Hagræðing, ó, hagræðing

Ég þekki vel vertíðartilfinninguna, tilfinninguna um að maður sé að bjarga verðmætum, bæði úr fiskvinnslu, póstútburði, leiðsögninni og líka þegar ég afgreiddi myndlykla á fyrstu dögum Stöðvar tvö. Já já, ég man.

Þetta er góð tilfinning.

Þess vegna rennur mér til rifja þegar ég les í Stelpunni frá Stokkseyri um þá meintu hagræðingu sem var farið í þegar frystihúsinu var lokað á Stokkseyri og starfseminni gert að sameinast Glettingi í Þorlákshöfn. 70-80% bæjarbúa höfðu lífsviðurværi sitt af fiskvinnslu þannig að burðarbitanum var kippt undan sisona.

Mér finnst lýsingin átakanleg.