Borgarbókasafn svarar ákalli mínu

Ég skrapp á bókasafnið í hádeginu og sá að búið er að setja upp sjálfsafgreiðslu í aðalsafninu, veit ekki með önnur útibú. Gleðitilfinning ógurleg hríslaðist um mitt sjálfbjarga geð. Ég neita að kalla þetta félagsfælni en mikið óskaplega hefur mér leiðst að bíða í röð til þess eins að láta einhvern annan mynda bækurnar sem ég tek til láns.

Og nú verða bókasafnsferðir mínar áreiðanlega enn tíðari.

Aðkoma og úrelding Kvennalistans

Í ljósi þrálátrar umræðu um kynjaskiptingu ráðherra ríkisstjórnarinnar velti ég fyrir mér hvort mönnum finnist almennt að Kvennalistinn hefði betur setið heima.

Skiptir máli að hafa þingmenn úr sem flestum landshlutum? Skiptir máli að aldursdreifing sé nokkur? Bakgrunnur? Menntun? Fjölskyldustaða?

Er ekki gott að hafa fjölbreytni? Af hverju urðu feðraorlof ekki almenn fyrr en fyrir sjö árum? Eru þau kannski ýkt? Vilja menn frekar að feður séu ekki heima hjá hvítvoðungunum? Taka feður fæðingarorlof og vinna svart? Það hefur maður heyrt.

Og var ekki gott að Kvennalistinn pakkaði saman og fór þegar honum fannst hann hafa áorkað því sem fyrir honum vakti?

Ég er mátulega búin að gleyma Esju-nafninu

Hótel Íslandi var í fyrra breytt í Park Inn og það lá við að ég fyndi það ekki þegar mér var stefnt þangað að sækja farþega. Einu sinni var ég með hóp á Radisson SAS Íslandi en við bílstjórinn fórum óvart á Radisson SAS Sögu með nýlenta farþega af því að upplýsingarnar voru ónógar.

Það er gott að Hilton ætlar að splæsa í veglega kynningu á nafninu. Skyldi John Cleese verða fenginn til að klæmast á íslenskri útgáfu? Hann gæti rifjað upp að hótelið hét í árdaga Essschja.

Nordica verður Hilton hótel

Hver man ekki eftir Joey í Friends?

Ég sá ekki þættina Friends fyrr en þeir voru sýndir á ókeypis stöð (Skjá einum?) þannig að það er ekkert svo langt síðan ég sá Joey sem er tákngervingur karlmennskunnar bögglast með tösku sem honum fannst henta vel ýmsu fylgidóti sínu en hafði áhyggjur af hvernig liti út.

Það var bara snyrtilegur djókur um staðalmyndir.

Kannski var Ewa að reyna að kveikja umræðu, hmmm?

 

Umboðsmaður barna í Póllandi dregur ummæli sín um Stubbana tilbaka

Nýfundnaland vs. Ísland

Merkilegur þáttur var í sjónvarpinu áðan. Nýfundlendingurinn Lísa kom til Íslands til að lesa úr bók sinni í Norræna húsinu og virðist hafa ákveðið að hamstra myndefni og talaðar upplýsingar í leiðinni. Svo hefur hún gert úr efninu heimildarmynd sem gengur, merkilegt nokk, út á það að lofa og prísa Ísland fyrir að hafa náð og haldið í sjálfstæði sitt.

Hún ber löndin mikið saman og segir að hér sé svo miklu meira sjálfstæði; læsi í Nýfundnalandi er bara 66%, atvinnuleysi 25% og þau ofboðslega háð Kanada í öllu tilliti þótt þau eigi miklar auðlindir, bæði nikkel, olíu og þorsk, sem Ottawa nýtur góðs af.

Þegar ég gáði að því sá ég að boðið er upp á skipulagðar ferðir til St. John's sem er höfuðborgin þeirra í landinu sem er eyja litlu stærri en Ísland.

Og svo rifjaðist upp fyrir mér að ég ákvað í síðustu viku eftir spjall við Högna að lesa Ævisögu þorsksins. Nú er komin enn brýnni ástæða til þess.

Es. Hefur Stína enga skoðun á þessu ...? Mér skildist á Lísu að Kanada mergsygi Nýfundnaland, hömm hmm.

Hinn heilagi veikindaréttur

Formaður verkalýðsfélags var í fréttum RÚV rétt í þessu að lýsa því yfir að hann væri mótfallinn því að vinnuveitendur greiddu þeim starfsmönnum sem ekki veikjast einhverja umbun fyrir að veikjast ekki. Hann sagði að veikindarétturinn væri með því mikilvægasta sem verkalýðsfélög hefðu náð fram. Eitthvað í þessa veruna sagði hann.

Jah, heyr á endemi.

Ég er svo heppin að ég veikist helst ekki. Og ef ég lasnast er það í klukkutíma í senn, yfirleitt utan vinnutíma. Ég hef fengið heiftarlega ristilkrampa nokkrum sinnum um mína daga, ugglaust vegna rangs mataræðis, en ég hirði ekki upp umgangspestir.

Ég er heppin og geri ekki lítið úr því. En ef vinnuveitandanum finnst hluti af þessu láni slæðast til sín í því formi að hann getur treyst á mig sé ég ekkert að því að hann umbuni mér ef hann svo kýs. Er eitthvað tekið frá hinum? Er eins mikil hætta á að fólk mæti veikt í vinnuna til að fá bónusinn ef kalla mætti umbunina svo? Eða gæti verið að fólk yrði ekki eins oft lasið af þeirri ástæðu að það á veikindarétt?

Ég bíð spennt eftir að sjá verkalýðsforkólfinn segja þetta líka í sjónvarpsfréttum.

 

Jöklaferðir takmörkuð auðlind

Í þeirri von að viðskiptalögfræðingurinn ógurlegi detti einhvern tímann aftur inn á síðuna mína ætla ég að skrifa þessa tillögu:

Hvernig fyndist mönnum að setja jöklaferðir með túrista í kvóta? Það mætti úthluta kvótanum eftir ferðareynslu, þeir sem þegar hafa starfað í faginu í x ár fá daga í samræmi við söguna. Eftir einhvern tíma, hálfan mánuð eða hálfan áratug, gæti ferðaþjóninum dottið í hug að draga sig í hlé og selja dagakvótann sinn hæstbjóðanda.

Hver vinnur?

Hver tapar?

-Spyr Berglind sem er rjóð í gegn eftir vel heppnaðan dag á Langjökli. Ég fór að vísu ekki á sleða að þessu sinni en spilaði jöklagolf og renndi mér á slöngu.

Ordnung muss sein

Á morgun er það sleðaferð á Langjökli á þýsku, vei. Und Ordnung muss sein! Þess vegna fór ég í sund og hugsaði um flekakenninguna á þýsku, den Goldenen Wasserfall, den Gletscher ... og já, nú er ég búin að undirbúa mig vel fyrir þessa dagsferð.

Hoffentlich bleibt das schöne Wetter, ich bin ja aberglaübisch, hehhe.

Sendum Dönum íslenska vinnusjúklinga

Eða hefur það kannski þegar verið reynt?

Mér finnst fréttin kátleg, í bestu merkingu, en líka óhemju óljós. Ætlar Thor Pedersen að borga meira? Hversu langur er vinnudagurinn? Vilja Danir vinna meira, yfirleitt, eða væru þeir til í að vinna meira ef þeir fengju betur borgað? Þessum spurningum svarar Moggafréttin ekki.

Það sem ég þekki til dansks samfélags æpir allt fjölskylduvinsemd, þ.e. Danir leggja meira upp úr frítíma en efnislegum gæðum sem kaupa má fyrir peninga. En ég er svo sem ekki hagvön um alla Danmörku.

Nýútskrifaðar íslenskar ljósmæður neita að vinna fyrir það kaup sem Landspítali - háskólasjúkrahús vill borga þeim. Kannski er þarna lag?

Kæmi annars almennt til greina að nýta vinnutímann betur ...? Líka hér?

-Meðan ég skrifaði þetta gæddi ég mér á den go' Haribo vingummi. Skyldi þurfa að lengja daginn í þeirri verksmiðju líka?

„Opinberir starfsmenn í Danmörku þurfa að vinna meira"

Lítill áhugi á Síberíu

Ég hefði heldur ekki lesið þessa frétt nema vegna þess að Steingrímur (bloggvinur minn) hennar Marínar er á þessum slóðum. Margir fórust, þó engir Íslendingar og engir Bandaríkjamenn og engar litlar breskar stúlkur týndust á portúgölskum hótelherbergjum.

Ef ég hefði að vísu hlustað á hádegisfréttir hefði ég heyrt Hauk Hauksson með fréttaskýringu, þann sama rússneskumælandi Hauk og stendur fyrir Bjarmalandsferðunum.

En svona er fréttamatið, líf rússneskra námuverkamanna mega týnast og gefast tröllum tugum saman. Rússland kemur svo fáum við hérna megin.

38 létust í námuslysinu í Síberíu

Með harðsperrur í hausnum

Ég hlýt að hafa ofreynt á mér heilann undanfarið. Spurningin er: Við hvað?

Geisp, hvað það er erfitt og leiðinlegt að eiga erfitt með að reisa höfuðið af púðanum.

,,Sto cercando il colore per colorare le mie sopraciglie"

Þessa setningu sagði ég síðast í einhverri alvöru seint sumarið 1996 þegar ég hafði upplitast mjög í framan eftir sumardvöl í Róm. Ég þori ekki að sverja að rithátturinn sé óaðfinnanlegur lengur en framburðurinn er það örugglega, hehhe.

 

Og nú er búið að flytja ferðamálin milli ráðuneyta. Forvitnilegt.

Hjólhýsi hvað?

Úff, nú fannst mér Lóu Pind Aldísardóttur takast illa upp, eins mikið dálæti og ég hef á fréttamanninum í henni. Hún fjallaði um hjólhýsa-eitthvað eins og það væri frétt þegar ég sá bara auglýsingu út úr því í fréttatímanum, kl. 18:43-5 eða svo.

Fy.

Aðgát skal höfð í nærveru útlendinga

Ég er hugsi yfir dauðaslysinu í Reynisfjöru á laugardaginn. Ég vona að ég þurfi ekki að skrifa hvað ég er leið yfir þessu, það á að vera augljóst.

Ég hef oft komið þarna með útlenska gesti, það gefur augaleið. Ég er mest á ferðinni á sumrin, þ.e. í júní, júlí og ágúst, en reyndar hef ég miklu oftar farið með farþega upp í Dyrhólaey. Reynisfjara sem er samt æðisleg hefur verið dálítil varaskeifa þegar maður kemst ekki upp hrikalegan veginn í Dyrhólaey, næstum ófæran á köflum. Og ég veit ekki hvað maður á lengi að ganga fyrir spennunni við stórhættulegan veg.

Ég er sammála Magnúsi Oddssyni ferðamálastjóra um að auðvitað á fólk að hafa nokkurt vit fyrir sér sjálft. Ég er þó miklu meira sammála kollega mínum Stefáni Helga Valssyni sem vill fá betri aðbúnað á fjölsóttum ferðamannastöðum, s.s. við Geysi og Gullfoss. Kaðalómyndirnar sem eru við Strokk vísa fólki alls ekki veginn og stígurinn niður að Gullfossi er mikil slysagildra, ekki bara á veturna heldur get ég ímyndað mér hvernig hann muni vera í dag þegar haustveðrið helltist óforvarandis yfir okkur í maí. Svo er t.d. Gunnuhver á Reykjanesi sem hefur gjörbreytt um ásýnd og hegðun eftir virkjunina sem komin er þar á koppinn en aðeins er upphrópunarmerki við stíginn þar ásamt orðunum CLOSED og LOKAÐ.

Ég vona að mannshöndin fari samt ekki offari og verði látin taka alla upplifun frá túristanum, t.d. með of miklum stígum, köðlum, gleri eða öskubökkum hreinlega, en það er til millivegur. Á Þingvöllum held ég að ég megi segja að nokkuð snyrtilega hafi verið staðið að verki - hvernig væri að flikka upp á umhverfið við Dettifoss? Og væri í of mikið ráðist að vera með starfsmann á þessum fjölsóttustu stöðum?

Vonskuveður á norðursvölunum mínum

Ekki svo að skilja að ég hefði annars farið að grilla ... 

120 Flateyringar = 35.000 Reykvíkingar (hlutfallslega)

Á kannski að bjóða þeim áfallahjálp?

Ráðherragisk

Gerir enginn ráð fyrir að Samfylking og Sjálfstæðisflokkur sem báðir hafa lýst yfir vilja til að stokka upp í Stjórnarráðinu ætli að standa við orðin um að fækka ráðuneytum?

Nú eru Björn Ingi og Óli Björn að giska í Kastljósi.

Eins dauði er annars brauð

Ég sá viðtal við Hinrik Kambsmann í fréttum Stöðvar tvö og hann bar sig aumlega. Kannski hefur mér einhvers staðar skotist yfir en mér fannst einhvern veginn á honum að heyra að hann hefði nánast borgað með vinnslunni í fjölda ára og gæti það ekki lengur. Kambur á 2.700 tonna kvóta, minnir mig að hafi komið fram, og nú velti ég fyrir mér hver fái það brauð. Fer Kambur með kvótann sinn á norðanverða Vestfirðina - eða selur suður til Reykjavíkur?

Hver fær brauðið?

Og allt í einu rifjast upp kveinstafir útgerðarmannsins í Grímsey sem gat ekki staðið undir þessu lengur. Fór það brauð ekki suður? Synti ekki þorskurinn að norðan og til Grindavíkur til að vera veiddur þar?

Maður sem ég þekki sem betur fer lítið sagði við mig nýlega: Ef menn geta ekki fundið sér eitthvað að gera á landsbyggðinni eiga þeir bara að flytja hingað (til Reykjavíkur).

Ég held að landsbyggðinni sé settur stóllinn fyrir dyrnar og ég held að þessum manni þætti miður ef landsbyggðin flytti öll á mölina og hann þyrfti t.d. að taka með sér allan mat, allan viðlegubúnað, allt eldsneyti þegar hann leggur land undir hjól - því að honum leiðist ekki að vísítera.

Og samt má hann ekki til þess hugsa að flugvöllurinn fari úr Vatnsmýrinni. Hvað ætlar hann að gera við flugvöll í Vatnsmýrinni þegar enginn verður lengur áfangastaðurinn á hinum endanum?

Og eitt enn, hvar er samkeppnin? Þegar öll réttindi eru meira og minna komin á fárra manna hendur hver tryggir þá samkeppni í faginu? Ráða handhafar t.d. veiðiréttarins ekki kílóverði þorsks - eða hví er það komið í tæpar 200 krónur? 

65 manns og sjómönnum á 5 bátum sagt upp hjá Kambi á Flateyri

Fimm dögum síðar - fall á uppstigningardegi

Maður situr í sakleysi sínu í hádegisbröns og ræðir fram á miðjan dag um yfirvofandi gæsun þegar allt í einu berast tíðindi með sms-i: Stjórnin er fallin.

Og maður rifjar upp að í gær voru leiðtogar stjórnarflokkanna spurðir hvort þeir ætluðu að funda í dag, og báðir sögðu - með undrunarsvip yfir spurningunni: Nei, á morgun er uppstigningardagur. Og þá rifjast upp fyrir manni að pólitíkin er einmitt 9-5 vinna og allir rauðir kirkjudagar haldnir háheilagir.

En svo óforvarandis heyrast þeir samt á uppstigningardag, líklega bara að spjalla, og svo er dagskrá útvarps rofin þegar ég er ekki á vaktinni og tilkynnt að stjórnin sé fallin.

Hvert féll hún? Klofnaði hún í herðar niður eins og Íslendingasagnahetjurnar forðum? Á hún sér viðreisnar von? Á uppstigningardegi.

 

Verst í heimi: að bíða í röð að óþörfu

Ég fór í sund og lenti fjórða í röðinni í afgreiðslunni. Ein manneskja að afgreiða og allt útlit fyrir að hún yrði korter að afgreiða fremsta manninn. Hvað gerir maður þegar maður vill bara fá að borga og fara svo í laugina að synda?

Ég var heppin núna, átti bara eina ógataða tölu þannig að ég lagði kortið á borðið hjá henni og sagðist fara inn. Hún leit ekki upp. Ég fór samt - og leit aldrei til baka.

Ætli þetta sé ekki ástæðan fyrir því að ég vil sem minnst af þjónustu vita? Ég vil sjálfsafgreiðslu sem víðast, dæla bensíninu sjálf, tína sjálf í körfuna í búðinni, tékka mig inn í vél í Leifsstöð - og fara í sund í gegnum götunarvél.

Ég get alveg beðið - en ekki að óþörfu.