru heldur til óþurftar og skemma (stundum) flæði í sýningum.

Svo var hún miklu fyndnari en gamanmyndin Bless, Lenín. Allur salurinn tók andköf af gleði á köflum. Ég mæli með myndinni ... eða var það annars komið fram?

Es. Ég hló mikið að öðrum Honecker-brandaranum.

Dáindisveður í miðborginni

Ég gekk Laugaveginn áðan mér til yndisauka, rápaði inn í Mál og menningu, gramsaði í ferða- og jarðfræðibókum og rakst á annan leiðsögumann. Okkur hættir svolítið til að sækjast eftir að lesa okkur til og langa að vita meira í dag en í gær.

Þegar spjalli okkar um fagið sleppti barst talið að launum, er það ekki raunalegt? Og þessi mæti maður sagði mér býsna hróðugur að hann fengi alltaf umyrðalaust borgaðan reikning hjá tilteknu fyrirtæki, borgað hratt og vel. Svo sagði hann mér að hann sendi verktakareikning fyrir heilum Gullhring upp á kr. 15.000. Ég rukka sama fyrirtæki um 28.000 fyrir sama tíma og fæ líka borgað án vífillengja í sömu viku.

Hann skammtar sér sem sagt vel innan við 1.000 kr. á tímann hvernig sem ég reikna - nema hann stingi undan skatti og launatengdum gjöldum. Hver tapar, hver græðir?

Svo fór ég inn í verslun með leðurfatnað og festist við afhvítan leðurjakka sem ég geri ráð fyrir að festa kaup á í næstu viku þegar hann kemur í minni stærð. Gott að ég þarf ekki að vinna fyrir honum nema í tvo daga.

Gríma príma

Það er alveg ótrúlegt hvað lærðir leikarar eru lélegir spunameistarar. Ég horfi sko ekki á Grímuna en það er nú samt opið fyrir hana. Og Benedikt Erlingsson má reyndar eiga það að hann var býsna áheyrilegur, en skelfilega eru þessir lærðu og æfðu textar og kannski brandarar kynnanna slappir og máttlausir.

Ég vildi að ég gæti sagt að príma í fyrirsögninni væri ekki bara lélegt rím.

Kynbundið hlaup (nei, takk)

Nú sit ég enn með auglýsingu um kvennahlaupið fyrir framan mig. Ég sá ábyggilega auglýsingu í gær og kannski í fyrradag líka, jafnvel um síðustu helgi, og hvergi er dagsetningin búin að vera. Ég veit ekki vel af hverju ég vil vita hvenær það á að vera því að ég fer ekki í kynbundið hlaup. Ég gagnrýni ekki kynbundna hlaupara, auðvitað ekki, en sjálf kýs ég frekar maraþonskokkið.

Í auglýsingunni eru á að giska 80 tímasetningar og kannski finnnst einhverjum segja sig sjálft að hlaupið sé á laugardaginn en ég varð að fara inn á auglýsta vefsíðu til að finna það. Hlaupið tengist kvennadeginum sem er 19. júní og mín vegna hefði getað verið vilji fyrir því að hafa hlaupið á þjóðhátíðardeginum úr því að dagarnir raða sér svona í ár. Finnst skipuleggjendum þetta virkilega svona sjálfgefið eða yfirsást þeim?

Það er samt ekki þetta sleifarlag sem hrindir mér frá hlaupinu.

Standandi leiðsögumenn í rútum á ferð = algjör glæpur

Ég veit um tvo leiðsögumenn sem heimta að fá að standa í rútunum og snúa að farþegunum á ferð og ég bara verð að segja að ef ég væri bílstjórinn þeirra myndi ég neita að keyra! Ekki einasta er þetta ólöglegt og getur verið hættulegt, þetta gerir það líka að verkum að leiðsögumaðurinn missir af því einstaka sem sést út um gluggann á hverjum tíma. Það er alveg sama hvað maður hefur farið oft einhverja tiltekna leið, það getur alltaf verið nýstárlegt í það og það skiptið eða eitthvað bæst við. Þið vitið hvað ég meina.

Að auki er þetta kjánalegt fyrir þá farþega sem sitja framarlega og finnst þeir kannski verða að fylgjast með lengur og betur en þá langar til. Mér finnst ósköp eðlilegt að fólk taki athyglishlé þótt ég sé að tala ... svo fremi að ég haldi sjálf athyglinni, téhéhé.

Umræddir leiðsögumenn eru samt með áralanga reynslu af starfinu og sinna því ugglaust vel á sinn hátt.

Veggjakrot er mengun

Ég er hins vegar óttalega ómeðvituð um hana.

Einn dag í síðustu viku gekk ég fram á konuna á neðri hæðinni þar sem hún var að sprauta yfir veggjakrot á húsinu sem ég bý í. Og ég hafði ekki tekið eftir krotinu.

Svei mér.

Nú er ég farin að opna augun betur og sé þetta úti um allt í miðbænum. Sumt er sossum snoturt en sumt er náttúrlega krass.

 

Verður ferðaþjónustan krónísk láglaunastétt?

Mér sýnist Edward H. Huijbens, forstöðumaður Ferðamálaseturs Íslands, spyrja þeirrar spurningar í Mogganum í dag. 

Ég óttast að svarið verði já, en spyr jafnframt: Hvað getum við gert til að koma í veg fyrir það?

Ferðamenn sem koma til landsins víla ekki fyrir sér, margir alltént, að borga mikið fyrir gæðavöru sem er einstök, náttúru, upplifun, frábæran mat - en eru ekki eins spenntir fyrir drykkjarföngum sem eru kannski flutt inn frá heimalöndum þeirra, lélegri gistingu og ónýtum rútum.

Það þarf að jafnvægisstilla.

 

Atvinnugreinin ferðaþjónusta

Edward H. Huijbens skrifar um ferðaþjónustu sem iðngrein

Edward H. Huijbens

Edward H. Huijbens skrifar um ferðaþjónustu sem iðngrein: "Það er fagnaðarefni að nú fari ferðaþjónusta undir ráðuneyti iðnaðar og þá væntanlega ferðamála..."

 

MEÐ nýrri stjórn og þeim stjórnarsáttmála sem Samfylking og Sjálfstæðisflokkur gerðu í kjölfar nýliðinna kosninga verða málefni ferðaþjónustunnar flutt undir iðnaðarráðuneytið um næstu áramót. Áður höfðu málefni ferðaþjónustu á Íslandi heyrt undir samgönguráðuneytið. Það sem ég les út úr þessari breytingu er að nú loks er ferðaþjónustan viðurkennd sem tegund iðnaðar, atvinnugrein í sjálfu sér, en ekki aðeins "hliðaráhrif" bættra samgangna.

Af þessu tilefni er rétt að árétta að hve miklu leyti ferðaþjónusta (e. tourist industry) er í raun mikilsverður "iðnaður" þjónustuhagkerfisins hér á landi. Til þess er rétt að fara yfir nokkrar grunntölur. Gjaldeyristekjur af erlendu ferðafólki voru á síðasta ári 47 milljarðar sem er vel rúm tvöföldun á tíu ára tímabili, en 1997 voru þær um 21 milljarður. Gjaldeyristekjur sem þessar má leggja að jöfnu við útflutning og í því samhengi nema gjaldeyristekjur íslenskrar ferðaþjónustu 20% af heildar vöruútflutningi á Íslandi 2006 (fob-verð). Til samanburðar var ál flutt út að verðmæti 57 milljarðar króna árið 2006. Þess er rétt að geta að ég hef verðmæti þjónustuútflutnings, þ.ám. ferðaþjónustu, ekki inni í tölum um heildarvöruútflutning. Er það með ráðum gert til að sýna að þjónustugrein líkt og ferðaþjónusta er í raun "iðnaður" í hagkerfi þar sem um 75% starfa er í þjónustugreinum. Hins vegar ber að taka tekjutölum í ferðaþjónustu með varúð þar sem þær segja ekki allt. Bjarni Harðarson alþingismaður lýsti um daginn skoðunum sínum að ferðaþjónusta væri ekki af hinu góða og vísaði til reynslu foreldra sinna af Kanaríeyjum, þar sem einu birtingarmyndir ferðaþjónustu eru í lágt launuðum þjónustustörfum. Þannig má ekki fara hér og því verður að gæta þess að þær tekjur sem af greininni hljótast séu að standa undir blómlegu atvinnulífi, þar sem fólk getur skapað arð af hugmyndum sínum. Sjálfur hef ég bent á að ferðaþjónusta geti verið sú fátækragildra sem Bjarni lýsir, en það er aðeins ef ekki er rétt á málum haldið. Það er því fagnaðarefni að nú fari þessi málaflokkur undir ráðuneyti iðnaðar og þá væntanlega ferðamála, allavega er þá pólitískt rétt komið fyrir ferðaþjónustu.

Með pólitískri viðurkenningu greinarinnar er næst að gera gangskör í rannsóknum, til að tryggja að rétt verði á málum haldið með þessa atvinnugrein. Þær atvinnugreinar sem eitthvað að kveður á Íslandi hafa allar sér til fulltingis öflugar rannsóknarstofnanir. Sjávarútvegurinn hefur Hafrannsóknastofnun, Álið og orkan Orkustofnun, ÍSOR og öflugar rannsóknir Landsvirkjunar og ýmissa annarra. Landbúnaðurinn hefur RALA, nú Landbúnaðarháskólann. Iðnaður í landinu hefur Iðntæknistofnun og rannsóknarstofnun byggingariðnaðar. Ferðaþjónustan hefur hins vegar eina opinbera stofnun sem sinnir rannsóknum fyrir greinina, Ferðamálasetur Íslands. Þar eru 6 starfsmenn og opinber framlög nema um 10 milljónum króna. Ekki þarf að taka fram að með þennan mannafla, þó góður sé, og með þennan pening er lítið hægt að gera og ekki hægt að standa undir nauðsynlegum grundvallarrannsóknum á t.a.m. áhrif ferðaþjónustu á hagkerfi, menningu og umhverfi. Hver atvinnugrein þarf öflugt rannsóknarbakland og með pólitískri viðurkenningu ferðaþjónustu sem atvinnugreinar þarf nú að tryggja að hægt sé að standa að öflugum rannsóknum á greininni til að forðast t.d. örlög margra smáríkja með sól, sand og sjó.

Höfundur er forstöðumaður Ferðamálaseturs Íslands.

Meintur söluhagnaður af sölu fasteignar

Ég seldi íbúð í fyrra sem ég var búin að eiga í átta ár og síðan hefur fólk verið óþreytandi við að minna mig á að kaupa mér nýja íbúð, m.a. til að þurfa ekki að borga skatt af meintum hagnaði.

Í morgun kom ég því loksins í verk að hringja í ríkisskattstjóra til að spyrja hvort það ætti við rök að styðjast, hvort ég þyrfti raunverulega að borga skatt (og þá af hvaða upphæð) ef ég ekki keypti aðra íbúð í síðasta lagi á næsta ári. Jón Ingi (hvurn ég ekki þekki) hló bara dátt og sagði að maður þyrfti að hafa átt íbúð skemur en í tvö ár og, nei, ég þyrfti ekki að borga skatt af mismuninum þótt ég keypti ekki íbúð á næsta ári.

Ég ætla samt að hringja aftur í næstu viku til að vera alveg viss. Eða hefur einhver annar átt svona símtal nýlega?

Fermetraverð elliblokkanna

Ég sá á forsíðu Fréttablaðsins í morgun að fermetraverðið á íbúðum fyrir aldraða í Vogahverfinu ætti að kosta upp undir 500 þúsund kr. fermetrinn. Og allir í borgarkerfinu klóra sér í höfðinu og botna ekkert í þessu ef marka má fréttina sjálfa.

Ég spyr bara: Þarf einhver að kaupa þetta? Ef nýbyggingarnar eru of hátt verðlagðar seljast þær bara ekki, er ekki svo? Eða ætlar borgin að kaupa, er hún búin að lofa því? Ég hef svo sem ekki leitað að umfjöllun um þessa frétt en ég hef heldur ekkert heyrt um þetta.

Er hátt verðlag að verða eitthvert lögmál? Er OF hátt verðlag að verða eitthvert lögmál?