Vika til stefnu

Ég var að horfa á þátt Gísla Marteins þar sem yfirvofandi kosningar komu við sögu. Ungir viðmælendur Berglindar festival ætla að kjósa í alþingiskosningunum 28. október en vildu gjarnan vita hvað frambjóðendur væru til í að gera fyrir ungt fólk, t.d. í húsnæðismálum.

Það er samt viðbúið að margt ungt fólk kjósi ekki sem er grátlegt. Ég hef lengi verið mér meðvituð um að atkvæðisrétturinn er ekki sjálfgefinn en í gær fór ég aukinheldur á frábæran fyrirlestur á vegum Rannsóknastofnunar í jafnréttisfræðum, fyrirlestur sem vinkona mín samdi reyndar og flutti, um réttinn til að kjósa. Fyrir 100 árum fékk fólk ekki að kjósa ef það var skuldsett. Það gat jafnvel haft atkvæðisrétt en misst hann ef það fór „á sveitina“. Ein átakanleg saga var af konu sem var mætt á kjörstað en var ekki á kjörskrá og var því gerð afturreka.

Ef fólk þáði fátækrastyrk gat það ekki kosið og það var að hluta til undir yfirvaldinu komið hvernig styrkþegi var metinn. Og yfirvaldið var gjarnan frambjóðandi.

KJÓSUM. Veljum þann lista sem við trúum mest á.

#metoo #höfumhátt

Fyrir nokkrum árum var ég leiðsögumaður með lítinn þýskumælandi hóp. Í annarri gistingunni vorum við bílstjórinn látin vera saman í smáhýsi. Við fengum samt hvort sitt herbergið. Ég hef samúð með ferðaþjónustunni þannig að ég lét gott heita. Bílstjórinn virtist í lagi, ekkert aðlaðandi en fínn bílstjóri, duglegur að tala við túristana og svona, en undir háttumál, þegar ég lá í rúminu mínu í mínu herbergi og var að lesa mér til fyrir næsta dag kallaði hann innan úr stofunni að ég læsi of mikið og kom svo inn, strauk handarbakinu við kinnina á mér og sagðist gjarnan vilja liggja með mér.

...

Ég, alveg bullandi meðvirk, vék mér undan og sagði: Nei, takk.

Nei, takk!?

Þegar ég fór að sofa staflaði ég bókum við hurðina því að enginn var lásinn.

Ég hafði enga ástæðu gefið honum til að halda að mér fyndist þetta góð hugmynd. Næstum öll ferðin var eftir. Ég forðaðist bílstjórann eins og ég gat. Mér leið óþægilega og það smitaðist út í ferðina.

Þegar ferðin var búin skilaði hann mér heim og ég hálfhljóp í burtu en samt spurði hann: Fæ ég ekki einn koss í kveðjuskyni?

...

Ég hef ekkert oft lent í þessu. Flestir bílstjórar sem ég hef keyrt með eru frábærir og faglegir samstarfsmenn. Ég man m.a.s. sjaldnast eftir þessu atviki en, fokk, hvað þessi maður kunni ekki mannasiði. Og ferðaskrifstofunni var alveg sama. Ég man ekki lengur hvað bílstjórinn heitir en ég gleymi ekki hver réð mig í þessa ferð.

Hattur ofan

Ekkert er mér hugleiknara núna en að fá fram skýr kosningaúrslit 28. október nk. Fólk sem velst til þingmennsku þarf að vera skýrt í hugsun og tali, hafa metnað fyrir hönd þjóðarinnar og vilja til að vinna vel í þágu okkar, almennings. Vissulega má gera ráð fyrir að í hópi frambjóðenda séu svartir sauðir en heilt yfir trúi ég því að fólk hafi heiðarlegan ásetning og ég verð að taka undir með einum eða tveimur í kringum mig sem hafa hrósað fólki sem gefur kost á sér til samfélagsstarfa þar sem úrlausnarefni eru oft flókin og tímafrek.

Ég veit mætavel að veist hefur verið að fólki sem hefur lagt sig allt fram um að vinna í þágu stóra hópsins en ég vona að við vöndum valið eftir tæpan hálfan mánuð og fáum bestu úrslitin -- skýr úrslit og starfhæfa ríkisstjórn.

Ekki gleyma því að kjósa 28. október

Nú er mánuður til kosninga. Ég heyri í kringum mig að fólki finnist ekki taka því að kjósa. Hroðalega dapurlegt. Hins vegar tekur fleira fólk þátt í skoðanakönnunum sem er ánægjulegt. Vonandi þýðir það að fólki finnist skipta máli að taka þátt í kosningum, nýta atkvæðisréttinn.

Mig langar bara að orða þetta svona í bili: Ímyndum okkur að ríkisbókhaldið sé heimilisbókhald með 1.000 milljörðum. Hvaða flokkur lofar að nota peningana í málaflokka sem eru þér að skapi og er líklegur til að standa við loforðið?

Um hvað verður kosið eftir mánuð?

Eigi veit ég það svo obbosslega gjörla, eins og sagt var í áramótaskaupinu eitt árið, en við hinn óákveðna kjósanda vil ég segja: Segjum að tekjur ríkisins séu 1.000 milljarðar. Í hvað viltu að þeim verði varið og hverjum treystir þú best til að gera það?

Til viðbótar: Fjárstjórn er hreyfiaflið því að allt kostar okkur peninga. Og þótt maður noti það sem útgangspunkt þýðir það ekki endilega að maður eigi að slá af hugsjónunum. Ég held þvert á móti að það geti farið vel saman. Og þótt sumir treysti engum verða samt 63 þingmenn kjörnir og hvert atkvæði skiptir máli.

Hvaða einstaklingur er best til þess fallinn að halda utan um bankareikninga íslenska ríkisins?

80 milljónir króna

Ég er næstum orðlaus en ætla samt að streitast gegn orðleysinu sem hellist yfir mig. Í gærkvöldi var sjónvarpssöfnun vegna átaksins Á allra vörum, söfnun til Kvennaathvarfsins. Í fullkomnum heimi þyrfti ekki athvarf fyrir nokkra manneskju sem hrekst af heimili sínu vegna ofbeldis í einhverri mynd. En það er svoleiðis. Sem betur fer þekki ég ekki þennan veruleika, heppin ég, en því miður er til ofbeldi og því miður beita menn (geta líka verið kvenmenn) sína nánustu ofbeldi.

Í gærkvöldi trommuðu menn upp í sjónvarpinu með rosalega auglýst kvöld sem ég missti af í heilu lagi af því að ég var að heiman -- en skv. fréttum hafa safnast 80 milljónir króna, eða eins og segir í frétt á vefnum:

Yfir 80 milljónir króna hafa safnast í átakinu Á allra vörum, hvort tveggja í samnefndum söfnunarþáttum á Rás 2 og í rúv í dag og kvöld, og með sölu á varasnyrtivörusettum með þessu nafni síðustu dægur.[leturbreytingar mínar]

Ágóðinn á að renna til byggingar nýs húsnæðis fyrir Kvennaathvarfið! Ágóðinn!! Allur túkallinn!!!

Jesús Pétur og allt hans slekti, hafa menn misst af því hvað fasteignir kosta? Þetta eiga að verða 14 íbúðir, minnir mig, og hvað kostar slík nýbygging?

2007 var fyrir 10 árum en nú tala menn um míníútgáfuna af 2007, árið 2017. Ótrúlegur fjöldi fólks á 80 milljónir í náttborðsskúffunni en grátlega stór hópur á ekki einu sinni 8.000 kr. í handraðanum. Fólk sem verður fyrir ofbeldi, ég tala ekki um langvarandi, verður varnarlaust og getur illa borið hönd fyrir höfuð sér. Fólk sem verður fyrir ofbeldi, ekki síst frá öðru fólki sem það telur sig eiga að geta treyst, þarf hjálp við að endurheimta sjálfstraustið, lífsviljann og efnahaginn.

Ókei, ég skal bakka aðeins. Ég held að þetta sé svona. Ég held að fólki sem býr við kúgun, niðurlægingu og barsmíðar fatist flugið. Og þess vegna er til athvarf (ég held að karlar geti orðið fyrir þessu líka, svo það sé sagt) og það þarf pening til að reka það.

Og söfnun í hálfan mánuð skilar 80 milljónum króna!!!!

Fyrirgefið upphrópunarmerkin en mér er mikið niðri fyrir.

Ég hef ekki lesið fjárlagafrumvarpið sem var lagt fram um daginn og er nú orðið úrelt en miðað við glærur úr Stjórnarráðinu átti afgangurinn að verða 44 milljarðar kr.

Ókei, frumtekjur (aðrar en vaxtatekjur) voru bara áætlaðar 822 milljarðar þannig að 44 milljarðar eru u.þ.b. 5% af frumtekjunum og þetta er bara áætlun sem tekur breytingum -- en af hverju er ekki sett undir lekann áður en flóir alls staðar út úr? Af hverju er verið að safna fé frá almenningi til að mæta grunnþörfum?!?

Getur einhver svarað því?

Hér ætla ég að bæta við reynslusögu af gamalmennum. Mamma mín (89) og pabbi (96) eru enn að mörgu leyti kokhraust fólk, komast um, geta eldað einfaldan mat, fylgst með fréttum og haldið uppi samræðum ef viðmælandinn einbeitir sér. Þau vilja bæði fara saman á elliheimili þar sem lífsgæði þeirra gætu aukist til muna með greiðu aðgengi að hjúkrunarþjónustu en það getur ekki orðið þótt pabbi sé núna búinn að vera rúman mánuð á Landspítala/Landakoti og mamma búin að sitja hjá honum næstum upp á hvern dag og koma heim úrvinda af þreytu eftir setu á sjúkrahússtól.

Kannski erum við systkinin ekki nógu dugleg að beita okkur en allt fólkið sem við tölum við hefur hingað til ekki verið neitt nema skilningurinn -- en hefur engin úrræði.

Ég borga glöð skatta en þeir eru ekki notaðir í vegina, ekki til að borga leikskólakennurum góð laun og ekki til að reka heilbrigðiskerfi á heimsmælikvarða. Ég vil að skattarnir mínir fari í grunnstoðir.

Maðurinn í bílnum

Ég hef ekkert á móti bílum í sjálfu sér. Ég hata ekki bíla. Ég hata ekki bílstjóra. Skárra væri það. En mér er meinilla við þær kringumstæður sem ég lenti í í dag. Tvisvar.

Ég þurfti að fara á bílnum í vinnuna af því að ég þurfti að mæta fyrst til tannlæknis og þurfti að auki að flýta mér á annan stað eftir vinnu. Og ég lenti í umferðaróféti. Fyrst lenti ég í vandræðum með að komast í miðbæinn í morgun og þakkaði mínum sæla fyrir að komast á réttum tíma. Ég þakka það þeirri staðreynd að ég óttaðist mikla umferð. Svo þurfti ég að komast úr bænum á Hlíðarenda fyrir kl. 17. Jesús pétur!!

Ég er yfirleitt á hjóli og bara sæl og glöð með það. Á svona dögum skil ég ekki af hverju fólk þakkar mér ekki daglega fyrir að vera á hjóli og tefja ekki umferðina með enn einum bílnum sem í er bara bílstjóri. Ég meina það, bílstjórar skammast mjög oft út í okkar hjólafólk fyrir að hafa skoðanir á akandi umferð en ættu að þakka okkur fyrir að létta á henni með því að hjóla. Og ef 40 bílstjórar væru á hjóli eða í strætó myndi það strax breyta umferðinni fyrir þá bílstjóra sem þurfa að vera á bíl vegna vegalengda eða vegna þess að þeir þurfa að skutla börnum eða gömlu fólki á milli staða sem strætó fer ekki á milli vandræðalaust.

Einn svona dagur í viku myndi fara langar vegleysur með geðheilsu mína en þökk sé hjólinu er ég bara ágætlega stödd ...

Sænska búðin

Ég var að frétta að H&M væri sænsk keðja en mér er alveg sama og ætla ekki að fletta því upp. Ég skil ekki alveg hæpið í kringum súperopnun á súperbúð sem á að vera alveg súper en ég hef vissulega leitað hana uppi í útlöndum. Ég skil hæpið allra síst fyrir það að Íslendingar, ekki síst sú kynslóð sem virðist hafa safnast saman í Smáralind í gær, versla flest (að sögn) í útlöndum og svo á netinu. Af hverju er svona mörgum í mun að fá búð með risaspeglum og flottum ljósakrónum þegar þetta sama marga fólk vill geta flett í gegnum vöruúrvalið heima hjá sér í tölvunni?

Jaðrakaninn er í karlkyni (málfræði)

Mig rak í rogastans að heyra að til væri alþjóðanefnd um hestanöfn og að Gullúu á Skeggsstöðum hefði verið bannað að skíra merina sína Mósuna. Gott og vel, þetta er hryssa og þá er n-ið greinirinn en hvað hefði gerst ef um væri að ræða hest og nafnið væri þá með greini Mósaninn? Til er fugl sem heitir jaðrakan og er í karlkyni -- en það stendur eðlilega oft í fólki sem heldur að um sé að ræða kvenkynsorð og beygir það sem slíkt.

#fögnumfjölbreytileikanum

RM 2017

Gærdagurinn var geggjaður. Ég tók þátt í hálfu maraþonhlaupi og undi hag mínum vel, bætti tímann minn (sem á að heita auðvelt þar sem hann var ekki til að hrópa húrra fyrir en hver og einn keppir við sjálfan sig) og sleikti svo sólina í vönduðum félagsskap það sem eftir lifði dags.

En ég ætla að nóta hér fyrir sjálfa mig og minnið að ég hef tvær athugasemdir við skipulag hlaupsins. Í fyrra lagi er það sem hefur verið galið lengi, kannski alltaf, það að tíminn sem líður frá því að ræst er og þangað til maður stígur á rásmottuna í lok hlaups ræður röðinni. Þegar ég hleyp af stað í hlaupinu eru liðnar 3 mínútur frá ræsingu og þá á að draga þessar 3 mínútur frá til að fá út rauntíma minn, flögutímann. Það er auðvelt að reikna þetta rétt og flögutíminn er birtur sem aukaupplýsingar í lokatölum hlaupsins. Fyrir fremstu menn skiptir þetta engu máli, þeir hlaupa yfir mottuna um leið og ræst er. Og upp á röðina er mér skítsama, ég lenti í sæti 1717, en í gær bætti ég tíma minn um 2 mínútur og maður er alltaf í smákeppni við sjálfan sig og hækkandi aldur. Þegar ég hljóp í Kaupmannahöfn í maí leið korter frá ræsingu og þangað til ég komst af stað og það korter var dregið frá enda kemur þannig út réttur flögutími, eiginlegur hlaupatími.

Hitt gagnrýnisatriðið er brekkan upp Kalkofnsveginn, meðfram Seðlabankanum, í blálokin. Maður á að kynna sér brautina fyrirfram en þegar maður horfir á kortið áttar maður sig ekki endilega á þessari litlu hlykkju sem hefur ekki verið undanfarin ár. Ég geri ráð fyrir að breytingin sé einstök vegna framkvæmdanna í Lækjargötu en skipuleggjendum hefði verið í lófa lagið að taka þetta fram í einum af fjölmörgum tölvupóstum síðustu dagana fyrir hlaup.

Í síðasta póstinum stendur þetta:

Hlaupaleiðir í skemmtiskokki og hálfu maraþoni eru örlítið breyttar milli ára. Skemmtiskokkið er styttra en áður og er nú 2,1 km. Í hálfu maraþoni er farið um Skúlagötu, Ingólfsstræti og Hverfisgötu áður en beygt er inn í Lækjargötu en ekki um Kalkofnsveg eins og áður.

Samt geggjaður gærdagur ... og auðvitað hefði verið best að hlaupa leiðina í æfingaskyni í byrjun ágúst ...

Stytta af fyrirmenni - hvaða fyrirmenni vantar helst í borgarmyndina?

Ég hlustaði á Bylgjuna á mánudaginn þegar Reykjavík síðdegis velti upp hugmynd um hvort við ættum að fjölga styttum borgarinnar og hvaða fólk ætti þá að vera fyrirmyndirnar. Ég hlustaði opinmynnt og stóreygð á hvern viðmælandann á fætur öðrum stinga upp á Jóhannesi í Bónusi, Pálma í Hagkaupum, Guðna í Sunnu og Hemma Gunn, aðallega vegna þess að þessir kallar lækkuðu vöruverð til neytenda. Nú þarf ég að vanda mig. Ég er vitaskuld hlynnt þeim sem beita sér fyrir hagsmunum neytenda, kunna fótum sínum og annarra forráð í viðskiptum, sýna hugmyndaflug, eru hláturmildir og skora mörk. Í alvöru, mér finnst það. En að engum sem hringdi inn hafi dottið í hug að nefna Vigdísi Finnbogadóttur gekk fram af mér. Ég var aldrei þessu vant undir stýri og mundi aukinheldur ekki númerið á Bylgjunni, annars hefði ég hringt. Sem betur fer spurði einn af stjórnendunum hvort fólki fyndist engin kona eiga skilið að fá styttu af sér, t.d. þá Vigdís eða Björk. 

Ég hjóla stundum um miðborgina með túrista og nota oft tækifærið til að nefna Vigdísi og líka Ingibjörgu H. Bjarnason sem er orðið auðvelt vegna styttunnar af henni fyrir framan Alþingishúsið. Nú er Veröld, hús Vigdísar að komast á koppinn, að vísu skelfilega hrátt hús í augnablikinu en stendur áreiðanlega til bóta, þar sem mér skilst að allir aðkomumenn á Íslandi eigi í fyllingu tímans að geta lesið eitthvað á eigin tungumáli. Fólki finnst merkilegt að kona, fædd 1930, sé enn að ferðast sem sendiherra tungumála og að konur á Íslandi hafi fengið kosningarrétt svo snemma sem 1915. Styttur af flottu fólki auðvelda okkur að minnast þess góða sem það gerði. Má ég biðja um styttu af Vigdísi fyrir framan Veröld?

Verð á jarðarberjum

Lengst af fullorðinsævi minnar hef ég undrast það að grænmetisbændur fái ekki, sem stórnotendur raforku, raforku á álverksmiðjuverði. Það er búið að útskýra fyrir mér að grænmetisbændur þyrftu að nota raforku allt árið og allan sólarhringinn eins og álframleiðendur til að kílóvattverðið lækkaði. Engu að síður finnst mér ótrúlegt að það skuli ekki hægt að búa svo um hnúta að ávextir og grænmeti sem hægt er að framleiða í héraði skuli ekki vera ferskara og ódýrara en það sem flutt er inn frá Spáni eða Síle.

Og að bóndi skuli segjast ætla að hætta að tína berin sín og láta gróskuna vaxa úr sér vegna þess að þau seljist ekki í samkeppni við eina stórverslun í Garðabænum virkar ekki trúverðugt. Sorrí.

Er það ekki bara hlutverk stjórnvalda að leysa hnútinn? Mér blöskrar nefnilega áfram að kaupa litla fötu af bláberjum á 1.500 kr. og litla öskju af jarðarberjum á 800 kr. og þurfa þar að auki að henda tíunda partinum vegna linku eða myglu.

Jafnrétti við leiðsögn?

Jakob Bjarnar mætti í Harmageddon í morgun og ræddi hitamál ferðaþjónustunnar um þessar mundir. Ég er jafnréttissinni en veit ekki alltaf hvort ég er femínisti. Og í tilfellinu þar sem einum leiðsögumanni er, að sögn, skipt út fyrir annan leiðsögumann er áfram í mínum augum kjaramál en ekki jafnréttismál. Mér finnst enn vanta mjög miklar upplýsingar. Hver er bakgrunnur starfsmannsins sem var vikið frá? Var karlinn upphaflega ráðinn eins og haft er eftir Hópbílum en komst ekki fyrsta daginn? Leiðsögn er mjög persónuleg þjónusta og sjálfri þætti mér óþægilegt að stökkva inn í einn dag af fjórum eða fimm og að sama skapi að einhver annar leysti mig af. Frá hverju var búið að segja? Það er nefnilega ekki þannig að á fyrsta degi segi maður þetta og ekki hitt. Að vísu er sennilega auðveldast að hafa annan leiðsögumann alfyrsta daginn ef nauðsynlegt er að skipta ferðinni upp.

Ég vildi að menn vendu sig á að segja söguna eins og hún er þannig að heilir hópar væru ekki að geta í eyðurnar og fullyrða hitt og þetta um staðgengla og trúarbrögð.

Ferðaþjónustan stoðin sem fiskurinn var

Ég man þegar fiskifréttir, aflafréttir, afkomutölur og þess háttar voru fyrirferðarmestar í fréttatímum RÚV. Nú er fiskur bara ein aðalstoð af þremur og í hádeginu í dag var fyrsta frétt af konu sem hafði verið vikið til hliðar fyrir karl við leiðsögn.

Hún er líka á vefnum. 

Sjálfsagt á bæði eftir að ræða og rannsaka þetta mál betur en mín fyrstu viðbrögð eru að konan ræður sig til starfs og henni virðist vikið úr því starfi ÁN UMSAMINNA LAUNA. Í alvörunni?

Í alvörunni? Ég veit að atvinnuöryggi meðal leiðsögumanna er í skötulíki af því að næstum allir eru lausráðnir en ef ég ræð mig í vikuferð, sem dæmi, og þjónusta mín er afþökkuð vegna þess að túristarnir eru karlrembur frá [...] sem líta svoleiðis á að akstur sé trúarbrögð -- tóm ágiskun -- á ÉG ekki að gjalda fyrir það með launamissi.

Nú skal ég viðurkenna fyrir ykkur að ferðakaupendur hafa stundum beðið um konur, já, af því að þær lúkki betur á skipinu og kannski af því að þeir halda að þær séu þjónustulundaðri og nenni frekar að hella brosandi í staupin í hvataferðum. Glænýjar fréttir? Hallærislegt? Guð minn góður, já. Brot á jafnréttislögum?

En að hlunnfara manneskju um launin þegar ferð er hafin er ofvaxið skilningi mínum. Það vantar stórkostlega mikilvægar upplýsingar í fréttina, konan hefur ráðið sig svart og hefur enga réttarstöðu eða hún þekkir ekki rétt sinn. Nema mér yfirsjáist eitthvað í frásögninni. Hvað?

Ég skil vel að launafólk sniðgangi ferðaþjónustuna, þetta er ormagryfja.

Svo minni ég á að mánaðarlaunin eru 330.000 kr. Og munið þið ekki örugglega hvað ég var að segja um atvinnuöryggið?

Fótbolti Evrópu

Fótboltaáhugi minn var vakinn í fyrra þegar karlar kepptu á Evrópumeistaramótinu og hann endurvakinn þegar konurnar kepptu núna. Þrátt fyrir að íslenska liðið hafi ekki komist upp úr riðlinum langaði mig til að fylgjast með. Vegna ferðalaga missti ég af báðum undanúrslitaleikjunum á fimmtudaginn og svo yfirsást mér fullkomlega hvenær leikurinn um bronsið átti að vera en horfði á úrslitaleikinn áðan. Mikil spenna. En mig langaði að vita hvernig hefði farið hjá Austurríki og Englandi, tveimur sterkum liðum í mótinu. En viti menn, það virðist ekki hafa verið neinn leikur um 3. sætið.

Ég fletti þá upp úrslitunum í leikjum karlanna á síðasta ári -- og þar var hið sama upp á teningnum, haha. Er ekkert 3. og 4. sæti í boltaíþróttum?

1. ágúst 2016

Ég man enn þann gleðidag þegar Guðni Th. Jóhannesson var settur í embætti. Ég get rifjað upp nokkur smávægileg atriði þar sem hann hefur misstigið sig en hundruð skipta þar sem hann hefur komið fram sem þjóðarleiðtogi sem sýnir mannúð og vit. Og ég var mjög ánægð með að hafa hann í Hollandi um daginn. Næstu þrjú ár lofa góðu.

Að leyna eða ekki að leyna

Engum ynnist tími til að segja nokkrum manni frá öllu sem á daga hans drífur eða öllu sem fer í gegnum hugann. Erum við þá að leyna því? Nei. Ef maður segir hins vegar ekki frá morði, morðtilraun, framhjáhaldi, þjófnaði, meðvituðu einelti [bætist við eftir þörfum] heldur maður því vísvitandi leyndu og þá er það leyndarmál.

Ég var að klára Leyndarmál eiginmannsins eftir ástralska höfundinn Liane Moriarty. Ég þekkti ekkert til hennar þannig að hún kom mér stórkostlega ánægjulega á óvart og skilur mig eftir með móralskar spurningar. Ég vil ekki skemma neitt fyrir neinum þannig að ég fer ekki út í söguþráðinn en ég var stórhrifin af fléttunni og fer nú að leita að fleiri bókum eftir sama höfund. Og ekki er loku fyrir það skotið að ég bryddi upp á álitamálunum í næsta kaffitíma. Er verra ef maðurinn manns heldur platónskt framhjá með heimilisvini en ef hann lætur verkin tala? Er hægt að halda framhjá með orðunum einum saman?

Fornafn eða skírnarnafn

Ég heyrði í útvarpinu í morgun talað um treyjur landsliðskvennanna, hvort eðlilegt væri að vera með föðurnöfnin á bakinu í stað skírnarnafnanna. Mér finnst það í lagi þótt mér fyndist óeðlilegt að lýsandinn talaði um Friðriksdóttur og Baldvinsdóttur í íslensku útsendingunni. Það sem ég hnaut hins vegar um var þegar talað var um fornöfn og ættarnöfn í þættinum.

Berglind er skírnarnafn eða eiginnafn. Hún er fornafn. Steinsdóttir er föðurnafn. Steinsen gæti verið ættarnafn ef fjölskyldan bæri það í stað breytilegra föðurnafna.

Ég held að ég muni hver sagði þetta sem ég er ósammála en ég nenni ekki að hlusta til að finna það enda skiptir það ekki máli. Ég er bara að tjá mig ...

,,Svo er klifið tindinn"

Ég er ekki á móti málbreytingum, svokallaðri þróun. Sumar breytingar valda mér þó líkamlegum óþægindum, t.d. hin sérkennilega notkun á lýsingarhætti: Fyrst var vaknað fyrir allar aldir, svo borðað morgunmat og loks farið í bílinn.

Mér þykir eðlilegra að segja: Við vöknuðum fyrir allar aldir, borðuðum morgunmat, fórum á bílnum á áfangastað og klifum síðan tindinn (eða eitthvað betra og mögulega í eintölu). Er þetta einhvers konar framsöguháttarflótti?

Fyrri málsgreinin er í alla staði sérkennileg eins og frásegjandi hafi ekki komið nálægt sínum eigin gjörðum og svo verður tungumálið einsleitara og flatara. Minnir á byrjendur í þýsku sem treysta sér ekki í sagnir í þátíð.

Mér finnst leiðinlegt að segja þetta á miðju sumri en þetta hefur íþyngt mér um nokkra hríð og ég gat ekki á mér setið þegar ég heyrði setninguna í fyrirsögninni í fréttatíma Bylgjunnar rétt í þessu.

   Það var ekki sagt við mig af neinum að skrifa þennan pistil ...

Fánapokar

Já, titillinn er ekki lýsandi en þetta er samt nafnið á verkefni sem snýst um að nýta sterkt og gott efni, sem annars yrði fargað, til að búa til poka. Ég var að styrkja það og hlakka mikið til að sjá afraksturinn.

Kveðja,
nýtingarsinninn