Maður þekkir ekki fólk fyrr en maður hefur jarðað nákominn með því

Einhver hefur sagt þessa fyrirsögn og margir tekið undir. Á Bylgjunni í gær var einmitt verið að tala um erfðamál og mér leið eins og þau væru að tala um mig og systkini mín. Ég hafði ekki áttað mig á hversu gríðarlega algengt það væri að systkini reyndu að hlunnfara systkini sín eða foreldra sína sem er ekki síður alvarlegt. 

Reykjavík síðdegis 30. desember byrjar á mínútu 1:44 (sirka) með kynningu á efninu og svo viðtali við sr. Hildi Eir Bolladóttur.

... en sá sem gætti hagsmuna hans í fyrstu sagði sig frá því í gær

Ég man eftir viðtali við formann Lögmannafélagsins í vor þar sem hún sagði að fólk mætti ekki samsama lögmanninn þeim verkefnum sem hann tæki að sér. Ég hjó sérstaklega eftir þessu vegna þess að mér mislíkaði það að bróðir minn, fjárglæpamaðurinn sem er að reyna að hafa af mér fé, réð sér lögmann sem veit alveg hvernig í pottinn er búið en tekur samt að sér það skítaverkefni að ganga erinda hans, semja fyrir hann bréf og hringja erfiðu símtölin. En, nei, ég ætla ekki að samsama lögmanninn verkefninu. Ég tek fram að ég veit ekki til þess að bróðir minn, Guðmundur Steinsson, garðyrkjumaður á Sólheimum, hafi beitt líkamlegu ofbeldi, aldrei. Sem óvirkur alkóhólisti með fíknina í blóðinu beitti hann auðvitað mömmu og pabba andlegu ofbeldi því að þau voru alla ævi logandi hrædd um að hann dytti í það, yrði þungur og leiður og færi sér að voða. Þess vegna greiddu þau fjárhagslega götu hans og þess vegna gerði ég þá fjárhagslegu gloríu að lána honum pening til að hlífa þeim stöku sinnum.

Í máli lögmannsins á Aragötu er sagt að lögmaðurinn sem hafi gætt hagsmuna hans í fyrstu hafi sagt sig frá því á föstudaginn. Mig langar að vita af hverju það er. Varla er það vegna persónulegra tengsla þótt þeir (þau?) kannist sjálfsagt hvor við annan vegna þess að þá hefði viðkomandi væntanlega aldrei tekið verkefnið að sér. Bauð viðkomandi við verkefninu þegar á hólminn var komið? Vildi viðkomandi ekki samsama sig verkefninu en óttaðist það ef hann/hún segði sig ekki frá því?

Verkefni er ekki bara verkefni. Sem þýðandi myndi ég ekki taka að mér alls konar verkefni sem ég hefði ekki áhuga á að væru vel gerð þótt ég myndi vafalaust þýða leiðbeiningar um hundafóður ef ég teldi mig geta gert það almennilega og launin væru ásættanleg þótt mig langi meira til að þýða skáldsögur. Allir geta sett sig í þessi spor. Sumt gerir maður einfaldlega ekki, sama hvaða peningur er í boði.

Að svo mæltu tek ég fram að ég vil leyfa fólki að njóta vafans þegar ég veit ekki nóg um málið. Ég veit ekki nóg um Aragötumálið en mig langar að vita hvers vegna einn lögmaður hætti við. 

Elskaðu mig mest þegar ég á það síst skilið

Eða: Elskaðu einhvern nákominn þér þegar hann á það síst skilið. Þegar hann á það síst skilið er hann ódæll, t.d. barn sem er að kanna mörkin, eða viðkomandi líður einfaldlega illa og það brýst þannig út. Er það ekki?

Vinur minn í pólitík bregst oftast við andstyggilegum athugasemdum á bloggi eða Facebook með því að segja: Þakka þér fyrir velvildina. Það slær svolítið vopnin úr höndum hins andstyggilega. 

Mætum illu með góðu. Við getum pakkað hugsuninni inn í ýmis orð.

En ég á bróður sem er fjórum árum eldri en ég, hefur aldrei ráðið við að eiga pening og ekki heldur við að eiga ekki pening og nytsami sakleysinginn ég sem hef alltaf farið vel með pening og er þar af leiðandi aflögufær lánaði honum iðulega pening, síðast 7 milljónir árið 2008. Það var alltaf vitað að það væri lán en ekki gjöf - hver gefur líka allt að tveggja ára vinnu til þess að henni sé kastað á glæ? - og nú hefur hann fengið arf sem dekkar skuldina - enda myndi hann aldrei eignast svo mikið sem eina milljón án þess að glutra henni úr höndunum - en hann kallar lánið fyrnt og ber fyrir sig lögmann.

Ég er ekki viðskiptabanki, ég er systir sem lánaði bróður handveð sem var gengið að vegna þess að hann stóð ekki í skilum. Handveðið átti að vera algjört formsatriði og ég var blinduð af fjölskyldukærleik og smávegis því að vilja ekki að bankarnir rökuðu til sín vaxtapeningum. Nú vil ég að hann endurgreiði lánið áður en hann sólundar arfinum en hann lætur ekki ná í sig, lokar á mig og aðra sem eru krefjandi og leikur fórnarlamb.

Hann er garðyrkjufræðingur á Sólheimum og óvirkur alkóhólisti og fræðin í AA hafa kennt honum að elska sjálfan sig umfram allt og umfram alla.

Ég ætla ekki að elska þennan bróður, enda ekki hægt, og ég ætla ekki að gefast upp fyrr en í fulla hnefana. Þannig áhrif hefur Guðmundur Steinsson á mig. Meðfylgjandi er skjáskot af Instagram-síðunni hans. Svona er hann dæmigerður, talar fagurlega og hegðar sér öðruvísi. Kannast menn við svoleiðis úr AA-fræðunum?

 

Aðskiljum ríki og meinta þjóðkirkju

Ég sagði mig úr þjóðkirkjunni fyrir mörgum árum þegar komst upp um siðleysi einhvers prestsins. Ég veit svo sem ekki hvort ég trúi á guð en ég held að ég trúi á framhaldslíf í einhverri mynd. Það hefur bara ekkert með presta eða þjóðkirkjuna að gera. Og þegar ég horfði á sr. Pálma í fréttunum í gær blöskraði mér óhemjulega. Ég hef því miður lengi haft illan bifur á honum og þarna sýndi hann síngirni sína.

Í þessu viðtali heldur hann því í rauninni fram að fólk sem hefur sagt sig úr meintri þjóðkirkju vilji samt eiga sitt fasta sæti í kirkjunni, t.d. á jólum. Eina þjónustan sem ég bið um er að láta brenna mig og jarða þegar ég dey og þar þarf engan séra til mín vegna.

Kirkjujarðasamningurinn virkar sem mikill afleikur af hálfu ríkisins þegar það borgar endalaust til að eignast eignir en á aldrei að eignast þær samkvæmt samkomulaginu! Ekkert fyrirtæki myndi semja upp á þau kjör, enginn íbúðarkaupandi myndi gangast inn á það að kaupa íbúð sem hann ætti aldrei að eignast, ekkert barn myndi gera svona lélegan samning: Hérna færðu 15.000-kall, elskan mín, og farðu svo út með ruslið í 40 ár.

Hámhorf á Vesalingana

Ég er að hámhorfa á Vesalingana í boði RÚV. Þetta er að vísu bresk útgáfa í frönsku umhverfi en sagan er spennandi í sjálfu sér og þörf áminning um helvítis grimmdina sem viðgekkst. Það þótti sjálfsagt, eða hvað, að setja mann í 20 ára þrælkunarvinnu fyrir að stela brauðhleif, að börnum væri þrælað út og að konur seldu sig til að ala önn fyrir börnum sínum. Og börnunum og konunum virðist hafa fundist það eðlilegt líka.

Ég er langt komin með seríuna en ég missti af því með hvaða manni Fantine átti Cosette og ég skil ekki af hverju Jean Valjean kemst í svo miklar álnir. Þetta eru alveg mikilvægir þættir í framvindunni og ég held að þetta hafi bara ekki komið fram. Skrýtið. En ég hlakka samt til að halda áfram, þetta er svo jólalegt. Svo les ég bók í kvöld!

 

Es. Ég veit að grimmd og óréttlæti hefur ekki verið upprætt í heiminum öllum en okkur hefur miðað fram á við víða.

Ég er með í eyrunum

Ég er alveg búin að gatslíta barnsskónum en ég er með svo sáran eyrnaverk að hann heldur stundum fyrir mér vöku. Í gærmorgun endaði ég meira að segja á heilsugæslustöðinni og fékk skrifað upp á dropa sem sulla nú í eyrunum.

Samúð mín með smábörnum er ómæld á þessari stundu.

Gleðileg jól annars. 

Laus störf í heilbrigðisgeiranum

Ég er í frábæru starfi þar sem þekking mín, menntun og reynsla nýtist til fulls. Ég hlakka alla daga til að mæta og kljást við textana, fundargerðir og ýmsar tæknilegar hliðar, en þegar ég ráfa inn á Starfatorgið af forvitni einni saman fæ ég oft hland fyrir hjartað. Þar er í sífellu auglýst eftir heilbrigðisstarfsfólki. Það er ekki tekið fram í auglýsingunum en svo virðist sem fólki sé ætla að hlaupa alla vaktina og helst lengur á lúsarlaunum miðað við menntun, ábyrgð og vinnuframlag.

Ætlum við í alvörunni aldrei að taka U-beygjuna og umbuna fólki fyrir að bjarga lífi og heilsu okkar?

Öll störf skipta máli ef þeim er sinnt af alúð og ég reyni að hlúa að máltækninni þannig að við getum lengur talað móðurmálið í heimalandinu en ég vildi alveg geta lengt líf og aukið lífsgæði fólks. Ef ég væri að velja mér nám núna veldi ég sennilega hjúkrunargrein.

Ég græt með bændunum og hrossunum

Ég er hvorki bóndi né hestamaður en ekki hvarflar að mér að bændur og hestamenn hafi viljað hestunum sínum illt. Ekki dettur mér í hug að andskotast út í norðanmenn eftir illviðrið í síðustu viku. Þvert á móti finn ég til með mönnum og málleysingjum sem lentu í veðurbálinu.

Mig langar að hafa fleiri orð um hlutina en þá færi ég bara að endurtaka mig.

Brot á umferðarlögum

Ég fagna því að um áramót eigi að fara að sekta okkur fyrir að leggja bíl röngu megin miðað við akstursstfnu. Þegar maður leggur þannig brýtur maður alltaf lögin og eins og bent er á í fréttinni hefur ríkt úrræðaleysi gagnvart brotunum. Ég játa með trega að ég var búin að gefast upp fyrir fjöldabrotunum og farin að leggja svona sjálf af því að öllum virtist sama. 

Aldrei framar.

Því miður finn ég ekki skýrt ákvæði um þetta í nýjum umferðarlögum, bara þetta í 28. gr.:

Utan þéttbýlis má einungis stöðva eða leggja ökutæki hægra megin miðað við akstursstefnu.

Ofát á aðventunni

Einhvern tímann heyrði ég kenningu nema það hafi hreinlega verið rannsókn sem ég las. Maður í aðhaldi borðar köku sem hann heldur að sé ofhlaðin kaloríum og fær sér aftur af því að hann hefur hvort eð er látið fallerast. Sá sem heldur að kakan sé ekki eins kaloríurík fær sér ekki aftur af því að aðhaldið er ekki farið út um gluggann. Báðir mennirnir fitna jafn mikið eða lítið af fyrstu sneiðinni, þetta snýst bara um hvað þeir halda í hausnum á sér.

Nú segi ég: Þótt maður fái sér kannski fullmikið kruðerí á aðventunni getur maður samt gætt hófs næsta dag því að saran er ekki eins og verðbólguskot sem hækkar lánið varanlega. Maður gæti samt verið í kjörþyngd á aðfangadag. En ég er enn ansi södd síðan í gær ...

Spilling og agaleysi

Sá sem gagnrýnir á það á hættu að vera gagnrýndur af hinum gagnrýnda. Þess vegna held ég að fólk veigri sér við að segja sannleikann. Kannski er ég að hugsa um samfélagið sem ég bý í en ég ætla að taka lítið dæmi. Einu sinni var ég að vinna með konu sem gerði smávægileg mistök sem ég benti henni á til að hún gerði þau ekki aftur. Þið getið öll hugsað ykkur dæmi en ég ætla ekki að segja hvers eðlis villan var. Segjum sem svo að hún hafi ekki sett mjólkina inn í ísskáp og ég sagt: Ef þú setur hana ekki inn í ísskáp fljótlega verður hún súr. Eða konan hafi brotið saman þvott og farið með eitt handklæði í einu í skápinn hinum megin á ganginum og ég sagt: Það er fljótlegra að fara með fullt fangið af þvotti í línskápinn. Eða hún farið niður tvo stiga og upp annan stiga af því að hún fann ekki millihurð sem sparaði henni einn stiga niður og aftur upp. Öll dæmin eru tilbúin og í öllum tilfellum er forsendan að hún hafi ekki áttað sig á þessu. Í öllum dæmunum segi ég þetta sisona og ekki með neinni dramatík sem er líka það sanna í raunverulegu sögunni.

Þessi kona sagði í raunverulega dæminu: Ég ætla að hefna mín og benda þér á eitthvað sem þú gerir vitlaust.

Ráðningarferli er höfnunarferli

Ef ein staða er auglýst og tíu sækja um er níu manns hafnað, 90%. Þess vegna þarf maður ekki að taka nærri sér þótt maður fái ekki stöðu sem maður sækist eftir ef hæfari einstaklingur sækir um. 

Ég sótti um starf hjá EFTA í október, fór í viðtal í Brussel í nóvember og fékk neitandi svar í morgun. Strax 29. nóvember þóttist ég vita að ég fengi ekki starfið en er fegin að vera komin með skýrt svar til að geta gert plön á næsta ári. Ef ég hefði fengið starfið hefði ég þurft að flytja til Brussel, sem var spennandi, og byrja í nýju starfi þar í síðasta lagi 1. mars 2020. 

Ég var mjög til í það en þar sem ég hef væntanlega átt við ofurefli að etja er ég bara glöð með að hafa komið til greina. Í staðinn fæ ég fleiri vikur til að einbeita mér að MA-ritgerðinni minni í þýðingarfræðum og eftir það hefst nýr lífskafli sem ég hlakka mikið til.

Agaleysi samfélagsins

Ég var að hlusta á Sprengisand og umræður um rafmagnsleysið sem varð vegna veðurofsans í vikunni. Ragnheiður Jóna Ingimarsdóttir, sveitarstjóri Húnaþings vestra, er ómyrk í máli og vandar þeim ekki kveðjurnar sem hefðu getað búið sig – okkur – betur undir það sem vitað var að yrði. Ég held að hún segi ekkert nema sannleikann í málinu og taki svolítið að sér að benda á klæðlausa keisarann. Með síhækkandi aldri mínum er ég nefnilega loks farin að sjá og viðurkenna magnað agaleysi í íslensku samfélagi. Ég get líka kallað það meðvirkni því að ég held að ég hafi verið illa haldin af henni.

Sá sem gagnrýnir er líka útsettur fyrir gagnrýni. Sá sem bendir á gallana og mögulegar úrbætur verður fyrir því að sá sem gagnrýnin beinist að vill ná sér niðri á þeim sem gagnrýnir. Er ekki uppljóstrarinn Jóhannes Stefánsson alveg ótrúlega gott dæmi?

Við gætum öll haft það gott á Íslandi. Ég skal ekki segja með allan heiminn en Ísland býr svo vel að auðlindum að hér þyrfti enginn að líða skort. Það þýðir ekki að við eigum að ala á leti eða því að fólk hafi ekki fyrir hlutunum, mér finnst eðlilegt að við leggjum öll okkar af mörkum. En meðan varsla fjár er miklu meira metin en gæsla barna og umönnun sjúkra og aldraðra er ekki von á góðu. Og öruggt rafmagn er klárlega grundvallaratriði í lífsgæðum okkar.

Fjórða iðnbyltingin

Í hádeginu í gær fór ég á fyrirlestur um fjórðu iðnbyltinguna. Ólafur Andri Ragnarsson rakti söguna frá 2007 þegar Steve Jobs kynnti byltinguna um snjalltæki, þrjár græjur saman í einni. Núna er rétti tíminn til að stíga skref aftur á bak, horfa yfir sviðið og rifja upp þegar menn hlógu að öðrum fyrir það sem þeir kölluðu tímabundnar bólur sem myndu springa.

Við viljum ekki missa farsímana, smátölvurnar, heimabankana, sjálfvirku þvottavélarnar, rafmagnshjólin, Netflix, vatnsklósettið -- og rafmagnið í heild sinni. Við verðum að fagna fjórðu iðnbyltingunni og öllum tækninýjungunum án þess þó að verða sjálf róbottar. Flugbílar eru í bígerð, vélar gætu eldað þegar búið er að mata þær á uppskriftum og aðferðum, drónar fara ofan í þröng gljúfur í leit að fólki og gerviaugu kanna magainnihald.

Við lifum stórkostlega tíma. Reynum að lifa í núinu og njóta þessara framfara.

Hamfarahlýnun

Ég lagði orðið hamfarahlýnun í belginn hjá RÚV. Ég giska á að orðin mútur og Samherji (samherji) fái nokkrar tilnefningar, jafnvel spilling og afland, eða rafmagnssnúrur en ég held í alvörunni að of mikil hlýnun sé skaðvaldur og sé okkur sjálfum að kenna að einhverju leyti. Árið í ár endurspeglar þann veruleika.

Ég tilnefndi reyndar líka Samróm.

RÚV stendur sig

Kannski er ég bara of löt til að finna erlendu vefslóðirnar en Ríkisútvarpið skaffar mér hvort eð er beina útsendingu af kosningasjónvarpinu í Bretlandi. Landar Boris sigri?

Meðvirkni drepur

Ég held reyndar ekki að ég hafi verið í lífshættu vegna minnar meðvirkni en hún drepur samt dálítið lífsgleðina og trú á réttlætið.

Ég á bróður sem er nokkrum árum eldri en ég. Hann var orðinn drykkjumaður á unglingsárunum en fór í meðferð og hætti að drekka 23 eða 24 ára ef ég man rétt. Eftir það tipluðu mamma og pabbi eilíflega á tánum í kringum hann, alltaf logandi hrædd um að hann félli. Ég held að hann hafi ekki fallið fyrir áfenginu í 30 ár en miðað við hæpið í honum gæti hann vel hafa verið á öðrum hugbreytandi efnum allan tímann. Hann hefur alltaf verið allur á lofti, með heillandi framkomu fyrir þá sem kunna að meta miklar skýjaborgir, tollað illa í vinnu og námi því að aldrei var neitt nógu gott fyrir hann. Hann útskrifaðist samt sem garðyrkjufræðingur um síðustu áramót og er nú skráður deildarstjóri Ölurs. Ég vona að hann standi sig þar í verklega þættinum en get því miður vottað að hann er ófær um að skrifa heimildaritgerð. Hann hefur aldrei tileinkað sér neina grunnfærni í akademískum vinnubrögðum og ég er í alvörunni glöð ef hann getur hlúð að græðlingum og komið þeim upp.

Í hruninu lenti hann illa í ýmsu bæði með fyrirtæki og húsnæði. Ég lánaði honum handveð í bankareikningi og að því var gengið. Ég var dofin eins og margir í hruninu þótt ég hafi sjálf ekki misst vinnu eða húsnæði en það stóð aldrei til að gefa honum 5 milljónir. Aldrei. Og af hverju hefði ég átt að vinna þrotlaust og fara vel með mitt sjálfsaflafé til að hann gæti hlunnfarið mig? Það stóð aldrei til.

En það klikkaða er að af meðvirkni með Gumma og svo mömmu og pabba sem voru alltaf stressuð yfir honum gekk ég aldrei eftir endurgreiðslu lánsins meðan þau lifðu. Mamma dó fyrir tæpum tveimur árum og pabbi núna í ágúst og þau eftirlétu honum nóga peninga til að endurgreiða mér skuldina. Hann er að reyna að koma sér hjá því þótt hann hafi gengist við skuldinni. Honum finnst ég bara ekki nógu blönk til að hann þurfi að borga mér það sem hann fékk lánað hjá mér og einhver hluti af honum heldur að ég sé viðskiptabanki og lánið viðskiptakrafa.

Pabbi var í eitt ár og níu mánuði á Hrafnistu, leiður allan tímann og saknaði mömmu. Gummi fór til hans fjórum sinnum á þeim tíma og aðallega til að suða um peninga við hann. Ef hann hefði séð sóma sinn í að fara til pabba á sirka 10 daga fresti, spila við hann, spjalla og stytta honum stundir hefði ég sennilega verið til í að sýna honum umburðarlyndi. En Gummi er bara eitt útblásið egó og gerir ekki neitt nema sem hann heldur að hann geti grætt á. Þess vegna gef ég núna ekki tommu eftir. Mér líður líka strax betur þegar ég er búin að deila því með einhverjum hvaða mann bróðir minn hefur að geyma og það styrkir mig í því að vera ekki lengur meðvirk.

Hann sótti fundi áratugum saman hjá AA sem styrkti í honum sjálfselskuna.

Fúsksamfélagið

Stóra meinið er að við hlífum börnum of mikið, það má ekki gera kröfur til þeirra vegna þess að þau eiga of upptekna foreldra og þau eru sjálf svo upptekin eftir skóla. 

Ég sé þetta víðar. Það má ekki gera kröfur. Það má ekki gagnrýna. Það má ekki biðja fólk um að vanda sig. 

Maður á bara að gleypa gagnrýnina á óvandvirkni, fúsk og leti því að ekki má styggja hina lötu og gráðugu. En þeir sem eru ekki latir og óvandvirkir sópa upp eftir hina sem ekki má hrófla við því að margir eru líka duglegir og áhugasamir um að standa sig.

Að lokum verð ég að taka undir það sem ég heyrði á þingi í dag:

Kirkjujarðasamkomulagið svokallaða er óheiðarlegasti samningur sem ég hef nokkurn tímann vitað af. 

Aðskiljum kirkju og ríki, takk.

Landspítalinn forðast beinar uppsagnir

Þrennt er mikilvægara en flest á Íslandi, heilbrigðiskerfið, menntakerfið og samgöngurnar. Sjálf hef ég verið heppin og sloppið við veikindi en það er öruggt mál að LSH er undirmannaður, tjah, nema mannskapurinn sé skelfilega illa nýttur. Er Páll að segja það?

Vettvángur dagsins

Ég horfi næstum alltaf á Silfrið og oft ofbýður mér tilgangsleysi umræðunnar. Menn tala um sjálfsagða hluti og bæta engu við. Það er algengt, menn ræða sig sjaldnast að niðurstöðu og hver nýr umræðuþáttur bætir litlu við. Nú er ég auðvitað að alhæfa og biðst afsökunar á því en það er samt svo svakalegt að við tölum og tölum (eins og ég núna) og ekkert breytist.

Kári sagði að ef tölur væru réttar þyrfti að rannsaka málið og fá botn í umræðuna. Heiðrún svaraði ýmsu spaklega eins og hún hefur tileinkað sér en hún svaraði bara ekki gagnrýni Kára. Og svo gekk á þessu í hálftíma, endurtekningar á endurtekningar ofan. Ég er sammála Kára um mikilvægi sjávarútvegs og er montin af fiskveiðum sem héldu lífinu í okkur öldum saman. Og það er ótækt að lítill hópur manna, íslenskra eða erlendra, haldi ágóðanum fyrir sig. Við vitum öll að heilbrigðiskerfið er undirmannað og undirfjármagnað. Því miður er ég ekki heilbrigðismenntuð og því algjörlega getulaus í því kerfi en mér finnst brýnt að það standi sig. Ég væri til í að borga meiri skatta en ég geri ef ég væri viss um að skattfé mitt rynni ekki lóðbeint í hít þeirra sem mest mega sín. Það óttast ég núna. Og það er fokkings slæmt. 

Getur einhver sannfært mig um að skattfénu mínu sé vel varið?