Krónan - Salathúsið - leigufélagið Alma

Ég varð fyrir því óláni í síðustu viku að borða salat upp úr dós merktri Salathúsinu. Ég tók ekki eftir því fyrr en ég var að ganga frá eftir kaffið. Ég hefði ekki borðað salat frá þessu fyrirtæki ef ég hefði áttað mig í tíma.

Varan var pöntuð sem salat frá Krónunni sem hefur auðvitað ekki tekið vöruna úr sölu. Grein í Heimildinni rekur langt aftur í tímann hvað þessir stórgrósserar í félaginu Mata (Mötu?), leigufélaginu Ölmu (Alma?), víla ekki fyrir sér að okra á smælingjunum. Þetta ofmæjónesaða salat er á svipuðu verði og önnur slík salöt í búðunum en er bara liður í því að hlaða undir veldi þessa fólks sem skammast sín ekki einu sinni þótt komist upp um ... nú má ég líklega ekki segja glæpsamlega hegðun því að þá gæti lesandi kært mig þannig að ég segi að hegðun forsvarsmanna fyrirtækisins gagnvart fólki sem á ekki eins mikið undir sér sé ámælisverð og ósiðleg.

Skammist ykkar.

Og ef ég sé dollur frá þessu fyrirtæki aftur mun ég ekki gleyma að horfa og tala um það við viðstadda. Djöfull er ég svekkt út í mig fyrir að taka ekki eftir því strax. Og sannið til, þið eruð fleiri sem hafið ekki áttað ykkur.

Ríkissáttasemjari sameinar verkalýðsleiðtogana

Ég er ekki að segja lesendum fréttamiðlanna neinar nýjar fréttir eða útleggingar. Hið ótrúlega hefur bara gerst að maðurinn sem á að miðla málum, vera hlutlaus, sætta stríðandi fylkingar og samgleðjast sanngjarnri niðurstöðu hefur stillt sér upp með öðrum aðilanum. Ég er alls ekki nógu vel lesin í samningamálum til að vita hvort annað eins hefur gerst en mér væri fullkomlega misboðið ef samningavaldið væri tekið af mér á þennan hátt.

Eini augljósi árangurinn af þessu útspili ríkissáttasemjara er að Ragnar Þór og Vilhjálmur eru aftur komnir á yfirlýst band Sólveigar Önnu. 

Verkfallssjóður SA

Ég átta mig ekki á þesssu. Samt er ég búin að vita af þessari setningu í nokkra daga:

 

Fram hefur komið að vinnudeilusjóður Samtaka atvinnulífsins se digrari en verkfallssjóður Eflingar ...

 

Og í dag bættist þessi við:

 

Samtök atvinnulífsins munu bæta Íslandshótelum allt það tjón sem hlýst af mögulegu verkfalli Eflingarstarfsmanna.

 

Það er til nógur peningur til að mæta tjóni atvinnurekandans en ekki til að mæta kröfum verkalýðsins. Ég hef ekki séð neina launaseðla hjá Eflingu og veit ekkert um launin hjá einstaklingum en ég held að við vitum öll að laun ómenntaðra eru skammarlega lág, já, og margra menntaðra líka.

En framkvæmdastjóri SA lepur ekki dauðann úr skel enda ákaflega mikilvægur fyrir íslenska hagkerfið ...

 

 

Sílikon fyrir sjálfstraustið

Ég held að við hljótum öll að hugsa það sama eftir Kveik vikunnar sem innihélt viðtöl við þrjár konur sem allar höfðu látið setja sílikon í brjóstin á sér og goldið fyrir það með heilsu sinni og líðan.

Hattur ofan fyrir þeim að koma fram og segja sögu sína. Vonandi horfðu þær konur sem eru núna markhópur lýtalæknanna. En hver er ábyrgð læknanna sem gerðu aðgerðirnar og sögðu ekki frá hugsanlegum aukaverkunum?

Kennsluglærurnar

Núna á nýbyrjaðri skólaönn hafa tvær glærur birst landsmönnum í fjölmiðlum, glærur sem sumum finnst bera skoðunum kennaranna illt vitni.

Skólastjórar segja glærurnar teknar úr samhengi.

Sumir álitsgjafar hafa áhyggjur af að nemendur séu með síma, og þar með myndavélar, í tímum í stað þess að einbeita sér að náminu.

Fólk veltir fyrir sér innrætingu og pólitískum skoðunum kennara og einhverjir hafa kallað eftir uppsögn.

Og ég glenni upp augun.

Ef samhengi gæti útskýrt glærurnar sem fara svona fyrir brjóstið á sumum væri ótrúlega gráupplagt að nota nýtilkominn áhuga á sögunni til að varpa fram samhenginu. Ég held að skólastjórarnir hafi látið gullið tækifæri ganga sér úr greipum.

Og við þá sem fordæma þá sem fordæma lekann vil ég segja: Eigum við ekki að horfa á efni máls frekar en hégómlegt formið? Svona rétt eins og þegar skýrslunni um Íslandsbankasöluna var lekið?

Ég hefði svo gjarnan viljað sitja í tímum þessara kennara og fá heilbrigða umræðu um efni máls. Ég veit ekkert hvað mér hefði fundist um glærurnar en trúi að í kjörlendi verði líflegar umræður og áhugaverð skoðanaskipti.

Hafa ekki allir skoðanir?

 

Glæran ekki í kennslukerfi skólans

Frí(ís)skápur gegn matarsóun

Fyrir tveimur árum hófst sjálfsprottið átak gegn matarsóun með frí(ís)skápnum á Bergþórugötu. Kamila og Marco voru útnefnd Reykvíkingar ársins í fyrra fyrir að koma verkefninu á koppinn. Verkefnið gengur út á að sporna við matarsóun.

Þriðjungur matvælaframleiðslu lendir í ruslinu. Þriðja hvert lambalæri, þriðji hver mjólkurpottur, þriðji hver hveitipoki, þriðja hver chili-sultukrukka, þriðja hver paprika, þriðja hver kókflaska - ég veit svo sem ekki hvernig meðaltalið í þessu virkar en spyr: Getur sykur runnið út? Sykur hefur verið til í aldir, svo er honum pakkað og hann hefur allt í einu bara tveggja ára líftíma. Og hvað gerist daginn eftir að „best fyrir“ rennur upp? 

Við þurfum náttúrlega að beita hyggjuvitinu líka og lyktarskyninu en ekki líta bara á dagsetninguna og henda svo matnum. Hefur einhver dáið af því að nota útrunnið krydd? Nei, bragðið dofnar bara aðeins þannig að í stað þess að nota eina teskeið af karríi notar maður tvær.

Ég veit ekki í hvaða gáma stórverslanir henda meinta útrunna matnum sínum en einhverjir hafa líka staðið sig vel í að bjarga þeim mat frá bráðri glötun og setja í fríísskápana sem hafa nú fjölgað sér. Meðvituð fyrirtæki eru líka farin að gefa matnum framhaldslíf þegar búðinni er lokað og á það ekki síst við um vörur sem eru í alvörunni með skamman líftíma, eins og bakkelsi (Brauð og kó) og nýkreista safa (Ketóeldhúsið).

Í fyrradag leit ég í ísskápinn við Neskirkju þegar ég fór þangað með krukkur undir súpur sem súpugerðarkonan setur súpur í og við mér blöstu margar 33 sentilítra flöskur af nýkreistum safa með dagsetningu sama dag. Ég tók með mér eina af hvorri tegund, engiferdrykk og mangódrykk, og sagði svo frá því í sólarhringssögunni á Facebook. Í gær var mér bent á að þetta liti út eins og ég væri að - ég man ekki hvað - misnota eða eitthvað af því að ég hefði efni á að kaupa matinn minn.

Mér hafði ekki hugkvæmst það vegna þess að við erum öll í sama liðinu við að reyna að henda minna af mat. Hins vegar hugsaði ég þegar ég drakk með ánægju engiferdrykkinn að ég væri til í að beina viðskiptum mínum til fyrirtækis sem tæki á þennan ábyrga hátt þátt í hringrásinni. Ég hef sjálf vott af fordómum gagnvart því að fólk sem „þarf ekki á því að halda“ þiggi svona fyrir ekki neitt - en hver er svona viss um að maður gefi ekki til baka? Á maður að nota ferðina til að segja að maður styrki Kvennaathvarfið, Samhjálp, UNIFEM og Rauða krossinn með peningainnlögnum?

Nei, hringrásin er sjálfstætt verkefni og við viljum ekki að matur lendi í ruslinu. Það verða alltaf einhverjir sem leggja hlutina út á verri veg og ég get ekki borið ábyrgð á skilningi allra. Og þau sem lesa þessa hugleiðingu hér eru kannski alls ekki í vinahópnum mínum á Facebook. 

#gegnmatarsóun

Slaufa eða útskúf?

Nú er ég bara mjög hissa. Ég las grein á Vísi þar sem hanskinn er tekinn upp fyrir gerendur. Eða hvað? Greinin er löng og til varnar mönnum sem hefur verið slaufað en ekki eitt aukatekið orð um ástæðu slaufunarinnar, þ.e. hvort þeir höfðu brotið af sér. Mér finnst það grundvallaratriði, að lágmarki að þeir séu spurðir hvort þeir hafi gert eitthvað sem útskýrir útilokun.

Ritgerð háskólanemans er lokuð til loka næsta mánaðar en af útdrættinum má ráða að höfundur taki sér stöðu með þeim sem var slaufað en ég sé ekki að þeir séu ekki gerendur. Þegar nöfnin eru strokuð út veit maður ekki hvort maður þekkir til einststaklinganna en miðað við það sem lagt er fyrir lesandann mig er höfundur að taka sér stöðu með gerendum.

En ég er lítið fyrir alhæfingar þannig að ég fullyrði ekki neitt. Ég bara trúi því að fleiri verði fyrir kynferðislegu ofbeldi sem markar líf þolenda, fjölskyldna þeirra og vina til langs tíma en að einstaklingar séu bornir alröngum sökum um kynferðisglæpi. Besta leiðin til að losna við ávirðingar er að brjóta ekki á fólki.

Ég trúi því sem mér hefur verið sagt, að falskar ásakanir heyri til undantekninga.

Ég óska öllum lífs sem er laust við ofbeldi, rangfærslur og gaslýsingar og samúð mín er óskipt með þolendum þess sem ég taldi upp. Ef saklaus maður af hvaða kyni sem er er borinn sökum hef ég augljóslega líka samúð með honum.

Fiskari, farsími og fleiri orð

Orðið fiskari truflar mig ekki neitt og ég tilheyri ábyggilega stærsta hópnum þar. Hins vegar hefur ýmist fólk tjáð sig, líka í mínu nærumhverfi, og þá með orðalaginu:

Stöðugt er vegið að íslenskunni. 

Okkur er aldrei sagt neitt.

Ekkert er borið undir okkur.

Ég: Ha? Í hvaða heimi er allt fólk eða helmingur fólks spurður um einstaka orð, nýyrði eða upptöku gamalla orða? Ég man að vísu eftir samkeppni um orð fyrir sixpack en ég man ekki hvaða orð vann. Ég held að flestir tali um kippu en þori ekki að sverja fyrir það.

Notum við ekki orðið tölvu fyrir það fyrirbæri? Það er snjöll orðmyndun.

Hvað með símann sem er ekki lengur snúrusími og fastur við vegg? Ég kalla hann farsíma af því að mér finnst það orð lýsandi og nógu þjált en þið flest talið um gemsa. Ég veit alltaf hvað þið eruð að tala um og geri enga athugasemd við það en ég ætla ekki að breyta mínu orði í bráð.

Sem betur fer er tungumálið fjölbreytilegt og breytanlegt. Fiskari er ekki gott dæmi um orð sem eykur á nýbreytni en er tilraun til að hlutleysa starfið og orðið er svokallað íðorð, fagheiti. Og út frá orðhlutum fellur það í flokk með dansara, grúskara, fúskara, safnara - bætið sjálf við að vild.

Við sem viljum veg íslenskunnar sem mestan ættum að vanda okkar eigið mál og gera okkar besta til að halda lífi í henni. Erlend áhrif, aðallega frá ensku, eru úti um allt í umhverfi okkar. Hvað heyra börnin sem fæðast árið 2023? Er það ísl-enska og ef svo er, hvaða tungumál munu þau þá tala um tvítugt? 

Húmor Vestmannaeyinga

Á þrettándagleði Vestmannaeyinga eru skessur bornar í eldinn en samt ekki brenndar. Þannig skil ég umræðuna. Ein eða önnur er merkt Heimi þjálfara Hallgrímssyni og önnur eða hin hefur einhver ár verið merkt Páleyju Borgþórsdóttur sem var bæði í pólitík í Vestmannaeyjum og lögreglustjóri þar en nú lögreglustjóri fyrir norðan.

Í ár var nafnið EDDA FLAK fest við skessu sem var borin á bálið en ekki brennd.

Mér finnst þetta ófyndið og ef ég væri Edda myndi ég líka taka þetta persónulega og líða illa, en spurningin sem ég hef ekki séð borna upp og þannig ekki séð svar við er: Hvað finnst Vestmannaeyingum fyndið/sniðugt/áhugavert við þetta? Hver er húmorinn?

Ég er alveg búin að velta því fyrir mér og ég finn ekki neina þrettándagleði í þessum gjörningi. Þvert á móti sé ég grasserandi mannfyrirlitningu.

Engin eftirsjá hér vegna brotthvarfs Fréttablaðsins

Ég á erfitt með að henda pappír. Ég er samt ekki sá safnari að ég geymi allt sem ég hef eignast en ég hef hingað til mátt til með að fletta Fréttablaðinu áður en ég læt það í tunnuna. Nú verður breyting þar á og ég er ekkert leið þótt nú sé laugardagur og ekkert blað fyrir innan lúguna. Fréttastraumarnir eru yfirdrifnir á netinu og í útvarpinu og þangað mun ég sækja mitt efni héðan í frá.

Lifi stafrænan!