Ef útskriftargjöldin væru ólögleg ...

Viðskiptabankinn minn rukkar mig um 340 kr. í hvert skipti sem ég borga reikninginn minn fyrir að nota kreditkortið mitt. Ég geri ráð fyrir að bankinn myndi rukka mig um þessa upphæð þó að einu greiðslurnar væru föstu greiðslurnar sem eru skuldfærðar sjálfkrafa. Þannig má rökstyðja að það sé hagstæðara að borga meira með kortinu og hafa aðeins eitt kort.

En ef einhver færi í mál við bankann/bankana og á daginn kæmi að útskriftargjöldin væru ólögleg og segjum að allt eldra en fjögurra ára væri fyrnt og ef bankinn neyddist til að endurgreiða viðskiptavinum sínum útskriftargjöldin til fjögurra ára ætti ég inni 48 x 340 kr. = 16.320 kr. Og segjum að viðskiptavinirnir væru 10.000 (sem er mjög hóflegt í næstum 400.000 manna samfélagi), þá hefði bankinn oftekið 163.200.000 kr. á fjórum árum.

Ég er búin að fá mér Indó-kort og nú vona ég bara að Indó haldi sjó til lengri tíma.

Blóð þykkara en vatn?

Ég var að klára Educated eftir Töru Westover, uppvaxtarsögu mormónastúlku sem þarf að hafa mikið fyrir því að fjarlægjast uppruna sinn. Ég held að það sé óhætt að segja að hún sé gædd góðum eðlisgáfum og þótt uppeldið hafi verið ólíkt því sem við þekkjum á Íslandi og grannlöndum kemur hún líka inn í fullorðinsárin með vissa kosti.

Ég vil ekki gera lítið úr því sem gæti verið gott. Engu að síður verður að segja að foreldrar hennar, einkum faðir hennar, reyna að innræta henni andúð á yfirvaldinu, heilbrigðiskerfinu og skólakerfinu. Þau vilja vera sjálfbær og vera eina fjölskyldan uppistandandi ef kemur til heimsendis. Þau birgja sig upp af vistum og eldsneyti, leggja heimatilbúið smyrsl við brunasár og ætlast til skilyrðislausrar hlýðni af börnunum sem eru mörg. Tara á sex systkini og systkini hennar eignast líka fimm til átta börn.

Togstreita Töru bókina í gegn er hvort hún eigi að vera hlýðna dóttirin eða fara að heiman og mennta sig, uppfræða sig, sjá heiminn, skilja heiminn og þá á endanum segja skilið við alla fjölskylduna sem gefur engan afslátt af undirgefni.

Þar sem hún skrifaði þessa bók er augljóst hvort hún valdi. Og þá er að svara spurningunni hvort blóð sé þykkara en vatn. Flestum er mikilvægt að tilheyra fjölskyldu, þeirri sem maður elst upp í og þeirri sem maður kemur sér sjálfur upp seinna. Ég hef aldrei einu sinni reynt að ímynda mér hvernig mér hefði liðið ef mamma og pabbi hefðu snúið við mér bakinu fyrir það að fara í nám, fara til útlanda eða velja mér starfsgrein sem þau hefðu ekki kosið. Það er svo fjarri íslenskum veruleika. Ég hef hins vegar upplifað það að átta mig allt í einu á að ég ætti svikulan bróður og þar sem háttsemi hans var hafin yfir vafa og hann sýndi engan vilja til umbóta heldur forhertist með aðstoð lögmanns lét ég hann róa. Hann var reyndar búinn að blokka mig á Facebook þegar það gerðist þannig að þetta var alveg gagnkvæmt.

Mér þykir vænt um bæði hin systkini mín og við eigum öll í góðum, uppbyggilegum og reglulegum samskiptum. Ég var í innilegum og góðum samskiptum við bæði mömmu og pabba þangað til þeirra jarðvist lauk og sakna þeirra enn en ekki fyrir það að þau voru mamma og pabbi heldur fyrir það hver þau voru. Ef þau hefðu viljað skikka mig til einhvers hefðu þau ekki verið það kærleiksríka fólk sem þau voru.

Sem sagt, ég held að blóð sé ekki þykkara en vatn þegar til stykkisins kemur. Ef einhver blóðskyldur mér er ofstopamaður rennur mér ekki það blóð til skyldunnar að fara eftir boðorðum viðkomandi. Og ég held að þegar fólk áttar sig á því að því ber ekki skylda til að elska vont fólk þótt það sé því skylt eigi það betra líf fyrir höndum. 

Alda Sigmunds sagði frá narsissísku uppeldi móður sinnar í fyrra og það þarf enginn að segja mér að það hafi ekki tekið á hana. Ég sagði frá framkomu bróður míns við okkur systkinin og foreldra okkar og ég veit fyrir víst að einhverjir hugsuðu að ég væri bara athyglissjúk eða þaðan af verra. Sannleikurinn er ekkert alltaf vel séður.

Þess vegna verð ég að taka hatt minn ofan fyrir Töru Westover.

Samskip + Eimskip = tap almennings

Já, ég ætla bara að leggja þetta hér frá mér svo ég gleymi því ekki. En svo vil ég segja: Hver vissi þetta ekki? 

Hver veit ekki að við búum í fákeppnissamfélagi? Ég nefni bankana sem ganga í takt og keppa ekki hver við annan. Ég nefni tryggingafélögin og eldsneytissala. Mögulega eru fjarskiptafyrirtækin í samkeppni en kannski eru þau það ekki.

Ábyrgð neytenda er auðvitað einhver. Ég hef t.d. ekki keypt Freyju-súkkulaði síðan það komst í hámæli að eigendur Freyju eiga líka leigufélagið ÖLMU. Hins vegar er erfitt að vara sig og auðvelt að gleyma sér um stund og versla við þann sem maður vill ekki versla við.

HFF.

Íþróttadalurinn

Ég fer flestra minna ferða, a.m.k. á stórhöfuðborgarsvæðinu, á hjóli og undrast nánast daglega að ekki skuli almennilega gert ráð fyrir að fólk hjóli og erindist. Hjól er fararskjóti, ekki bara afþreying.

Ég hef oft hjólað í Laugardalnum en í dag hjólaði ég framhjá höllinni og sá þá að aðstæður fyrir hjólandi eru afleitar. Það eru hraðahindranir með hvössum köntum og grunsamlega víða eru engir fláar ofan af gangstéttum, bara kantar.

Og samt tala bílaunnendur eins og alltaf sé verið að hlaða undir okkur, hjólafólkið, og vilja helst margfaldar akreinar til að anna allri umferð á öllum annatímum.

Kokhraustur bankastjóri

Ég var að hlusta á bankastjóra Íslandsbanka í útvarpinu. Hann sagði að það væri alltaf sárt að missa viðskiptavini en hann áleit að höggið fyrir bankann yrði ekki þungt þótt þrír stórir viðskiptavinir færu annað.

Mér finnst bankastjórinn alveg fullkomlega hafa misskilið atburðarásina og hafa steingleymt öllu sem hann hefur sagt um auðmýkt. Hins vegar er náttúrlega hrópandi fákeppni á bankamarkaði og þess vegna er óánægja stórra og lítilla viðskiptavina ævinlega léttvæg.

Hvert eigum við að fara? Nú eru að verða forstjóraskipti hjá Kviku og stór leikandi í hruninu mætir til leiks sem gerir Auði að minna fýsilegum kosti.

Arion banki er gamli viðskiptabankinn minn, hét þá Búnaðarbanki, og hefur lagt sig fram um að veita mér lélega þjónustu, villandi upplýsingar og afleit kjör.

Ég veit minnst um Landsbankann en held að Indó geti verið svarið ef hann/hún/það klúðrar ekki framhaldinu.

Trén í Öskjuhlíðinni eða flugvöllur í Vatnsmýri

Ég hef lengi, lengi, lengi verið þeirrar skoðunar að innanlandsflugvöllurinn eigi að fara úr Vatnsmýrinni og kalla enn eftir þarfagreiningu á honum á þessum stað. Hafi hún verið gerð finnst mér að það eigi að auglýsa hana. Með því á ég við könnun á því hverjir nýta sér flugvöllinn, hverjir þurfa á honum að halda og, já, hverjir borga fyrir að nota flugvöllinn á þessum stað. Ég blæs á röksemdir um mikilvægi sjúkraflugs vegna þess að ef mönnum er alvara með það er hægt að nýta sjúkrahúsið í Keflavík. Helstu upphrópsmenn öryggisflugsins láta ekkert í sér heyra þegar slys eða veikindi verða lengst úti á landi og menn komast alls ekkert til Reykjaavíkur.

Og núna, þegar hæstu trén í Öskjuhlíðinni, einni mestu skrautfjöður Reykjavíkur, trufla aðflugið er borðleggjandi að flugvöllurinn þarf að víkja en ekki trén sem hafa sprottið við erfiðar aðstæður og náð þessari truflandi hæð.

Ég minni á að Hótel Borg var byggð í sinni hæð árið 1930 til að trufla ekki aðflugið. Öll byggðin í miðbænum tekur mið af því og íbúar þar gjalda fyrir flugvöllinn með alltof mikilli hávaðamengun.

Ég sé ekki betur en að núna höfum við sem erum á móti flugvellinum þar sem honum var tildrað upp til bráðabirgða í stríðinu fengið hraustleg rök með því að senda hann annað.

 

Sjö háskólar

Ég spjallaði við Dana í síðustu viku, m.a. um fjölda háskóla í Danmörku. Hann sagði mér, alveg gáttaður á samlöndum sínum, að í landinu væru sjö háskólar og aðeins sex milljónir íbúa.

Ég verð að segja að ég er frekar hlynnt þessu fyrirhugaða samstarfi Háskóla Íslands og Háskólans á Hólum. Við erum enn ekki orðin 400.000 manns í landinu.

Tannhreinsun

Tannlæknirinn minn hefur oft skammað mig fyrir tannsteininn sem myndast í munninum á mér. Í gær var hann alveg bit á því hvað það var lítill tannsteinn þrátt fyrir að ég hafi ekki komið til hans í ár. Ég sagði: Tannþráður. En ykkur að segja er það ekki satt, eina breytingin sem ég hef gert er að eftir að ég bursta tennurnar skola ég ekki góminn heldur læt tannkremið vera í munninum. En það var ekki ráð frá tannlækninum mínum, sem er samt vænsti maður, heldur ráð sem ég heyrði annan tannlækni gefa í útvarpinu.

Mér fannst bara rétt að þið vissuð þetta.

Facebook í símanum og Facebook í tölvu

Nú fer vangaveltum mínum um Facebook-yfirtöku hakkarans að ljúka. Ég fletti lauslega í gegnum þau einhæfu skilaboð sem hakkarinn sendi næstum 200 manns á vinalista mínum í síðasta mánuði en þau sjást bara í tölvunni. Í símanum er allt eins og það var áður en ég missti aðganginn. Undarlegt.

Vann Facebook til baka

Fyrir tæpum mánuði tapaði ég Facebook-aðganginum til hakkara. Ég stofnaði strax nýja síðu vegna þess að mér finnst ómögulegt að hafa ekki aðgang að hópum og alls kyns upplýsingum í gegnum þennan miðil en reyndi alltaf annað slagið að koma Facebook í skilning um að ég væri ég til að fá aðganginn minn til baka. Það tókst loks í gær, tæpum mánuði síðar. Ég á eftir að fara í gegnum hann en sé þó að í gegnum aðganginn minn hefur hakkarinn sent yfir hundrað manns beiðni um þátttöku í SMS-leik. Sem betur fer vöruðu sig flestir en hér með brýni ég mögulega lesendur enn meira í því að þótt sendandinn virðist traustur vinur er sjálfsagt að biðja fólk um að staðfesta að það sé það sem það segist vera. Gervigreindin þróast svo hratt núna og þýðingar eru sumar vandræðalega sannfærandi.