Laun (leiðsögumanna)

Ég skal segja ykkur það að ég sótti um almennt starf í farsóttarhúsi. Ég er líklega laus þennan álagstíma og mér finnst ég hafa sloppið svo vel við farsóttina að mér líður eins og ég eigi að taka þátt í þessu samfélagsverkefni. Það er launað, en auðvitað sinnir Rauði krossinn líka miklu sjálfboðnu starfi.

Ég fór í vídeóviðtal í gærkvöldi sem er áhugaverð nýjung og í dag fer ég í framhaldsviðtal á Rauðarárstígnum. Ég hafði glugga í tvo daga til að svara sjö spurningum og Rauði krossinn - eða Alfreð - brást strax við svörum mínum.

Fyrir mig sem áhugamann um gervigreind var sérstakur bónus að fá að sjá hvernig tæknin getur stytt okkur leið og létt okkur störfin. Hún tekur þau ekki frá okkur.

Ein spurningin var: Sættirðu þig við launin sem eru boðin?

Ykkur að segja eru þau 2.312 kr. fyrir dagvinnutíma, 3.140 á kvöldin, 3.366 á næturnar og stórhátíðartaxti er 4.936 kr. 

Ég sagði, sem satt er, að ég væri ekki vön að vinna fyrir svona lágt kaup en væri til í það vegna eðlis starfsins og þessara tíma sem við lifum. Svo datt mér í hug að skoða taxta leiðsögumanna þar sem krafa er gerð um alhliða þekkingu á landi og þjóð, sérþekkingu á tungumáli, einstaka þjónustulund, mikla bindingu, ömurlegan vinnutíma, óvissu um verkefni, og þar með tekjur, en stórskemmtilegt starf þegar allt leggst með því.

Og hæsti taxtinn er svona:

Stóru ferðaþjónustufyrirtækin borga nákvæmlega eftir taxtanum en einhverjir leiðsögumenn hafa getað samið um hærra verð hjá öðrum enda ekkert sem bannar yfirborgun. Ef ég margfalda dagvinnutaxta í farsóttarhúsi með 176 losar mánaðarkaupið (fyrir skatta) 400.000 kr.

En ég hætti líka sem leiðsögumaður árið 2013, ekki vegna launanna per se heldur vegna þess að innviðir sprungu það sumar, vegna þess að ég gat ekki veitt þá þjónustu sem ég vildi, vegna græðgi í sumum ferðaþjónustuaðilum - og ég hef aldrei litið um öxl. Þá var ég búin að vera leiðsögumaður í eitt dúsín sumra og hafði þangað til þetta sumar haft stórgaman af því.

Gæskur

Ég þekki ekki störf siðanefnda en þykist vita að þær geti illa skyggnst inn í huga fólks. Eða eiga þær að lesa háð, kaldhæðni og kerskni út úr orðum þeirra sem kvartað er undan?

Ég hef ýmsar skoðanir á sönnuðum glæpum, ósiðlegum lögum, meðvirkni og trúverðugleika sem ég ætla ekki að úttala mig um hérna. Ég ætla bara að segja tvennt: Þegar aðili mér óskyldur  og ótengdur með öllu segir: Hérna, gæskan eða: Nú er komið að þér, vinan, finnst mér sem verið sé að tala niður til mín.

Ég á bjánalega vonda minningu úr banka fyrir örugglega 20 árum þegar bankagjaldkeri sagði einmitt þetta: Jæja, nú er komið að þér, vinan, og mér fannst hún ekki hafa rétt til þess.

Hitt sem ég ætla að tjá mig um hér og nú er að samfélagið er skelfilega meðvirkt með misskiptingu og glæpum í skjóli laga. Við heyrum alltaf í einhverjum sem andæfa og fara upp á afturlappirnar, en komast hvorki lönd né strönd, en langtum stærri hópur þegir bara þunnu hljóði og vonast til þess að lenda aldrei í hakkavélinni, halda einhverjum fengnum hlut og verða ekki fyrir barðinu á misillskeyttum auðmönnum.

Ég er ekki búin að lesa margumtalað álit siðanefndar en mig grunar að ég verði ekki sérlega sammála því - nema kannski þessu með gæskinn. Ég frétti nýlega að á Akureyri sitji flestir og standi eins og foringinn frá Dalvík fer fram á, bukki sig og beygi eins og sumir myndu orða það. En ég heyrði það bara í Geldingadölum ...

Geldingadalir

Nú er ég búin að fara og skoða gosið í Geldingadölum. Það er tilkomumikið sjónarspil og aðgengi var vel stýrt af björgunarsveitum, ekki bara Þorbirni heldur björgunarsveitum víða að. Ég var búin að sjá ógrynni mynda og var í gær alveg orðin viðþolslaus að fara sjálf og sjá með eigin augum.

Ég skil ekki alla þá neikvæðu umræðu sem ég hef séð um gosið og fólkið sem fer að skoða það. Fólk var almennt vel búið, glatt og kurteist. Bílum var frekar vel lagt í skammtímastæðunum og kurteislegum miða með reikningsupplýsingum um Þorbjörn var smeygt undir rúðuþurrkuna. 

Í heilt ár höfum við búið við allrahanda takmarkanir. Þarna skartar Ísland sínu fegursta. Smitið sem var tengt gossvæðinu skilst mér að hafi síðan verið í þyrlu sem lenti aldrei. Hættum að naga skóinn af þeim sem leggja á sig 10 km göngu, þar af nokkuð bratta brekku, og samgleðjumst þeim sem kjósa að fara og þeim sem komast á áfangastað. Nú er að koma sumar ... en fyrst páskar!

Gleðilega páska. 

Litlu og meðalstóru fyrirtækin

Sigmar Vilhjálmsson, Simmi, rekur fyrirtæki sem er(u) með rúmlega 100 manns í vinnu. Hann var gestur í þættinum Harmageddon í gærmorgun og talaði alveg umbúðalaust um nýjustu sóttvarnaaðgerðir stjórnvalda sem þýða að veitingastaðir geta ekki lokað og fengið lokunarstyrki (sem hann vill heldur ekki) heldur er starfsemin takmörkuð mjög mikið en samt þarf fyrirtækið að borga sömu launin og sama rekstrarkostnaðinn við að halda fyrirtækinu gangandi með langtum minni tekjur.

Ég er oft búin að hlusta á Simma upp á síðkastið og hann er einfaldlega rökfastur og algjörlega laus við væl. Hann bendir á fílinn í postulínsbúðinni sem er að Icelandair (aðaldæmið en þau eru fleiri) fær gríðarlega meðgjöf frá skattgreiðendum til þess að skerða þjónustu. Samt skildist mér á honum að flugi væri haldið áfram til Boston án þess að fólk mætti fara þangað. Þegar ég hef kíkt á flugáætlun í Keflavík (án þess að vera neitt á förum) hefur megninu af fluginu verið frestað eða hreinlega aflýst. Ég veit þess dæmi að maður hafi verið kominn til Oslóar til að fara í flug en verið sendur til Frankfurt og mér skilst að það sé til þess að safna öllum farþegum frá Evrópu í eina vél. En er flogið til og frá Boston með tómar vélar á kostnað skattgreiðenda? Ég fullyrði ekki neitt en væri til í að fá svör við ýmsum spurningum um rekstur Icelandair.

Peningar eru ekki allt en þeir eru samt hreyfiafl margra hluta. Ef eigendur fyrirtækja fara á hausinn missa starfsmenn vinnuna og Ábyrgðasjóður launa hleypur undir bagga en það tekur ábyggilega tímann sinn.

Ég er ekki með svörin, enda hef ég ekki aðgang að öllum upplýsingum, en hyggjuvit mitt segir mér að fyrirtæki sem missir helming veltu sinnar kemst að öllum líkindum í fjárhagsvandræði.

En við höldum áfram að borga forstjóra Icelandair fínu launin sín -- og svo voru launin hækkuð hjá manninum sem er með 2,5 milljónir á mánuði fyrir að stýra fyrirtæki sem er með fákeppnisstöðu á orkumarkaði.

Það er stórkostlega vitlaust gefið í sanngirnismálum.

Tvísaga

Nú er ég búin að lesa Tvísögu sem kom út árið 2016. Ég varð fyrir svo miklum vonbrigðum með skáldsöguna (M)ein um daginn en skildist að þessi reynslusaga væri miklu betri. Hún er það. Það er himinn og haf á milli sögunnar af lífshlaupi mömmu Ásdísar Höllu sem hefur sannarlega marga fjöruna sopið og svo skáldsögunnar um heimaþjónustu í heimsfaraldri.

Ásdís Halla segist hafa verið tvístígandi með að segja söguna. Vá, hvað ég skil það. En hún gerir það vel. Stundum fæ ég reyndar á tilfinninguna að hún segi minna en hana langi af því að þátttakendur eru svo ótrúlega margir og einstigið vandratað. Lífshlaup hugsanlegra feðra ÁHB, lífshlaup bræðra hennar og frændsystkina, maka og barna blandast allt inn í frásögnina.

Og hvað varð um Sam?

ÁHB segist hafa skrifað söguna af því að „ef til vill er þráður sem þessi algengari en marga grunar“ (bls. 355). Sjálfsagt er hann það en mín hugsun eftir lesturinn er: Mikið hef ég sloppið vel. Og þá er ekki til einskis af stað farið.

Vöflur

Ég er núna með böggum hildar. Í gær var ég í verkefnavinnu með samnemendum mínum í HÍ. Í fyrsta lagi er grátlegt að fá ekki að klára verkefni sem var næstum búið. Við áttum að taka síðustu viðtölin í dag en nú má enginn koma inn í háskólabygginguna. Heimsbyggðin líður ekki skort þótt við klárum ekki þáttinn sem var á verkefnaskránni en það bitnar á okkur sjálfum.

Ein setningin sem ég hafði skrifað í sameiginlega textaskjalið var að vöflur hefðu komið á viðmælendur okkar. Tvö úr hópnum rak í rogastans yfir þessu orðalagi og þau spurðu hvað vöfflur kæmu málinu við. Ég er hér aðeins að færa í stílinn en niðurstaðan varð að breyta vöflunum í að viðmælendur hefðu verið hikandi.

Sem grunn- og framhaldsskólakennari þurfti ég oft að útskýra orðalag sem mér var tamt en markmiðið var að stækka orðaforðann. Nú hef ég áhyggjur af því að þeir sem treysta sér ekki til að bæta við orðaforða sinn nái yfirhöndinni og að við verðum öll alltaf hikandi.

Þetta er ekki heimsósómafærsla hjá mér, þetta kom allt bara dálítið flatt upp á mig. Ég tek samt hatt minn ofan fyrir þeim að nenna að ræða þetta og fá mig ofan af orðalagi sem þeim þótti óþjált.

Og þau eru sannarlega búin að stækka reynsluheiminn minn í vetur!

Sumarlokanir leikskóla

Í Hafnarfirði stendur núna til að loka leikskólunum ekki í sumar til að koma til móts við foreldra sem geta ekki tekið frí á þeim tíma sem leikskólarnir væru ella lokaðir.

Ákvörðun um þetta var tekin í fyrra en á að koma til framkvæmda í sumar. Félag leikskólakennara leggst gegn þessari hugmynd og rétt í þessu heyrði ég mann á Bylgjunni tala gegn þessu með þeim rökum að sumaropnun bitnaði á faglegu starfi leikskólanna.

Ha?

Leikskólar hafa oft verið undirmannaðir, mannaðir ófaglærðu starfsfólki og börnin send heim vegna veikinda starfsmanna. Leikskólar eru fyrsta skólastigið og þar er víða(st) sem betur fer metnaðarfullt starf en börn þurfa ekki endalausa þemadaga. Börn þurfa umhyggju, umönnun og að læra að leika sér. Öllum er hollt að leiðast stundum því að þá fer sköpunin í gang.

Viðmælandinn á Bylgjunni sagði að þessi ákvörðun bitnaði á faglegu starfi og þess vegna hefðu 19 leikskólakennarar sagt upp!

Ha?

Og er það faglegt?

Heimir og Gulli margspurðu hvort ekki vægju neitt sjónarmið foreldra sem geta ekki tekið frí þegar leikskólinn fer í frí og eru þá með endalausir reddingar fyrir barnið í skyldufríi frá leikskólanum. Þeir spurðu líka hvort þessir 19 leikskólakennarar hefðu ekki bara sagt upp til að skapa þrýsting.

Það geta verið rök fyrir því að hafa leikskólann lokaðan í fjórar vikur fyrir öll börn á hverju sumri en þeim var ekki teflt fram í þessu viðtali sem ég hlustaði á áðan.

Gos í Geldingadölum

Ég þykist ekki flytja mönnum nein tíðindi en staðkunnugir eru sumir alveg að fara á límingunum yfir nafngiftinni Geldingadalur. Nafnið er víst í fleirtölu.

En mig langar aðallega að leggja hér skjáskot úr fréttatíma Stöðvar 2. Ég er ekki áskrifandi en fréttastofan sendi beint út á vef Vísis. Mér finnst mikið til þessarar þjónustu koma.

dr.dk

Danska ríkisútvarpið er fljótara að segja frá eldgosinu við Fagradalsfjall en RÚV. Mér skilst samt að aukafréttatími verði í sjónvarpinu innan skamms. Mér skilst líka að gosið sé hóflegt og að fólk bruni núna suður eftir til að sjá bjarmann með eigin augum.

En þetta verður allt skýrt betur út á eftir í sjónvarpinu þegar allir eru búnir að lesa um það á netinu.

Exit II

Það er freistandi að afgreiða nýju norsku þáttaröðina sem ógeðslega. Fjórmenninganir eru það, ógeðslegir. Mér finnst það. En eins og oft finnst mér ástæða til að líta á það umhverfi sem leyfir þetta.

Ég þekki ekkert til í Noregi en mér skilst að þættirnir byggi á viðtölum við menn sem komast upp með allt og gera þar af leiðandi allt, stunda innherjaviðskipti og auðgast brjálæðislega á afköstum, hugmyndum og vinnusemi annarra, líta á fólk sem leikföng, brjóta þau í stundaræði og henda svo, fá leiða á lífinu af því að það er of hægt. 

Mér skildist að þessi þáttaröð væri meira út frá eiginkonunum. Tjah, sjónarhornið var kannski aðeins meira hjá þeim en mér fannst viðtalið við Henrik varpa mestu ljósi á söguefnið. Eiginkonurnar voru fórnarlömb en sumum leið samt vel í gullbúrunum sínum. Og veruleikinn virðist vera sá að munurinn á milli stétta er gegndarlaus. Ég þekki hvorugan endann í mínu makindalega millistéttarlífi, hvorki neinn forríkan né sárafátækan, en af hverju ættu þessir siðspilltu ekki að vera til í íslensku samfélagi, rétt eins og í nágrannalandinu?

Fyrir 20 árum vann ég með brjálæðingi sem var sagður nota smjörsýru. Hann var ómögulegur en ég undraðist oftar og meira hvernig yfirmenn litu framhjá stjórnlausri og óviðeigandi hegðun hans. Það verður alltaf til klikkað fólk, hamslausir stjórnmálamenn, gráðugir kaupsýslumenn, óhæfir starfsmenn - fólk sem fer alltaf eins langt og það kemst. Samfélagið á að setja þessu fólki stólinn fyrir dyrnar. 

En ég held að við gerum það ekki.

Hvernig skilur þú sjálfvirknivæðingu?

Ég fór í HR í dag og spurði slembivalda nemendur um skilning á og afstöðu til sjálfvirknivæðingar. Ég er alveg heilluð af því hvað þetta unga fólk hefur heilbrigða sýn og á aðvelt með að tjá sig.

Framtíðin er björt, sjálfvirknivædd eða ekki. Og nú þarf ég aldeilis að velta fyrir mér hvort ég muni skipta um skoðun á styttingu vinnuvikunnar.

Málsmeðferðarhraði

Í fyrradag var ég með bollaleggingar um sköpun starfa. Nú er ég búin að sjá þetta átak auglýst hjá Vinnumálastofnun þannig að þetta er ekki orðalag fjölmiðils heldur stjórnvalds. Ég er enn þeirrar skoðunar að yfirvöld skapi ekki störf heldur ráði fólk í þau störf sem ástæða er til að sinna.

Ég er sannfærð um að stofnanir sem eru hvattar til að taka þátt í að „skapa 7.000 störf“ séu ekkert ofsælar af því hlutskipti. Þegar þær vantar fólk til að sinna ákveðnum verkum eiga þær að fá að auglýsa eftir fólki og ráða á eigin forsendum en ekki þeim að félagsmálaráðuneytið ætlar að skapa störf.

Í Víglínunni, sem ég sé ekki af því að ég er ekki áskrifandi að Stöð 2, sé ég að rætt hafi verið um málsmeðferðartíma í dómsmálum. Við erum búin að vita það lengi leeeengi að mál velkjast of lengi í kerfinu og að refsing sé dæmd minni fyrir þær sakir en ella hefði verið. Kannski þarf ekki löglærða einstaklinga til að telja dagana sem mál frestast heldur þyrfti að nota þá til að fara yfir málin og mögulega þyrfti að fjölga þeim sem gætu unnið að lúkningu mála í stað þess að fresta, tefja og dvelja við keisarans skegg.

Ég er sem sagt enn sannfærðari í dag en ég var í gær um mikilvægi þess að ráða fólk í verk sem liggur á frekar en að „skapa störf“ sem eru einkum til þess að hafa gert það.

Með semingi rifja ég upp eitt sumar þar sem ég var í vinnu og tvær vænar konur voru ráðnar í skapandi starf og þær sátu og prjónuðu megnið af starfstímanum.

Styttum frekar vinnuvikuna og nýtum vinnutímann betur.

Skapa 7.000 ný störf?

Ég skil ekki umræðuna um að skapa störf. Ég skil umræðuna um atvinnuleysi og þörf fólks fyrir að hafa eitthvað fyrir stafni og að hafa framfærslu.

Ég fer reglulega í sjósund. Við erum mörg þar sem skiljum ekki af hverju lokað er tvo daga í viku, föstudaga þegar vinnuviku margs fólks lýkur og það hafði vanið sig á að fara í sjóinn og svo heita pottinn fyrir helgina og svo sunnudaga þegar flest fólk er í fríi. Ég hef enga trú á að það sé vegna álags vegna þess að með því að hafa lengur opið myndi álagið dreifast. Það er varla farandi lengur á laugardögum vegna þess að það er röð allan daginn. Ástæðan hlýtur því að vera sú að spara laun starfsmanna þegar opið væri.

Það er mannekla á leikskólum. Vegna styttingar vinnuvikunnar er plan B hjá leikskólastjórum að senda börnin heim ef starfsmenn veikjast. Hvernig væri að plan A væri að hafa leikskólann alltaf fullmannaðan, t.d. með því að vera með starfsfólk á afleysingaskrá sem myndi rótera?

Það er talsvert auglýst eftir grunnskólakennurum. Vinir mínir í kennarastétt segja mér að launamunurinn á grunn- og framhaldsskóla sé um 100.000 kr. Ef fólk á kost á því að flytja sig úr grunnskóla í framhaldsskóla gerir það væntanlega einmitt það. 

Ég hef séð inn á hjúkrunarheimili og mér hefur runnið til rifja hversu illa er hugsað um fólk þar. Jú, það fær mat, lyf og oftast þvott einu sinni í viku en litla félagslega örvun ef það fer ekki í blaða- eða biblíulesturinn. 

Núna er kreppa og þá er góður tími til að ráðast í vegabætur og aðrar samgönguframkvæmdir.

Í stað þess að „skapa ný störf“ fyndist mér upplagt að ráða fólk í störf þar sem vantar fólk. Til viðbótar því sem ég hef þegar talið upp er mikil nýsköpun í gangi - fjórða iðnbyltingin og gervigreind - og þess vegna mætti gjarnan ráða fólk til starfa við að þróa nýjungar og auðvelda öll störfin sem fólk vill helst ekki vinna, eins og að þrífa. Nú þegar erum við með þvottavélar, bíla, hraðbanka, stafrænar myndavélar, mjaltaþjóna, jarðskjálftamæla, internetið, ryksuguþjarka og brauðvélar. Hvað með vélmenni sem þrífa klósett eða brjóta saman þvott?

Mér finnst aumkunarvert að tala um að „skapa störf“ þegar hugvitið er allt í kringum okkur og þarf bara að virkja það. Ég fann ekki tilkynningu um þessa „sköpun“ á vef Stjórnarráðsins þannig að kannski er orðalagið bara frá Vísi komið.

Lögfræði er mannanna verk

Lög eru sett af mönnum. Lög eru gagnrýnd af mönnum. Sjálf tel ég ýmislegt í lögum ósanngjarnt en ég virði þennan samfélagssáttmála eins og flestir gera.

Þegar dómar eru felldir eru sumir dómarar með sératkvæði. Stundum er meiri hluti og minni hluti vegna þess að þrír túlka lögin á einn veg og tveir á annan veg. Þannig er augljóslega ekki einn réttur skilningur og ein rétt túlkun.

Svo er lögum breytt í samræmi við tíðaranda. Einu sinni var þrælahald álitið eðlilegt, stéttskipting og misnotkun. Afstaða breytist og við getum vonað að við þokumst í rétta átt.

Jón Steinar Gunnlaugsson var frægur fyrir sératkvæði sín sem hæstaréttardómari. Nú hefur Tobba Marinós sagt frá því hvernig lögmaðurinn Jón Steinar beitti sér í máli sem varðaði hana og miðað við hvernig Jón Steinar hefur talað áratugum saman er þar ekkert sem kemur mér á óvart. Hann svaraði áðan með grein sem lýsir áfram hans gegnheilu og einlægu forherðingu.

Lög eru mannanna verk. Þau eru umdeilanleg. Túlkun þeirra er margbreytileg. Jón Steinar hefur iðulega túlkað brotamönnum í hag og farið gegn samdómendum sínum. Þeir geta hafa verið brigðulir en svo tala verkin sínu máli.

Ég get ekkert mark tekið á umkvörtunum Jóns Steinars.

Verndari réttarríkisins?

Eitt er að segja, annað að gera. Ég hlustaði á viðtalið við manninnn sem kallar sig verndara réttarríkisins. Mér fannst hann rugla saman blindu og sýn. Mér fannst hann forhertur í einhverjum rétttrúnaði. Honum finnst að ekki eigi að dæma fyrir kynferðisglæp nema hægt sé að sanna hann. Ég er á því að ekki eigi að refsa fyrir annað en glæp, en hver veit ekki að aðgangsharðir lögfræðingar geta þyrlað upp þvílíku ryki að venjulegt fólk gleymir hvað það heitir sjálft (afsakið myndmálið)? 

Mér finnst JSG hafa verið að verja rykþyrlið og rétt manna til að afvegaleiða umræðuna. Í nafni trúar! Jesús minn, þvílík hræsni.

1,2 milljónir á mánuði?

Hvað kostar að reka einstakling? Hvað kostar matur, lyf, húsnæði, rekstur þess og annað það sem veikburða fólk á efri árum þarf? Víglínan hefur eftir forstjóra Grundarheimilanna að það séu 1,2 milljónir króna. Á mánuði.

Ég hefði viljað sjá sundurliðun og kannski verður hún í boði ef einhver spyr Gísla Pál Pálsson.

Hvað kostar maturinn? Lyfin? Húsnæðið? Laun umönnunarfólksins? Launin hans Gísla? Laun annarra millistjórnenda? Er greiddur arður og þarf að fjármagna hann? Ég er ekkert að fullyrða, ég spyr bara.

Ef rekstur eins einstaklings er verðlagður á 1,2 milljónir ímynda ég mér að hægt sé að hagræða án þess að þjónustan skerðist. Á Hrafnistu var þvotturinn sendur i Fönn þótt fullbúið þvottahús væri á staðnum. Á Hrafnistu var sirka helmingi matarins hent þegar ég fylgdist þar með. Á Hrafnistu var umboðsmaður sjúklinga sem var ekkert nema elskulegheitin. Þá meina ég ekkert annað. Hvernig er það á Grund? Eru þar starfsmenn upp á punt?

Og í hvað fara skattarnir sem við borgum alla starfsævina? Velferðarkerfið, ekki satt? Erum við þá aldrei búin að leggja inn fyrir kostnaðinum af okkur þegar við verðum minna sjálfbjarga?

Ef þessi reikningur yrði að veruleika myndu flestir koma sér í skuldir til að þurfa ekki að borga reikninginn. Ég hef metnað til að vera skilvís en ég hef engan metnað til að láta arðræna mig.

(M)ein

Ég var spennt að byrja á (M)ein þegar ég sá hana á bókasafninu fyrr í vikunni. Ég vissi að hún gerðist á covid-tímum í heimaþjónustu og ég var áhugasöm. Mér fannst líka að ég hefði lesið jákvæða dóma.

Í stuttu máli gerist ekki neitt nýtt og hún varpar heldur ekki nýju ljósi á neitt gamalt. Eini kosturinn er að hún var fljótlesin.

Hins vegar á ég eftir að lesa fyrri bækur höfundar og ég býst við meiru af þeim.

Ringelmann-áhrifin

Ég var að klára bókina Samskiptafærni sem er kennd í MPM-námi í Háskólanum í Reykjavík (án þess að ég sé í því námi). Margt er þar forvitnilegt og ýmislegt kannaðist ég við. Það sígildasta er um virka hlustun en svo eru mörg verkefni sem ganga út á að hámarka gæði hópastarfs þannig að ekki sé einhver einn látinn draga vagninn og svo sé einn dragbítur sem skemmi fyrir hópnum. Ég er svo þakklát fyrir að sjá umræðu um það vandamál sem ég þekki alltof vel á eigin skinni.

Það alforvitnilegasta af því nýja fannst mér Ringelmann-áhrifin. Ringelmann nokkur kannaði gildi þess að hafa marga í hóp að vinna að því sama. Ólíkt því sem búast hefði mátt við minnkuðu afköstin með fjöldanum, þ.e. í stað þess að átta menn afköstuðu áttföldu á við einn mann var það u.þ.b. fjórfalt. Hver og einn var þá að meðaltali með 50% afköst í samvinnunni.

Og innan á augnlokunum sé ég á augabragði starfsmenn í unglingavinnunni sem sitja nokkrir saman í kringum eitt lítið beð og reyta arfann. Það er kannski ýkt dæmi vegna þess að unglingavinnan er mjög óvenjulegur vinnustaður en ef átta manns fara í reiptog eru þeir ekki átta sinnum sterkari en einn maður.

Og þá rifjast upp fyrir mér sagan af Abilene.

Út af með meðvirknina!

Óviðeigandi klæðaburður?

Ég hlustaði á tvo þingmenn á Bylgjunni í morgun. Annar er hlynntur formlegum klæðaburði í vinnunni, hinn óformlegri. Sá fyrri upplifir sig hálfnakinn ef hann er ekki með bindi og honum finnst að allir eigi að vera þannig til fara. Hinum finnst undarlegt að vera á skónum innan húss en skiptir sér ekkert af því þótt aðrir séu á útiskónum inni.

Fyrri þingmaðurinn sagði ítrekað: *Ég vill ... og fyrir utan hvað það er undarleg hugsun að hans vilji eigi að ráða smekk annarra truflar orðalagið málstaðalinn í mér. Ég hef haft lífsviðurværi mitt af því að leiðrétta málfar eða rithátt þeirra sem biðja mig um það en er löngu hætt að missa svefn yfir því að aðrir fari ekki eftir útgefnum málstaðli (því sem hefur verið ákveðið að sé „rétt“). Samt leyfi ég því að trufla mig þegar menn reiða upp hnefann yfir því sem þeir vilja.

Jarðhræringar

Ég bý í rammgerðu húsi í tryggri götu og óttast ekkert. Ég vaknaði þó í nótt við 4,9 á Richter og nú finnst mér nóg komið. Við hvern á maður að tala? Sigríði Hagalín Björnsdóttur?  Og, já, ég held að ég væri óróleg ef ég byggi á Reykjanesinu þannig að ég tek ofan fyrir fólki nálægt skjálftauppsprettunni sem er enn alveg pollrólegt.