Eldfimt leyndarmál á RÚV

Ég er að tala um sturlað spennandi 4-5 klukkutíma langa ástralska þáttaröð sem sýnd er á RÚV núna. Fyrsti þátturinn var sýndur í línulegri dagskrá í fyrrakvöld en ég kláraði seríuna í gærkvöldi. Gat ekki hætt. 

Eins og alltaf er eitt og eitt sem manni finnst ótrúverðugt, en heilt yfir mjög spennandi þættir. Allir hafa eitthvað að fela, allir hafa einhvern djöful að draga. Og bónus var að tengja ekki leikarana við önnur hlutverk því að ég var að sjá þau öll í fyrsta skipti.

Ég er bara frekar ánægð með framboðið á RÚV og nenni ekki að gerast áskrifandi að Netflix eða Viaplay.

Stjórnsemi markaðarins - hæp yfir auglýsingu

Ég sá ekki mikið umtalaða bílaauglýsingu á gamlaárskvöld en sá seinna vísað í hana eins og hún hefði verið skets í skaupinu.

Ég horfði þá.

Vel gerð auglýsing, upp á það vantar ekkert.

En öll hrópin og köllin sem ég hef séð um virðingu við þann sem er að hætta sem rödd fyrirtækisins eftir 30 ár koma mér stórkostlega á óvart. Ég fæ ekki stjörnur í augun yfir markaðsöflunum en ég fæ iðulega tár í augun yfir veikindum og vanlíðan fólks og dýra. Ég hef djúpa samúð með Agli eins og öðrum sem missa færni og hef, eins og aðrir, hlustað og horft á Stuðmenn mér til ómældrar ánægju. 

Mér finnst bara algjör óþarfi að blanda þessu tvennu saman.

Miðað við athyglina hlýtur Toyota núna að rokselja bíla og í framhaldinu lækka verð vegna góðrar afkomu og ÞÁ vil ég fá auglýsingu með upplýsingum sem skipta máli.

Á velþóknunarhringekjuna vegna auglýsingarinnar sjálfrar get ég ekki stokkið.

Í öllum upphrópununum yfir fegurð auglýsingarinnar sá ég einn mann skrifa að Toyota væri sértrúarsöfnuður og Egill preláti og ég leyfi mér að giska á að fæstir þori að skrifa það eða læka vegna þess að fólk blandar saman veikindum og vinnu, kvikmyndalist og markaðssetningu.

Ég vona að mér hafi tekist að segja skýrt og skorinort hvað mér finnst þannig að enginn fari að bera mér á brýn að ég hafi ekki samúð með manni sem veikist, missir röddina, vinnufærni og hvaðeina. Ég skil bara ekki hæpið yfir auglýsingunni.

Áramótaskaup 2022

Ég var mjög ánægð, alveg himinlifandi. Ég fór yfir hvern ramma í dag til að rifja upp hvað mér þætti best vegna þess að í erli kvöldsins rekur hvert atriðið annað og ég þurfti að hafa mig alla við að hlæja að nýjum og nýjum brandara. Ég held að ég hafi mögulega í fyrsta skipti í langan tíma áttað mig á öllu þótt ég hafi verið dálítið lengi að kveikja á Halla rampi, ekki af því að mér sé ekki minnisstæð umræðan um ófatlaða leikarann sem lék fatlaðan mann á sviði heldur vegna þess að Halli er þekktur fyrir allt annað en að trana sér fram.

En hér er myndasagan mín. Mér finnst tilraunarinnar virði að láta þjóðina segja sína skoðun á lokalaginu fyrirfram en ég heillaðist ekki af því. Það var of sundurleitt eins og gerist þegar allt fólk á að fá að setja sinn svip á lagið. Og svo er meðvirkni ekki gjöfult og drífandi afl.

---

Frábær opnun með góðum og markvissum söng - og með þátttöku barna:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pétur Jóhann og Ilmur eru frábærir leikarar og ekki spillti kötturinn:

 

 

 

 

 

 

 

Kosningar í Reykjavík - þessi skets fannst mér mjög nálægt toppnum:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég hefði ekki veðjað á það nokkurn tímann að Jörundur Ragnarsson yrði svona fullkominn Einar Þorsteinsson. Hnökralaust atriði:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og við vitum er ekki hlaupið að því að koma undir sig fótunum og yfir sig þaki. Bónus er að ég þekki ekki leikarana á þessu skjáskoti:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brennið þið vitar:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég hef þetta brot með en mér þótti það atriði síðra en mörg önnur og endurtekin of oft. Svo er hægt að svíða málfræðihjartað um of:

 

 

 

Þessi börn!  Sum þeirra léku í jóladagatalinu í desember. Þvílík framtíðarsýn, þvílíkur texti. Þvílíkt spark í Samherja. Og svo er mér sagt að Samherji hafi fjármagnað þáttinn. Ég finn það hvergi skrifað:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

„Það á að vera vont að hjóla í Samherja.“

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hann hefur engin MANNréttindi vegna þess að hann er köttur:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta atriði var náttúrlega eins og maður sér í kommentakerfunum þangað til eiginkonan heyrði að Hilmir Snær væri á lausu:

 

 

 

 

 

 

 

Atriðið með hestinn var mjög gott og táknrænt fyrir nágrannaerjur sem fara út yfir öll mörk. Pétur Jóhann var algjörlega frábær en mér fannst meðleikarinn skemma senuna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Enn og aftur er leikari valinn sem hentar hlutverkinu:

 

 

 

 

 

 

 

 

Með effi eða vaffi! Þetta minnti mig á þegar ég sá einu sinni á netinu talað um kúgfulla matskeið af einhverju. Einn hljóðstafur getur vissu í efa breytt:

 

 

 

 

 

 

 

 

Nei, sko, mávurinn mætti á afsökunarnámskeið og hafði séð að sér:

 

 

 

 

 

 

 

Mér finnst allt í lagi að þekkja leikarana líka stundum. Siggi fer alltaf á kostum:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi brandari bætti að vísu engri breidd í fáránleika umræðunnar en samt vel gerður skets:

 

 

 

 

 

 

 

Já, löggan fékk verðskuldað djók á sinn kostnað:

 

 

 

 

 

 

Hver bera ábyrgð á stýrivaxtahækkununum og þar með hækkandi vöruverði og hækkandi afborgunum? Tásað á Tene:

 

 

 

 

 

 

 

 

Við viljum ekki setjast á pissið:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og undir lokin fengu áhugamenn um pólitík eina hárbeitta ádeilu. En hvað heitir þessi fína leikkona?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Af hverju er mér sagt að Samherji hafi borgað þáttinn?

200 milljónir í súginn?

Þegar ferðaþjónn segist hafa þurft að endurgreiða 200 milljónir vegna þess að gestirnir hans geta ekki nýtt ferðirnar sem þeir keyptu af honum langar mig alltaf að vita hvort hann hefði litið á þennan pening sem skjótfenginn gróða ef af ferðunum hefði orðið. Ég geri mér fyllilega grein fyrir því að það er þungt högg að selja ferð, undirbúa hana, ráða kannski fólk með sér, vera jafnvel kominn á staðinn og þurfa að hætta við, eyða tíma og peningum auðvitað í að endurgreiða og kannski missa framtíðarviðskipti.

En hvernig er verðmiðinn fundinn og það svona fljótt? Eða stefndi í að hann hefði haft 200 milljónir króna í tekjur síðustu viku desembermánaðar? Má ég þá ekki álykta að hann hefði verið með 800 milljónir fyrir allan mánuðinn? Eða kannski 700 milljónir af því að hátíðardagarnir voru mögulega dýrari?

Ég man ekki eftir að hafa heyrt ferðaþjónustuna hrósa happi yfir góðum tekjum þegar ekkert er að veðri. Hefur það bara farið framhjá mér?

Aðskiljum ríki og kirkju

Ég hef enn ekki skipt um skoðun á þessu máli og var núna að enda við að lesa fínan leiðara um biskupinn okkar og meinta þöggun um kirkjuna.

Þjónar kirkjunnar ættu að fagna heilbrigðri umræðu og kannski fagna heilbrigðir þjónar kirkjunnar henni en ég hef bara ekki frétt af henni. Hver veit? En sú umræða er þá ekki hávær.

Kyrrþeyr og berjamór

Vissuð þið að kyrrþeyr og berjamór eru kyrrþey og berjamó í þolfalli? Fyrir vikið er óvíst að ég geti lesið nýjustu bók Arnaldar.

Ég hef vandræðalega mikla þolinmæði gagnvart lesendum og ýmsu fólki sem skrifar á samfélagsmiðlana sína en mér finnst að fólk sem gefur út til almennrar birtingar eigi að þekkja föllin.

Eða kannski vakir eitthvað fyrir Arnaldi að hafa titilinn í þolfalli, svona eins og ef hann væri: Leyndarhjúp. Kannski verð ég að lesa hana til að komast að því hvort höfundur hefur titilinn viljandi í aukafalli. En það truflar mig að bókinni ólesinni.

Jósafat Arngrímsson - hver?

Jú, nú er komin í spilara RÚV fjögurra þátta sería um athafnamanninn Jósafat Arngrímsson (1933-2008) sem reis og féll en virtist alltaf geta vafið ráðamönnum um fingur sér.

Ég á eftir að hlusta á fjórða þáttinn en þeir byrja í línulegri dagskrá á Rás 1 kl. 10:15 á morgun. Ég hef staðið á öndinni við að hlusta og ein hugsunin er: Mikið er GRÁTLEGT að Vilmundur Gylfason skyldi ekki verða nema 34 ára.

Hlustið endilega á þessa mögnuðu úttekt.

Til höfuðs leigubílstjórum?

Ég fylgdist með umræðu á Alþingi í vikunni um leigubílaakstur. Frá mínum bæjardyrum séð var þar málþóf á ferðinni, svo mikið var um endurtekið efni, spurninga spurt og ekki hlustað á svörin. Ég veit ekki hvað er sannast og best en ég er alltaf til í að skoða nýjungar.

Svo varð mér litið inn á fréttamiðil og las frétt um að 20-30 leigubílar hafi hringsólað um Alþingishúsið meðan á umræðunni stóð.

Einn þingmaðurinn fullyrti að Uber myndi fylgja skortur á öryggi, m.a. fyrir fatlaða.

Ég hef aðeins einu sinni tekið Uber þannig að ég er ekki sú reynslumesta, en getur verið að menn séu að æsa sig að óþörfu? 

Svo las ég þráð á Facebook þar sem kona nokkur segir föður sinn hafa verið leigubílstjóra og ævinlega undrast einokunina.

Ég þekki ekki þessa Þóru en ég tek undir með hennar sjónarmiðum og trúi því sem hún deilir með lesendum af reynslu sinni. Þráðurinn sem hún skrifar athugasemdir sínar við er opinn öllum þannig að ég voga mér að birta skjáskotin með nafni.

Ég hef ekki tekið leigubíl í háa herrans tíð en man eftir að hafa sagt á fundi með leiðsögumönnum, sem sumir hverjir eru líka leigubílstjórar, að gjaldið fyrir farið væri mikið að borga og lítið að fá. Bíll úr miðbænum upp í efri byggðir skilst mér að kosti auðveldlega 10.000-kall sem flestum finnst væntanlega blóðugt að borga en sá sem tekur túrinn er kannski búinn að bíða launalaus í klukkutíma eftir túrnum.

En hvar kemur fram að þjónustan við blinda og hreyfihamlaða muni minnka ef fleiri leigubílstjórum verður hleypt inn á markaðinn? Ætti ekki frekar samkeppnin að aukast eða fleiri bílar að vera á ferðinni þegar eftirspurnin er mest, t.d. um helgarnætur?

En ég trúi á breytingar og ekki of mikla vanafestu.

Banamein: samviskubit

Ég segi mér það ekki til hróss en ég er hroðalega samviskusöm. Samviskusemi finnst mér vissulega kostur en öllu er hægt að ofgera. Samviskusemin fór langleiðina með að keyra mig út af sporinu í fyrri vinnu þannig að ég sagði loksins upp. Ég er núna í vinnu sem er líka skemmtileg og krefjandi en mér tekst að mestu að sneiða hjá því að ætla að gleypa allan heiminn.

Hins vegar býr yndislegur köttur í næsta húsi sem vill endilega vera sem mest hjá mér. Ég þarf að beita mig hörðu til að loka hann úti og það er harðbannað að gefa honum að borða þannig að ég kvelst við það að snúa mér undan þegar trýnið á honum er fast við svalahurðina og ef hann skyldi sleppa inn er ég með samviskubit yfir að hafa hleypt honum inn.

Samviska drepur og passið ykkur bara á henni!

Ninja-barnið

Vá, hvað besta evrópska gamanmyndin 2021 skv. evrópsku kvikmyndaverðlaunahátíðinni er frábær. Ég er oft hrifin af norrænum myndum, m.a. út af tungumálinu og menningunni, en stóri bónusinn er alltaf hinn stórkostlegi leikur og allt það fólk sem ég þekki ekki úr öðrum myndum.

Aðalpersónan hér, sú sem kemst óforvarandis að því að hún er gengin sex og hálfan mánuð með óvelkomið barn, er leikin af stakri snilld og teiknipersónurnar (sem hún teiknar) blandast söguþræðinum á þann hátt sem er mér að skapi.