Eldfimt leyndarmál á RÚV

Ég er að tala um sturlað spennandi 4-5 klukkutíma langa ástralska þáttaröð sem sýnd er á RÚV núna. Fyrsti þátturinn var sýndur í línulegri dagskrá í fyrrakvöld en ég kláraði seríuna í gærkvöldi. Gat ekki hætt. 

Eins og alltaf er eitt og eitt sem manni finnst ótrúverðugt, en heilt yfir mjög spennandi þættir. Allir hafa eitthvað að fela, allir hafa einhvern djöful að draga. Og bónus var að tengja ekki leikarana við önnur hlutverk því að ég var að sjá þau öll í fyrsta skipti.

Ég er bara frekar ánægð með framboðið á RÚV og nenni ekki að gerast áskrifandi að Netflix eða Viaplay.

Stjórnsemi markaðarins - hæp yfir auglýsingu

Ég sá ekki mikið umtalaða bílaauglýsingu á gamlaárskvöld en sá seinna vísað í hana eins og hún hefði verið skets í skaupinu.

Ég horfði þá.

Vel gerð auglýsing, upp á það vantar ekkert.

En öll hrópin og köllin sem ég hef séð um virðingu við þann sem er að hætta sem rödd fyrirtækisins eftir 30 ár koma mér stórkostlega á óvart. Ég fæ ekki stjörnur í augun yfir markaðsöflunum en ég fæ iðulega tár í augun yfir veikindum og vanlíðan fólks og dýra. Ég hef djúpa samúð með Agli eins og öðrum sem missa færni og hef, eins og aðrir, hlustað og horft á Stuðmenn mér til ómældrar ánægju. 

Mér finnst bara algjör óþarfi að blanda þessu tvennu saman.

Miðað við athyglina hlýtur Toyota núna að rokselja bíla og í framhaldinu lækka verð vegna góðrar afkomu og ÞÁ vil ég fá auglýsingu með upplýsingum sem skipta máli.

Á velþóknunarhringekjuna vegna auglýsingarinnar sjálfrar get ég ekki stokkið.

Í öllum upphrópununum yfir fegurð auglýsingarinnar sá ég einn mann skrifa að Toyota væri sértrúarsöfnuður og Egill preláti og ég leyfi mér að giska á að fæstir þori að skrifa það eða læka vegna þess að fólk blandar saman veikindum og vinnu, kvikmyndalist og markaðssetningu.

Ég vona að mér hafi tekist að segja skýrt og skorinort hvað mér finnst þannig að enginn fari að bera mér á brýn að ég hafi ekki samúð með manni sem veikist, missir röddina, vinnufærni og hvaðeina. Ég skil bara ekki hæpið yfir auglýsingunni.

Áramótaskaup 2022

Ég var mjög ánægð, alveg himinlifandi. Ég fór yfir hvern ramma í dag til að rifja upp hvað mér þætti best vegna þess að í erli kvöldsins rekur hvert atriðið annað og ég þurfti að hafa mig alla við að hlæja að nýjum og nýjum brandara. Ég held að ég hafi mögulega í fyrsta skipti í langan tíma áttað mig á öllu þótt ég hafi verið dálítið lengi að kveikja á Halla rampi, ekki af því að mér sé ekki minnisstæð umræðan um ófatlaða leikarann sem lék fatlaðan mann á sviði heldur vegna þess að Halli er þekktur fyrir allt annað en að trana sér fram.

En hér er myndasagan mín. Mér finnst tilraunarinnar virði að láta þjóðina segja sína skoðun á lokalaginu fyrirfram en ég heillaðist ekki af því. Það var of sundurleitt eins og gerist þegar allt fólk á að fá að setja sinn svip á lagið. Og svo er meðvirkni ekki gjöfult og drífandi afl.

---

Frábær opnun með góðum og markvissum söng - og með þátttöku barna:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pétur Jóhann og Ilmur eru frábærir leikarar og ekki spillti kötturinn:

 

 

 

 

 

 

 

Kosningar í Reykjavík - þessi skets fannst mér mjög nálægt toppnum:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég hefði ekki veðjað á það nokkurn tímann að Jörundur Ragnarsson yrði svona fullkominn Einar Þorsteinsson. Hnökralaust atriði:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og við vitum er ekki hlaupið að því að koma undir sig fótunum og yfir sig þaki. Bónus er að ég þekki ekki leikarana á þessu skjáskoti:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brennið þið vitar:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég hef þetta brot með en mér þótti það atriði síðra en mörg önnur og endurtekin of oft. Svo er hægt að svíða málfræðihjartað um of:

 

 

 

Þessi börn!  Sum þeirra léku í jóladagatalinu í desember. Þvílík framtíðarsýn, þvílíkur texti. Þvílíkt spark í Samherja. Og svo er mér sagt að Samherji hafi fjármagnað þáttinn. Ég finn það hvergi skrifað:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

„Það á að vera vont að hjóla í Samherja.“

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hann hefur engin MANNréttindi vegna þess að hann er köttur:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta atriði var náttúrlega eins og maður sér í kommentakerfunum þangað til eiginkonan heyrði að Hilmir Snær væri á lausu:

 

 

 

 

 

 

 

Atriðið með hestinn var mjög gott og táknrænt fyrir nágrannaerjur sem fara út yfir öll mörk. Pétur Jóhann var algjörlega frábær en mér fannst meðleikarinn skemma senuna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Enn og aftur er leikari valinn sem hentar hlutverkinu:

 

 

 

 

 

 

 

 

Með effi eða vaffi! Þetta minnti mig á þegar ég sá einu sinni á netinu talað um kúgfulla matskeið af einhverju. Einn hljóðstafur getur vissu í efa breytt:

 

 

 

 

 

 

 

 

Nei, sko, mávurinn mætti á afsökunarnámskeið og hafði séð að sér:

 

 

 

 

 

 

 

Mér finnst allt í lagi að þekkja leikarana líka stundum. Siggi fer alltaf á kostum:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi brandari bætti að vísu engri breidd í fáránleika umræðunnar en samt vel gerður skets:

 

 

 

 

 

 

 

Já, löggan fékk verðskuldað djók á sinn kostnað:

 

 

 

 

 

 

Hver bera ábyrgð á stýrivaxtahækkununum og þar með hækkandi vöruverði og hækkandi afborgunum? Tásað á Tene:

 

 

 

 

 

 

 

 

Við viljum ekki setjast á pissið:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og undir lokin fengu áhugamenn um pólitík eina hárbeitta ádeilu. En hvað heitir þessi fína leikkona?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Af hverju er mér sagt að Samherji hafi borgað þáttinn?

200 milljónir í súginn?

Þegar ferðaþjónn segist hafa þurft að endurgreiða 200 milljónir vegna þess að gestirnir hans geta ekki nýtt ferðirnar sem þeir keyptu af honum langar mig alltaf að vita hvort hann hefði litið á þennan pening sem skjótfenginn gróða ef af ferðunum hefði orðið. Ég geri mér fyllilega grein fyrir því að það er þungt högg að selja ferð, undirbúa hana, ráða kannski fólk með sér, vera jafnvel kominn á staðinn og þurfa að hætta við, eyða tíma og peningum auðvitað í að endurgreiða og kannski missa framtíðarviðskipti.

En hvernig er verðmiðinn fundinn og það svona fljótt? Eða stefndi í að hann hefði haft 200 milljónir króna í tekjur síðustu viku desembermánaðar? Má ég þá ekki álykta að hann hefði verið með 800 milljónir fyrir allan mánuðinn? Eða kannski 700 milljónir af því að hátíðardagarnir voru mögulega dýrari?

Ég man ekki eftir að hafa heyrt ferðaþjónustuna hrósa happi yfir góðum tekjum þegar ekkert er að veðri. Hefur það bara farið framhjá mér?

Aðskiljum ríki og kirkju

Ég hef enn ekki skipt um skoðun á þessu máli og var núna að enda við að lesa fínan leiðara um biskupinn okkar og meinta þöggun um kirkjuna.

Þjónar kirkjunnar ættu að fagna heilbrigðri umræðu og kannski fagna heilbrigðir þjónar kirkjunnar henni en ég hef bara ekki frétt af henni. Hver veit? En sú umræða er þá ekki hávær.

Kyrrþeyr og berjamór

Vissuð þið að kyrrþeyr og berjamór eru kyrrþey og berjamó í þolfalli? Fyrir vikið er óvíst að ég geti lesið nýjustu bók Arnaldar.

Ég hef vandræðalega mikla þolinmæði gagnvart lesendum og ýmsu fólki sem skrifar á samfélagsmiðlana sína en mér finnst að fólk sem gefur út til almennrar birtingar eigi að þekkja föllin.

Eða kannski vakir eitthvað fyrir Arnaldi að hafa titilinn í þolfalli, svona eins og ef hann væri: Leyndarhjúp. Kannski verð ég að lesa hana til að komast að því hvort höfundur hefur titilinn viljandi í aukafalli. En það truflar mig að bókinni ólesinni.

Jósafat Arngrímsson - hver?

Jú, nú er komin í spilara RÚV fjögurra þátta sería um athafnamanninn Jósafat Arngrímsson (1933-2008) sem reis og féll en virtist alltaf geta vafið ráðamönnum um fingur sér.

Ég á eftir að hlusta á fjórða þáttinn en þeir byrja í línulegri dagskrá á Rás 1 kl. 10:15 á morgun. Ég hef staðið á öndinni við að hlusta og ein hugsunin er: Mikið er GRÁTLEGT að Vilmundur Gylfason skyldi ekki verða nema 34 ára.

Hlustið endilega á þessa mögnuðu úttekt.

Til höfuðs leigubílstjórum?

Ég fylgdist með umræðu á Alþingi í vikunni um leigubílaakstur. Frá mínum bæjardyrum séð var þar málþóf á ferðinni, svo mikið var um endurtekið efni, spurninga spurt og ekki hlustað á svörin. Ég veit ekki hvað er sannast og best en ég er alltaf til í að skoða nýjungar.

Svo varð mér litið inn á fréttamiðil og las frétt um að 20-30 leigubílar hafi hringsólað um Alþingishúsið meðan á umræðunni stóð.

Einn þingmaðurinn fullyrti að Uber myndi fylgja skortur á öryggi, m.a. fyrir fatlaða.

Ég hef aðeins einu sinni tekið Uber þannig að ég er ekki sú reynslumesta, en getur verið að menn séu að æsa sig að óþörfu? 

Svo las ég þráð á Facebook þar sem kona nokkur segir föður sinn hafa verið leigubílstjóra og ævinlega undrast einokunina.

Ég þekki ekki þessa Þóru en ég tek undir með hennar sjónarmiðum og trúi því sem hún deilir með lesendum af reynslu sinni. Þráðurinn sem hún skrifar athugasemdir sínar við er opinn öllum þannig að ég voga mér að birta skjáskotin með nafni.

Ég hef ekki tekið leigubíl í háa herrans tíð en man eftir að hafa sagt á fundi með leiðsögumönnum, sem sumir hverjir eru líka leigubílstjórar, að gjaldið fyrir farið væri mikið að borga og lítið að fá. Bíll úr miðbænum upp í efri byggðir skilst mér að kosti auðveldlega 10.000-kall sem flestum finnst væntanlega blóðugt að borga en sá sem tekur túrinn er kannski búinn að bíða launalaus í klukkutíma eftir túrnum.

En hvar kemur fram að þjónustan við blinda og hreyfihamlaða muni minnka ef fleiri leigubílstjórum verður hleypt inn á markaðinn? Ætti ekki frekar samkeppnin að aukast eða fleiri bílar að vera á ferðinni þegar eftirspurnin er mest, t.d. um helgarnætur?

En ég trúi á breytingar og ekki of mikla vanafestu.

Banamein: samviskubit

Ég segi mér það ekki til hróss en ég er hroðalega samviskusöm. Samviskusemi finnst mér vissulega kostur en öllu er hægt að ofgera. Samviskusemin fór langleiðina með að keyra mig út af sporinu í fyrri vinnu þannig að ég sagði loksins upp. Ég er núna í vinnu sem er líka skemmtileg og krefjandi en mér tekst að mestu að sneiða hjá því að ætla að gleypa allan heiminn.

Hins vegar býr yndislegur köttur í næsta húsi sem vill endilega vera sem mest hjá mér. Ég þarf að beita mig hörðu til að loka hann úti og það er harðbannað að gefa honum að borða þannig að ég kvelst við það að snúa mér undan þegar trýnið á honum er fast við svalahurðina og ef hann skyldi sleppa inn er ég með samviskubit yfir að hafa hleypt honum inn.

Samviska drepur og passið ykkur bara á henni!

Ninja-barnið

Vá, hvað besta evrópska gamanmyndin 2021 skv. evrópsku kvikmyndaverðlaunahátíðinni er frábær. Ég er oft hrifin af norrænum myndum, m.a. út af tungumálinu og menningunni, en stóri bónusinn er alltaf hinn stórkostlegi leikur og allt það fólk sem ég þekki ekki úr öðrum myndum.

Aðalpersónan hér, sú sem kemst óforvarandis að því að hún er gengin sex og hálfan mánuð með óvelkomið barn, er leikin af stakri snilld og teiknipersónurnar (sem hún teiknar) blandast söguþræðinum á þann hátt sem er mér að skapi.

Sorgarþríhyrningurinn (Triangle of Sadness)

Í gærkvöldi var sýnt frá verðlaunaafhendingu evrópsku kvikmyndaverðlaunanna á RÚV. Sjónvarpið var opið og um leið og Hugleikur Dagsson og Ilmur Kristjánsdóttir byrjuðu að kynna dagskrána var ég kolfallin. Fyrir einhverja hendingu sá ég líka í vikunni bíómyndina sem fékk öll helstu verðlaunin í gær þannig að ég tengdi við ýmsar persónur sem birtust á skjánum. Annars er ég frekar löt að fara í bíó.

En hér liggur mér tvennt á hjarta. Annars vegar verð ég að lýsa yfir ómældri aðdáun á húmor Hugleiks og Ilmar enda féllu brandarar þeirra í frjóan jarðveg. Kannski heyrist salarhlátur betur í Hörpu en í Háskólabíói en ég held að þau hafi að mestu leyti slegið í gegn. Þau minntu mig á - sjálfa mig þegar ég er í mesta stuðinu sem leiðsögumaður og marga aðra leiðsögumenn sem ég hef heyrt segja ferðamönnum frá. Það er heldur ekki að ósekju sem margir leikarar verða leiðsögumenn.

Hins vegar las ég líka um annan sorgarþríhyrning í vikunni, bókina Þegar fennir í sporin. Ég vil bara segja að hún kom mér töluvert á óvart og hef ég þó lesið góðan slatta af bókum um dagana.

ALMA - raunverulegir eigendur

Mér er sagt að þessi (sjá fyrra skjáskot) séu eigendur að leigufélaginu sem hækkar umyrðalaust leigu úr 250.000 kr. í 325.000 kr. á mánuði. Látum liggja á milli hluta hver markhópurinn er og sömuleiðis kveinstafi framkvæmdastjórans yfir Covid-tengdum þrengingum. Horfum snöggvast bara á hækkunina í prósentum. 30%.

Mér er sem ég sæi Halldór Benjamín Þorbergsson taka kröfum verkalýðshreyfingarinnar fagnandi ef þær væru upp á 30%.

Raunverulega eigendur ÖLMU má sjá í fyrirtækjaskrá, systkinin 

Guðnýju Eddu Gísladóttur

Eggert Árna Gíslason

Halldór Pál Gíslason

Mér skilst að þau séu systkini og Facebook sagði mér í gærkvöldi að þau ættu nokkur matvælafyrirtæki, þar á meðal Ali (hamborgarhryggir) og Freyju (sælgæti).

Nú væri vel þegið að fá það leiðrétt ef einhver hefur farið fram úr sér, en meðan þessi fyrirtæki liggja undir grun mun ég ekki versla við þau. Leiðinlegt að það skuli líka bitna á starfsfólkinu en óbragðið er slíkt að ég hef ekki lyst á uppáhaldsnamminu mínu í bráð.

 

Gísli Marteinn og Ilmur

Ég las alla fundarstjórnarumræðuna sem spratt af orðum eins þingmanns um orð gests í Viku Gísla Marteins, sem sagt þegar Ilmur sagðist ánægð með að fá að leika hinn vonda forstjóra Útlendingastofnunar.

Ég horfði á þennan þátt af Gísla Marteini og tók ekkert eftir þessum orðum Ilmar, ekki eftir á að minnsta kosti. Kannski fannst mér bara viðeigandi að líkja embætti forstjóra Útlendingastofnunar við embætti hins illa.

Ég var í fjölmiðlanámi einn vetur og aðaláherslan var á að vissar stéttir væru útsettari fyrir athygli, umfjöllun og gagnrýni en aðrar. Í þeim hópi eru opinberar persónur, eins og stjórnmálamenn, áhrifavaldar, forstjórar, bankastjórar, knattspyrnumenn, leikarar - já, þið vitið, fólk í áhrifastöðum, fólk sem hefur völd, fólk sem getur breytt lífum okkar hinna. Forstjóri Útlendingastofnunar er í senn opinber persóna og venjuleg persóna, svona eins og forstjóri Sjúkratrygginga Íslands sem sagði starfi sínu lausu vegna þess að hún telur sér ekki takast að fjármagna starfsemina og forstjóri Bankasýslunnar sem mætir á opinn fund stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar og svarar nefndarmönnum fullum hálsi.

Fólk sem tekur sér þannig stöðu má búast við umfjöllun um sig og sínar ákvarðanir. Í smærri stíl mætti ég eiga von á umræðu og gagnrýni frá lesendum þessarar síðu og í hruninu fékk ég reyndar vænan skammt af fúkyrðum og dónaskap en því miður frá (sumum) nafnlausum lesendum. Ég gat því ekki farið í neinar rökræður vegna þess að einhverjir kallakallar, eins og þeir komu mér fyrir sjónir, komu inn á síðuna mína til að segja: Þú öfundar bara Bjarna Ármanns og hann má alveg græða peninga.

Nýr vefur RÚV

Ég er af línulegu kynslóðinni (óháð aldri í þessu tilfelli) og vil horfa á sjónvarp og hlusta á útvarp, ekki síst fréttir og fréttatengt efni. Nú skilst mér af fjölmiðlanördasíðu á Facebook að breytingin sem var gerð á vef RÚV á fimmtudaginn snúist um að gera skriflegar fréttir aðgengilegri í snjalltækjum. 

Mér finnst ofsalega skrýtið að þetta hafi ekki verið kynnt á RÚV með einu aukateknu orði. Ég nota vefinn til að varpa sjónvarpsdagskránni upp á sjónvarpsskjá og allt í einu greip ég bara í stillimynd þegar ég ætlaði að skoða dagskrána. Smellunum sem ég þarf að fara í gegnum núna á minni vegferð hefur fjölgað og mér finnst nýja leiðin óskilvirkari en sú sem var fyrir. Ég mun auðvitað aðlagast þessu, aðlögunarhæfnin er ómæld, en ég er ekki ánægð með þetta aukna flækjustig sem RÚV hafði ekki einu sinni fyrir því að kynna fyrir mér. Og það er skylduáskrift.

Fullveldisdagskrá VHS

Ég hef engan hitt í dag sem horfði á fullveldisdagskrá VHS í gærkvöldi. Mér skilst að VHS-hópurinn sé í grunninn spunahópur og kannski unnu þau þáttinn í einni töku og voru lítið búin að undirbúa framvinduna. Það er a.m.k. eina rökrétta skýringin á þessu sundurleita, sundurlausa sundurgerðarefni sem áhorfendum var boðið upp á. Það alalalbesta í þættinum var viðvera Gunnars Þórs Jónssonar sagnfræðings.

Ég á ekki von á að fólk horfi á þetta eftir á þannig að ég skal nú reifa þáttinn í örfáum orðum. Þau fjögur sem skipa hópinn voru í setti og á einum veggnum var hurð sem átti að opnast út í Kaupmannahöfn. Svo fóru þau inn og út um þessar dyr og voru þá ýmist í dönskumælandi umhverfi eða aftur í setti. Hugmyndin skilst mér að hafi verið að rifja upp í spunaformi hvernig við sögðum skilið við Danmörku fyrir 124 árum.

Mér fannst þau ófyndin og svo sjálfhverf og sjálfsupptekin að ég á ekki til frekari orð til að lýsa þessu. Jú, eitt enn, ef ég frétti af einni ungri manneskju sem hafði gaman af þessu mun ég óska eftir rökstuðningi.

Fótbolti í tvíriti

Ég er svo miðaldra að ég horfi á línulega dagskrá. Mér er samt almennt alveg sama þótt kvöldin séu sum undirlögð af efni sem ég hef ekki áhuga á. Þar í flokki er ýmislegt almennt efni en líka söfnunarþættir, söngvakeppnir og fótbolti. En mér blöskrar að hafa Katar-keppnina á bæði RÚV og RÚV2 eftir alla umræðuna sem hefur verið um þessa keppni.

Ég er á móti mannréttindabrotum. Obbi mannkyns er það. En við erum líka hræsnarar og meðan það truflar ekki okkar líf æpum við ekki hærra en á lyklaborðið. Flest fólk getur væntanlega tekið undir það. En að RÚV skuli ekki sjá sóma sinn núna í því að halda þessari fótboltakeppni aðeins meira frá áhugalausum er yfirgengilega undarlegt.

Mér finnst gott að hafa sjónvarpið lágt stillt þótt ég horfi ekki endilega á hvert myndbrot en nú stillti ég Alþingisrásina dálítið hátt ... og sat uppi með massífa fjárlagafrumvarpsumræðu. 

Hún á afmæli ...

Nú get ég ekki stillt mig lengur þótt ég viti að ég sé að ganga beint í gildruna um mátt auglýsinga. Atlantsolíuauglýsingin sem Saga Garðars syngur alla daga nú um stundir - og oft á dag í mínu útvarpi - pirrar mig ósegjanlega. Í fyrsta lagi á enginn afmæli dag eftir dag. Það er samt hégómi. Í öðru lagi - og sýnu verra - er að fyrirtækið sem ég skipti við (sjaldan af því að ég keyri lítið) eyðir peningum alla daga í auglýsingar sem hafa ekkert upplýsingagildi. Svörtudagaauglýsingarnar hafa ekki pirrað mig, ekki vitund, enda er líftími þeirra skammur og sumar eru upplýsandi. Nei, bensín og bensín er samanburðarhæf vara, ólíkt t.d. mat, fatnaði og afþreyingu, og það eina sem skiptir bensínkaupendur máli er verð og aðgengi. 

Ef Saga Garðars væri með uppistand einhvers staðar núna myndi ég sniðganga það. Það er uppskeran hennar gagnvart mér vegna þess að þessar auglýsingar eru persónulegar og hún hefur sannarlega stjórnað ferðinni þótt hún ráði sjálfsagt ekki auglýsingatíðninni.

Nú er ég búin að gera eins og bolurinn í markaðsfræðinni, tala seljandann upp með umræðunni þótt ég sé neikvæð. Huggunin er að lesendur eru hér fáir.  

Berglind hjá bókara

Ég hitti bókara í dag og varð mikils vísari. 

Virtus er með reiknivél þar sem maður getur prófað ýmislegt.

Á vef BHM er líka reiknivél þar sem maður getur notað alls kyns forsendur.

Sjálfstæður atvinnurekandi (les: verktaki) borgar 6,35% af laununum sínum í tryggingagjald.

Hann þarf að gera ráð fyrir 4% gjaldi í lífeyrissjóð sem launþegi og 8% sem launagreiðandi (sinn eigin).

Og skatturinn er nálægt 40%.

Ef maður er leiðsögumaður þarf maður eiginlega að kaupa sér tryggingu vegna þess að ef maður lendir í slysi er maður ekki tryggður nema maður hafi keypt sér tryggingu fyrir sig sem launþega. Ég hef ekki skoðað hvað hún kostar eða hvað ég þyrfti að draga af framlegðinni til að mæta því.

Þegar allt er tekið saman fær verktakinn u.þ.b. 45% af reikningnum í eigin vasa. Og er launalaus í veikindum og sumarfríi.

Og rúsínan í mínum pylsuenda er að ég gáði hjá Skattinum hvort ég væri komin á virðisaukaskattsskrá. Já, ég er það - en sem ferðaskipuleggjandi. Ferðaskipuleggjandi! Aðal! Ekkert getur Skatturinn gert rétt. Ég svaraði spurningunni um hvað ég gerði sem verktaki og ég sagðist vera prófarkalesari, hljóðbókalesari og leiðsögumaður. Alls ekki ferðaskipuleggjandi. Og ég hef sem leiðsögumaður ekki einu sinni þegið svo mikið sem krónu í laun á árinu sem verktaki, heldur bara verið launþegi þótt það eigi sjálfsagt eftir að breytast. 

Að leka eða ekki að leka

Ef ég væri í pólitík og hefði haft umdeilda skýrslu undir höndum myndi ég ekki leka henni í fjölmiðla NEMA ÉG VILDI AÐ UMRÆÐAN SNERIST FYRST OG FREMST UM LEKANN. Ef fleiri eru á þessu máli er augljóst hver hefur hag af því að leka skýrslum.

Ekki nema 1,4 milljónir

Atriðið þegar forstjóri Bankasýslunnar opnar í fimmtungsgátt verður ekki hægt að setja betur á svið en hann gerði sjálfur.

Lofað gagnsæi Bankasýslunnar felur greinilega ekki í sér upplýsingagjöf, heldur að horfa í gegnum litlu gáttina.

Enginn hefði getað skáldað þessa atburðarás upp.

En enginn hefur heldur sagt mér fyrr en ég fletti því upp að forstjóri Bankasýslunnar er með 1.400.000 kr. í mánaðarlaun. Eins og rektorar, skólameistarar og sýslumenn.