Kokhraustur bankastjóri

Ég var að hlusta á bankastjóra Íslandsbanka í útvarpinu. Hann sagði að það væri alltaf sárt að missa viðskiptavini en hann áleit að höggið fyrir bankann yrði ekki þungt þótt þrír stórir viðskiptavinir færu annað.

Mér finnst bankastjórinn alveg fullkomlega hafa misskilið atburðarásina og hafa steingleymt öllu sem hann hefur sagt um auðmýkt. Hins vegar er náttúrlega hrópandi fákeppni á bankamarkaði og þess vegna er óánægja stórra og lítilla viðskiptavina ævinlega léttvæg.

Hvert eigum við að fara? Nú eru að verða forstjóraskipti hjá Kviku og stór leikandi í hruninu mætir til leiks sem gerir Auði að minna fýsilegum kosti.

Arion banki er gamli viðskiptabankinn minn, hét þá Búnaðarbanki, og hefur lagt sig fram um að veita mér lélega þjónustu, villandi upplýsingar og afleit kjör.

Ég veit minnst um Landsbankann en held að Indó geti verið svarið ef hann/hún/það klúðrar ekki framhaldinu.

Trén í Öskjuhlíðinni eða flugvöllur í Vatnsmýri

Ég hef lengi, lengi, lengi verið þeirrar skoðunar að innanlandsflugvöllurinn eigi að fara úr Vatnsmýrinni og kalla enn eftir þarfagreiningu á honum á þessum stað. Hafi hún verið gerð finnst mér að það eigi að auglýsa hana. Með því á ég við könnun á því hverjir nýta sér flugvöllinn, hverjir þurfa á honum að halda og, já, hverjir borga fyrir að nota flugvöllinn á þessum stað. Ég blæs á röksemdir um mikilvægi sjúkraflugs vegna þess að ef mönnum er alvara með það er hægt að nýta sjúkrahúsið í Keflavík. Helstu upphrópsmenn öryggisflugsins láta ekkert í sér heyra þegar slys eða veikindi verða lengst úti á landi og menn komast alls ekkert til Reykjaavíkur.

Og núna, þegar hæstu trén í Öskjuhlíðinni, einni mestu skrautfjöður Reykjavíkur, trufla aðflugið er borðleggjandi að flugvöllurinn þarf að víkja en ekki trén sem hafa sprottið við erfiðar aðstæður og náð þessari truflandi hæð.

Ég minni á að Hótel Borg var byggð í sinni hæð árið 1930 til að trufla ekki aðflugið. Öll byggðin í miðbænum tekur mið af því og íbúar þar gjalda fyrir flugvöllinn með alltof mikilli hávaðamengun.

Ég sé ekki betur en að núna höfum við sem erum á móti flugvellinum þar sem honum var tildrað upp til bráðabirgða í stríðinu fengið hraustleg rök með því að senda hann annað.

 

Sjö háskólar

Ég spjallaði við Dana í síðustu viku, m.a. um fjölda háskóla í Danmörku. Hann sagði mér, alveg gáttaður á samlöndum sínum, að í landinu væru sjö háskólar og aðeins sex milljónir íbúa.

Ég verð að segja að ég er frekar hlynnt þessu fyrirhugaða samstarfi Háskóla Íslands og Háskólans á Hólum. Við erum enn ekki orðin 400.000 manns í landinu.

Tannhreinsun

Tannlæknirinn minn hefur oft skammað mig fyrir tannsteininn sem myndast í munninum á mér. Í gær var hann alveg bit á því hvað það var lítill tannsteinn þrátt fyrir að ég hafi ekki komið til hans í ár. Ég sagði: Tannþráður. En ykkur að segja er það ekki satt, eina breytingin sem ég hef gert er að eftir að ég bursta tennurnar skola ég ekki góminn heldur læt tannkremið vera í munninum. En það var ekki ráð frá tannlækninum mínum, sem er samt vænsti maður, heldur ráð sem ég heyrði annan tannlækni gefa í útvarpinu.

Mér fannst bara rétt að þið vissuð þetta.

Facebook í símanum og Facebook í tölvu

Nú fer vangaveltum mínum um Facebook-yfirtöku hakkarans að ljúka. Ég fletti lauslega í gegnum þau einhæfu skilaboð sem hakkarinn sendi næstum 200 manns á vinalista mínum í síðasta mánuði en þau sjást bara í tölvunni. Í símanum er allt eins og það var áður en ég missti aðganginn. Undarlegt.

Vann Facebook til baka

Fyrir tæpum mánuði tapaði ég Facebook-aðganginum til hakkara. Ég stofnaði strax nýja síðu vegna þess að mér finnst ómögulegt að hafa ekki aðgang að hópum og alls kyns upplýsingum í gegnum þennan miðil en reyndi alltaf annað slagið að koma Facebook í skilning um að ég væri ég til að fá aðganginn minn til baka. Það tókst loks í gær, tæpum mánuði síðar. Ég á eftir að fara í gegnum hann en sé þó að í gegnum aðganginn minn hefur hakkarinn sent yfir hundrað manns beiðni um þátttöku í SMS-leik. Sem betur fer vöruðu sig flestir en hér með brýni ég mögulega lesendur enn meira í því að þótt sendandinn virðist traustur vinur er sjálfsagt að biðja fólk um að staðfesta að það sé það sem það segist vera. Gervigreindin þróast svo hratt núna og þýðingar eru sumar vandræðalega sannfærandi.

Landmannalaugar

Ég sá í fréttum í gærkvöldi umræðu um að ferðamönnum í Landmannalaugum finnist of margir ferðamenn í Landmannalaugum.

Það minnir mig svolítið á alla bílstjórana sem sitja einir í bílunum sínum og þumlungast eftir Miklubrautinni á leið í austurhverfi borgarinnar í lok vinnudags. Þeim finnst of margir bílar og of fáar akreinar.

Þarf þá ekki að stýra umferð ferðamanna í Landmannalaugar? Geta Landmannalaugar ekki bara selst upp?

Mér fannst fréttamaðurinn ekki standa sig í að spyrja viðmælanda sinn, Önnu Dóru Sæþórsdóttur, prófessor í ferðamálafræði, spurninga. Við höfum vitað í a.m.k. 20 ár að Landmannalaugar eru eftirsótt náttúruparadís. Hvað á að GERA með þessa þekkingu? Er kannski einhver annar bærari til að svara þeirri spurningu en rannsakandinn?

 

Lviv

Bróðir minn er á Evrópuferðalagi. Fyrir nokkrum dögum fór hann til Lviv. Þið munið að Lviv er í Úkraínu og hefur verið umsetin af mönnum Pútíns. Við systur höfðum áhyggjur af honum í stríðshrjáðu landi en hann sendi okkur alla daga ljósmyndir og vídeó af fallegri og að því er virtist friðsælli borg. 

Þá rifjaðist upp að þegar gaus í Eyjafjallajökli 2010 hættu ferðamenn unnvörpum við ferðir til Íslands. Sumar ferðaskrifstofur höfðu vissulega samband, spurðust fyrir og fengu að vita að gosið væri hættulaust fólki en engu að síður var fólki órótt. Og ég átta mig á að það er munur á náttúru eldfjalls og ónáttúru mannfólks.

Trausti bróðir hitti í Lviv konu sem sagði honum að húsið hennar hefði nötrað í einhverri árás fyrir skemmstu þannig að okkur blandast ekkert hugur um það að það er ekki hættulaust að spóka sig í Lviv en ég minni á að fólk hefur orðið fyrir tjóni við það að ganga út á götu í ýmsum borgum og það er líka lífshættulegt að fara aldrei fram úr sófanum. En ósköp er okkur systrum rórra samt að vita af honum í Ungverjalandi núna.

Litli-Hrútur

Ég er dálítið undrandi á þessari fyrirsögn: Gossvæðinu alltaf lokað klukkan sex. Fólk fer sér að voða víðar á landinu en í nágrenni við eldgos. Mér detta fyrst í hug Kirkjufell í Grundarfirði og Reynisfjara. Þeim svæðum er samt ekki lokað og fólk lendir þar í lífshættu.

Þannig held ég ekki að svæðinu sé lokað, enda endar fréttin á þessari setningu:

Þá segir að fjallið Litli-Hrútur sé hættusvæði og að inni á hættusvæði sé fólk á eigin ábyrgð.

Ég er ábyrg og löghlýðin og vil alls ekki valda neinum tjóni eða björgunarsveitunum aukaálagi. Ég er líka vanur göngumaður sem gæti vel gengið að gosinu og til baka án þess að örmagnast og kannski langar mig einmitt að sjá gosið í rökkri.

Í hvaða stöðu er ég þá? 

Lambeyradeilan

Nú er ég búin að hlusta á fyrsta hlaðvarpsþátt systranna um deilurnar á Lambeyrum. Ég áttaði mig á því fyrir fimm árum að peningar geta klofið fjölskyldur en fram að því var ég nytsamur sakleysingi. Ég efast ekki eina mínútu um að í þessu Lambeyramáli er tekist af mikilli heift á um verðmæti og ég vel hverju ég trúi í því máli en, almáttugur minn, hvað þessi hlaðvarpsþáttur er vaðalskenndur. Systurnar endurtaka í sífellu það sem önnur systir er nýbúin að segja, flissa í óhófi og eru í tilfinningarússi. 

Ef einhver nennir að skrifa meginmálið upp úr næstu þáttum og birta er ég til í að lesa það en ef ég fæ ekki einhverja trú á að næstu þættir séu skipulagðari nenni ég ekki að hlusta.

Hakkaður aðgangur á Facebook í sjö myndum

Ég missti Facebook-aðganginn minn á föstudaginn var. Maður hefur gengið undir manns hönd að leiðbeina mér, peppa mig, hugga mig og uppörva mig og ég kann svo sannarlega að meta það. En Facebook er náttúrlega fjarlægt fyrirbæri í fjarlægu landi og sjálfsagt svarar gervigreindin flestum fyrirspurnum. Þannig fékk ég bara staðlað svar þegar ég tilkynnti um gerviaðgang sem var stofnaður í mínu nafni. Vinir mínir hafa tilkynnt þann aðgang og líka hinn og líka þann þriðja en þeir eru enn til.

Ég er margbúin að reyna að fylgja leiðbeiningum og ábendingum og hér koma sjö myndir sem sýna skrefin.

Ég stofnaði strax aðra síðu og er núna búin að endurheimta rúmlega 500 af 1300 vinum sem ég átti fyrir. Ég fæ þau aldrei öll aftur sem er eðlileg grisjun en ég væri til í að endurheimta 400 til viðbótar. Á fyrstu mynd er nýja síðan mín til vinstri en hægra megin er síðan sem var hökkuð. Talan 9 er rauð í hægra horninu sem ég skil þannig að ég ætti 9 tilkynningar og ég giska á að það sé mestmegnis fólk sem hefur látið vita að síðan sé hökkuð. Ég veit að enn var verið að senda leikjabeiðnir frá síðunni á sunnudaginn en hef ekkert frétt síðan þá.

 

 

 

 

 

 

Ég smelli á hægri myndina af mér og fæ þá upp þessa síðu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þá smelli ég á Log In og fæ þessa síðu.

 

 

 

 

 

Ég vel að ég ætli að endurstilla lykilorðið og fæ þá þessa síðu. Netfangið mitt er ekki lengur tengt við síðuna heldur a*******d@o******.com og ég ímynda mér að það sé outlook.com. Ekki íslenskt netfang þá, er það nokkuð? Ég er búin að sannreyna að ég kemst ekki inn á lykilorðinu og vel Try another way.

 

 

 

 

 

 

 

Hér smelli ég á No longer have access to these?

 

 

 

 

 

 

 

Og þá kemur upp þessi sem ég fagnaði ógurlega. Segðu okkur hvernig við getum nálgast þig með því að senda okkur nýtt netfang, staðfestu að þú sért þú og við komum í veg fyrir að einhver annar loggi sig inn á þína síðu og fylgstu með skilaboðum frá okkur vegna þess að við munum senda þér tölvupóst með leiðbeiningum um hvernig þú kemst aftur á Facebook. Ég vel Start.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég dríf mig í að taka skýra mynd af vegabréfinu. Allt klárt og ýti á örina.

 

 

 

 

 

 

 

Og fæ lemstraðan putta!

 

 

 

 

 

 

 

Er nema von að manni fallist hendur? Ég.finn.enga.leið.til.að.koma.Facebook.í.skilning.um.að.ég.er.ég.

Facebook-skömmin

Ég lét blekkjast í Facebook-spjalli á fimmtudaginn og missti aðganginn í hendurnar á hakkara. Hvað græðir hann? Jú, hann gæti komist yfir aðgang að greiðslukortum þeirra sem ganga í gildruna. Það gerðist ekki hjá mér en sjálfsagt verð ég mjög vör um mig næstu mánuðina og árin og vonandi alltaf. Ef ég hefði ekki sent kóðann á fimmtudaginn hefði mér fundist ég næstum dónaleg við þá sem ég hélt að ég væri að tala við. Ein vinkona mín sendi mynd af kortinu sínu en bankinn greip þann bolta.

Hakkarinn hefur valdið usla en ekki grætt pening eftir því sem ég kemst næst.

Framvegis verð ég ekki svona meðvirk. Tek fram að ég hef sloppið í rúm 13 ár þótt ég hafi oft fengið send vídeó sem ég hef ekki opnað. Þau hafa komið frá fólki sem er mjög ólíklegt til að senda mér óorðuð skilaboð.

Hvaða hakkari sem gæti tekið upp á að lesa bloggið mitt græðir samt ekkert á þessum bollaleggingum mínum. Ég tvíeflist í efasemdum mínum héðan í frá.

En nú að fyrirsögninni. Enginn hefur verið leiðinlegur við mig eða kennt mér um gildruna sem ég lagði heldur ekki. Samt upplifi ég dálitla skömm, eins og ég hafi verið mjög dómgreindarlaus. Þess vegna hamast ég við að segja frá þessu á öllum stöðum þar sem ég hef einhverja rödd; á nýju Facebook-síðunni sem ég stofnaði, á Instagram, Snapchat og svo hér.

Vefengið allar beiðnir sem þið fáið. Verið tortryggin. 

Facebook-aðgangur

Ég var hökkuð og missti Facebook-aðganginn. Nú er mér sagt að ég geti endurheimt hann með ákveðnum aðferðum, þar á meðal með því að senda Facebook mynd af vegabréfinu eða ökuskírteininu, en fyrst þarf ég að senda netfangið. Og mín sérstaka vandamálasaga er að netfangið sem ég tengdi Facebook við er gamalt hotmail-netfang sem fylltist á árinu og ég ákvað að leggja til hliðar enda farin að nota tvö önnur netföng meira. Ég eyddi því bróðurpartinum af gærdeginum í að eyða og eyða póstum, skoða þá fyrst og afrita suma en sumum vil ég ekki farga í sinni mynd. Þar er efst á lista sönnunargagn um að bróðir minn stal af mér peningum sem honum finnst bara sanngjarnt að stela af mér af því að hann tapaði peningum í hruninu. Lögmaðurinn með hæstaréttarréttindin sem hjálpaði honum að svína á okkur systkinum kemur þar líka við sögu og umboð sem hann hjálpaði Gumma að skrifa um arfinn eftir pabba meðan pabbi var sprelllifandi. Allt mjög óviðkunnanlegt, smekklaust og illa lyktandi af gróðafíkn og glæpum.

Margháttaðar afleiðingar af hakki bjánans sem sendi guð má vita hve mörgum af vinalistanum mínum beiðni um símanúmer út af SMS-leik. Ég myndi aldrei gera svoleiðis en skiljanlega vissu það ekki öll þrettán hundruðin.

Hakkið á Facebook

Ég þarf bara að puðra úr mér ergelsi yfir að Facebook-síðan mín hafi verið hökkuð. Í gær fékk ég skilaboð frá góðri vinkonu sem bað mig um símanúmerið mitt. Ég hugsaði: Já, en ég er í símaskránni, en sendi henni það samt. Hún er týpan sem setur hjörtu með öllum færslum. Svo sagði hún mér að ég hefði unnið 810.000 kr. í SMS-leik og bað mig um mynd af kortinu mínu. Þá náttúrlega sá ég hvernig í pottinn var búið.

Þetta var í gær.

Áðan fékk ég síðan skilaboð í tölvupósti um að ég hefði nýlega breytt um netfang á Facebook-síðunni og hvort ég vildi staðfesta það. Og ég sver að hotmail-netfangið mitt fylltist í vetur þannig að ég hef verið að breyta um netfang á ýmsum stöðum síðan og þarna gekk ég í gildruna og byrjaði að svara. Svo fór fólk að láta mig vita unnvörpum að ég væri að bjóðast til að leggja inn hjá því í skilaboðum.

Ég hringdi í góðan vin áðan sem þurfti að endurnýja síðuna sína í vor út af hakkaðri síðu og ég sé fram á að þurfa að byrja á nýrri vinasöfnun innan skamms.

Ergilegt.is. Og nú ætla ég að leggja mig og vona að vandamálið hverfi meðan ég hef augun aftur. Eða ekki.

Starfslokasamningur - smjörklípa?

Nú er kallað eftir að stjórn Íslandsbanka birti starfslokasamning fyrrverandi bankastjóra Íslandsbanka. Við erum að tala um bankastjóra sem var með svívirðilega há laun sem ég heyrði engan gera athugasemd við, bankastjóra sem fékk sérstaklega greidda yfirvinnu upp á 11 milljónir fyrir að standa að ólöglegri sölu á hlutum í bankanum - og við hverju býst fólk þegar starfslokasamningur er gerður við hana á grundvelli ráðningarsamnings? Ég giska á 60 milljónir í kveðjugjöf.

Og hvað ætla stjórnmálamenn að gera þegar kveðjugjöfin verður gerð opinber?

Eftirlitskerfið er grútmáttlaust og liðónýtt. Héraðsdómarar eru með um 2 milljónir á mánuði og einhverjir fara á límingunum yfir því en þeim er treyst fyrir miklum réttindamálum. Ég sé reyndar ekki upphæð þingfararkaupsins núna en laun þingmanna held ég að séu undir 2 milljónum á mánuði og ef menn vanda sig og leggja sig fram er starfið mjög tíma- og orkufrekt. Síðan eru bankastjórar og framkvæmdastjórar í bönkum með 4-5 milljónir á mánuði og þeim tekst ekki að fara að lögum í vinnunni!

Ég er búin að stofna reikning hjá Indó. Svo á það fyrirbæri eftir að sýna að það falli ekki í sama fúla pyttinn og bankarnir. Vald spillir og mikið vald spillir mikið þannig að ég er hlynnt valddreifingu. Sjáum hvað setur.

Þræðir Atla Más og Ingvars Þórs

Ég get ekki nógsamlega dásamað það að hafa dottið niður á Þræði Atla Más og Ingvars Þórs í hlaðvarpi RÚV. Fyrst hlustaði ég bara á það sem mér þótti áhugavert en svo áttaði ég mig á að þeir gerðu allt áhugavert af því að þeir eru sjálfir reknir áfram af fróðleiksfýsn. Þeir þræða sig í gegnum ýmislegt í hljóðsafni RÚV, spila það, leggja út af því og bæta svo við sínum eigin viðtölum. Í nýjasta þættinum fjalla þeir um Reyni Pétur sem gekk hringinn í kringum Ísland árið 1985 en svo eru þeir í línulegri dagskrá á sunnudagsmorgnum og á morgun ætla þeir að fjalla um geisladiska- og bókabrennur í Vestmannaeyjum!

Hvað er RÚV að pæla?

Ég horfði á fréttina í gærkvöldi um 23 ára gamlan mann sem keypti 44 milljóna króna hús í Sandgerði fyrir bótafé eftir slys. Eins og margir er ég alveg bit á því að svona geti gerst, að hús sé selt fyrir 1/19 af markaðsvirði hússins, en ég spyr líka um ábyrgð fréttamanna. Fréttin var meingölluð en væntanlega verður málinu fylgt eftir af mörgum fjölmiðlum næstu daga og auðvitað dregur útgerðarmaðurinn tilboðið til baka og fjölskyldan fær að búa áfram í húsinu sínu.

1. Hvernig gat maðurinn sem vissi ekki að hann þyrfti að borga fasteignagjöld og rafmagn + hita keypt fasteign 18 ára gamall? Fékk hann ekki faglega aðstoð við það? Hvar var sú aðstoð eftir það?

2. Var enginn annar fullorðinn á heimilinu sem vissi þetta?

3. Var enginn annar fullorðinn á heimilinu sem gat veitt viðtal í fréttinni?

4. Er það satt að sýslumaðurinn og kaupandinn hafi komið saman í bíl að kaupa húsið fyrir slikk?

5. Er stjórnsýslan á svæðinu gegnrotin?

Þessari frétt var ekki ætlað að veita upplýsingar, henni var ætlað að vekja upp tilfinningaóreiðu.

Stríðið í Írak

Ég horfði á magnaða breska bíómynd á RÚV um helgina. Ég vissi ekkert um hana (frá 2019) og ég vissi svo sem heldur ekkert um söguna sem er víst í aðalatriðum sönn. Ég man hins vegar þegar Ísland var sett á lista yfir staðfastar stuðningsþjóðir við stríðið í Írak 2003 sem tveir lítt vitrir menn höfðu allt frumkvæði að á Íslandi. 

Stríðið var ólögmætt og illa að því staðið á alla enda og kanta og við megum skammast okkar fyrir það, en ekki hún Katharine Gun sem steig fram fyrir skjöldu til að reyna að hafa áhrif.

Mæli mikið með þessari mynd.

Rækjuvinnslan á Hólmavík

Akurnesingar og þingmenn Norðvesturkjördæmis hafa hátt út af vertíðaratvinnumissi 200 manns. Ég hef sjálf verið vinnu- og öryggisfíkill og hef mikla samúð með fólki sem getur ekki unnið fyrir sér. 

Í öllu kraðakinu í kringum þetta mál og skýrsluna um veiðar á langreyðum finn ég ekki fréttina um að Kristján Loftsson hafi verið seinn að veita svör og andsvör vegna gagnrýni á veiðiaðferðir Hvals, en getur ekki verið að hann beri meiri ábyrgð en ráðherra á tveggja mánaða seinkuninni? Er þá ekki Vilhjálmur Birgisson, verkalýðsleiðtogi á Akranesi, að hengja bakara fyir smið?

Á sama tíma fer lítið fyrir frétt af því að nú ætlar Samherji að loka rækjuvinnslu sinni á Hólmavík. Í því litla samfélagi missa þá 20 manns vinnuna til frambúðar. Ég hef ekki heyrt Teit Björn Einarsson hækka róminn út af því. Ekki samt útilokað að hann hafi gert það.

Er þetta ekki a.m.k. tvískinnungur hjá hávaðabelgjunum á hitafundinum í síðustu viku?

Hvalveiðar

Kannski er þetta arfleifð frá leiðsögumannsárum mínum en ég sé alltaf kost og löst á hvalveiðum. Hvalveiðar voru sérstaklega teknar sem dæmi um það sem maður þyrfti að tala gætilega um við útlenska gesti á Íslandi. 

Hvalir éta það sem fiskurinn okkar étur annars.

Hvalir eru tilfinningaverur.

Hvalir eru of margir.

Hvalir eru til sýnis.

Núna hefur ráðherra ákveðið að leyfa ekki hvalveiðar og þá kemur á daginn, miðað við það sem Vilhjálmur Birgisson segir, að störf við hvalveiðar borgi allt að fjórum sinnum meira en önnur störf sem bjóðast því fólki. Ég hef heyrt að fólk þéni á einu sumri árslaun í öðrum störfum, sem sagt fjórum sinnum hærra kaup.

Í hinu orðinu heyrir maður að kjötið seljist ekki. Hvaðan koma þá þær tekjur sem verða að launum þessa hátekjufólks?

Hefur það komið fram í fréttum? Það hefur þá farið framhjá mér.