... og aðeins betur ef það er það sem þarf

Nei, ekki eitt aukatekið mærðarorð til viðbótar um handboltann. Gott að allir eru glaðir. Ég hef hins vegar í allt kvöld setið við þýðingar á bráðskemmtilegum texta úr smiðju OECD, um efnahagshorfur í Bandaríkjunum. Heartbreaking.

Og búin að reyna að læra að samþykkja bloggvin.

Þetta kemur allt með kalda vatninu, hmmm.

Wir machen uns, wir machen uns, wir machen uns Bestes

Ég hef alveg getað tapað mér yfir handbolta, gólað af æsingi, stokkið upp í rjáfur og hvatt Óla, Einar, Fúsa, Guðmund Hrafnkels og Þorgils Óttar. Það kemur bara ekki af sjálfu sér, ég þarf að ákveða það. Ég er því líklega ekki sannur þjóðernissinni. Ég hef samt lúmskt gaman af handbolta, ólíkt fótbolta.

Einhvern veginn finnst mér að í einhverjum hafi vottað fyrir gorgeir og yfirlæti eftir að við unnum Frakkaleikinn í gær, ekki leikmönnum, eða ég heyri a.m.k. ekkert í þeim, heldur áhorfendum. Og getur ekki verið að einhver hafi látið að því liggja að í Túnis-liðinu væru einhverjir óspilandi strumpar?

Og nú er leikurinn við þá í gangi og Túnis er yfir. Bömmer, kannski verða strákarnir okkar sendir heim fyrr en við viljum fá þá heim.

Ég get bara ekki að mér gert að rifja upp leik Íslendinga við Suður-Kóreu 1986 (það var einmitt þegar Þorgils Óttar Mathiesen og Kristján Arason heilluðu okkur öll) og það var bara formsatriði að spila við þessa stubba. Og svo töpuðum við.

Ég þori ekki að segja að ég hafi hlegið. Og allra síst myndi ég segja eitthvað eins og: Sagði ég ekki?

Flugleiða-auglýsingin um handboltann er samt góð, a.m.k. fram að hléi.

Skjótt skipast veður í lofti, ég er ekki fyrr búin að segja að Túnis sé yfir en Ísland jafnar, hmmm. 17 mínútur eftir.

Danska upplýsingastofan um þjóðarmorð ...

Hver kippist ekki við af spenningi? Hehhe, nú er ég langt komin með Undatekninguna eftir Christian Jungersen (tæpar 600 blaðsíður) sem gerist meðal starfsmanna umræddrar upplýsingastofu. Ég veit varla hvort hún er venjulegt melódrama (ástir og örlög) eða spennusaga (er fólk myrt eða deyr það bara við að hrynja niður olíuborinn stiga?), kannski sagnfræði (langar greinar um hvernig heilu þjóðabrotin voru leidd til slátrunar). Samt hallast ég helst að því að hún sé um togstreitu á vinnustöðum, sálfræðileg viðbrögð, að gera samstarfsfólki sínu upp sakir og nánast glæpsamlegt athæfi. Hún er á köflum alveg hroðalega langdregin en samt er þarna einhver spennugulrót og nú, þegar ég á eftir um 150 blaðsíður, er ég orðin mjög spennt að vita HVER SENDI TÖLVUPÓSTANA MEÐ HÓTUNUNUM.

Af tillitssemi við Habbý ætla ég ekki að spjalla um þýðinguna.

Svo vona ég að Viggó frétti að næst hlýt ég að lesa Nafn rósarinnar - svo að ég geti einhvern tímann skilað honum eintakinu sem hann lánaði mér. Eftir þessa bók er ég komin í góða æfingu við að lesa doðranta.

Tvískinnungurinn í manni

Ég fékk auðkennislykilinn sendan heim í gær og sem ég sat við að skrá hann inn í gærkvöldi var spiluð í sjónvarpinu auglýsingin með Björgvini Halldórssyni. Ég hló massamikið. Ég held nefnilega að Björgvin hafi ekki verið að leika ... en reyndar hef ég enga ástæðu til að leggja fæð á hann. Ég held samt að hann sé svolítið góður með sig.

Hins vegar láðist mér að gá að því í hvers nafni auglýsingin var. Hver borgar þá? Og ætti ég ekki að verða reið eins og út í Kaupþing um áramótin?

Er maður fullur af tvískinnungi? Ekki svara (svarið er of augljóst)!

Aldrei er ég spurð um pólitík í símann

Ég meina þá að aldrei hringir Gallup og biður mig að setja saman ríkisstjórn. Ég get sjálfri mér um kennt, ég veit það.

Ég man ekki í hvaða röð það gerðist en eitthvert árið fékk ég yfir mig nóg af heimsendum happdrættismiðum sem ég vildi ekki borga. Þá hakaði ég í bannreit hjá Hagstofunni. Eitthvert árið fékk ég líka nóg af skoðanakönnunum í síma og lét bannmerkja símanúmerið. Fyrir vikið fæ ég heldur aldrei að svara forvitnilegum spurningum.

Ég man gjörla eftir einni laaaaaaaaaaaangri upphringingu frá skoðanakannanafyrirtæki um árið. Ég var spurð áreiðanlega 40 spurninga um tónlist. Og ég er illa að mér í tónlist, því miður. Mjög illa myndu sumir segja. Og enginn hefur tekist það á hendur að mennta mig í tónlist (ég öfunda enn bróður minn sem tók áfanga í Bandaríkjunum einu sinni í „Music Appreciation“). Það er ekki að orðlengja það að ég gat engri spurningu svarað! Það þýðir að ég varð í hvert skipti að segja: Ég kannast ekki við lagið (ég var auðvitað spurð um titla, lögin voru ekki spiluð). Einu sinni laug ég og sagði: Ég kannast aðeins við titilinn en ég veit ekkert hver leikur lagið.

Um það leyti tók ég ákvörðun um að bannmerkja símanúmerið.

Og fæ aldrei að taka þátt í að mynda ríkisstjórn.

Bíllinn minn er til sölu

Ég er hroðalegur sölumaður því að ég ætla að segja þetta: Ég keypti í fyrrasumar vel útlítandi lítið keyrðan Renault. Mig vantaði - eiginlega ekki - bíl en áróðurinn í kringum mann er svo harður að það endaði með að ég keypti þennan dökkgræna Renault 1996 sem aðeins einn hafði átt á undan mér. Af því að þessi eini fyrri eigandi er þekktur sökkaði ég svolítið fyrir bílnum - og svo var hann bara keyrður 48.000 km á 10 árum. Ég sá fram á að geta átt mörg náðug ár með þennan bíl í hlaðinu eins og ég hafði átt með Nissan Sunny 1986-módel á árabilinu 1998-2006. Þá var þeim loks bara öllum lokið og ekkert átakanlega mikill harmdauði. Svoleiðis.

Þessi *nýi* er nógu lipur í akstri, rúmgóður og áferðarsnotur en hann er útbúinn með ræsivörn sem gerir það að verkum að maður má bara opna bílinn sjálfan með því að strjúka plastið á bíllyklinum. Ég er að mestu búin að læra að fara mjúklega að honum þótt stundum líti ég svolítið kjánalega út þegar ég stend við bílinn og nudda lykilinn í stað þess að opna með því að stinga lyklinum í skrána. En í dag lánaði ég bílinn með margháttuðum útskýringum. Þær dugðu þó ekki til og Marín - sem hélt að ég væri að gera sér greiða - varð að skilja bílinn þjófavarinn eftir í Hafnarfirði og taka leigubíl til Reykjavíkur.

Þvílíkur bjarnargreiði.

En annars er ég ekkert í alvöru að reyna að selja bílinn, ég er bara að kvarta fyrir sem flestra augum. Skæl.

 

Er ekki ábyggilegt að ríkissjóður geti sótt um styrk í velgerðarsjóðinn?

Mér dettur t.d. í hug slysið hroðalega sem varð á Suðurlandsvegi í haust þegar lítil stúlka dó og bróðir hennar slasaðist alvarlega. Foreldrarnir lifa nú við það að þurfa að standa sig hans vegna og hafa áreiðanlega misst mikið úr vinnu. Geisladiskur hefur verið útbúinn og er m.a. boðinn til sölu í afgreiðslu Laugardalslaugarinnar á 1.500 kr. Ætli Ólafur og Ingibjörg yrðu ekki fljótari að reiða fram eins og fimm milljónir en sundgestir að mjatla þær fram?

Myndu ekki fimm milljónir gera gæfumuninn, og það í snatri? Úr því að ríkinu finnst ekki standa upp á sig að styðja fórnarlömb umferðarslysa gæti það kannski samt sent sjóðnum umsókn fyrir hönd foreldranna. Er þetta verkefni óverðugra en þau sem meiningin er að styrkja í Síerra Leóne? Eða að borga undir flygil Eltons Johns?

Gefa einn milljarð króna í velgerðarsjóð

Krumpa (les: grmpf)

Orkuveitan tók rafmagnið af húsinu í gær vegna meintra vanskila án þess að skilja eftir viðvörun fyrir innan lúguna. Þar sem ég er ekki greiðandi var einhvers konar vísbending send eiganda húsnæðisins, en í skötulíki.

Þannig upplifi ég þetta alltént þegar ég ber ísinn minn, folaldakjötið og djúpsjávarrækjurnar í tunnuna.

Til að allrar sanngirni sé gætt voru svör allra þriggja starfsmanna Orkuveitu Reykjavíkur sem ég talaði við út af málinu hin liprustu.

Ég er samt svolítið grumpin.

Damóklesarsverð

Þetta er orðið sem ég bætti í virka orðaforðann minn í gær meðan ég hlustaði á Gettu betur. Það merkir yfirvofandi bráða hættu og vísar í sögu um sverð sem hékk í hestshári yfir höfði Damóklesar meðan hann naut kræsinga við hirð Díonísíosar á Sikiley á 4. öld fyrir Krist.

Vísindavefurinn útlistar það betur og getur ítarlegri heimilda.

Að auki lagði ég á minnið að Moskva er mannflesta borg Evrópu. Hefðir þú ekki giskað á London?

RÚV sf. - hf. - ohf. - ú.ú.k.

Út úr kú.

Já nei nei, nú jaðrar við að mér finnist nóg að gert. Samt vita menn að ég er húkkt á Rás tvö, ekki síst núna meðan Gettu betur er í algleymingi. Og vil endilega að öllum réttindum Sigmars spyrils verði haldið til haga. Það má eigi að síður engu muna að mér fyndist allt í lagi að binda slaufu á málið, hmmm.

Ruglið í mér, slaufan er hnútur og það er verið að reyna að höggva á hann.

Það má samt ekki skilja þetta sem gagnrýni á þingmenn.

Í kvöld ætla ég svo að reyna að læra eitt nýtt orð af Davíð Þór, dómara Gettu betur.